De Haagse regentenclub (momenteel rond Balkenende, maar ook eerder rond andere regelneven) blijft maar doorzeuren over de vergrijzing van de maatschappij, waardoor er op den duur onvoldoende arbeiders beschikbaar zijn. Onlangs wilde minister Donner (die nu kennelijk alles weet over sociale zaken, nadat hij in een vorig régime -tenminste formeel- verantwoordelijk was voor elf in de Schipholgevangenis verbrande onschuldigen) het voor de bazen gemakkelijker maken om arbeiders te ontslaan. Dat leverde echter zoveel commotie op, dat het plannetje niet doorging. In plaats daarvan moest een Commissie Bakker het probleem bestuderen en voorstellen doen om het op te lossen. Donner gaf daarbij al min of meer de opdracht mee dat het onslagrecht versoepeld zou moeten worden.
Dat is in ieder geval niet gelukt, maar desondanks dringt de Commissie Bakker ook niet door tot de kern van het probleem. Zij denkt dat de oplossing zit in een geleidelijke verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd tot 67 jaar en het stimuleren van mensen om nu al tot hun 65e door te werken. Verder moet ook de toch al niet zo gulhartige werkloosheidsuitkering nog verder uitgekleed worden. (NRC/Handelsblad vandaag)
Is het nou verdomme zo moeilijk om na te denken? Zijn die Bakkers van de Commissie écht zo leeghoofdig dat ze niet beseffen dat het probleem juist is dat er helemaal geen probleem is?
Waarom moeten er zo veel mensen werken? Is het werkelijk nodig om alle grondstoffen te verwerken tot artikelen die over een maand al niet meer gebruikt worden (schoenen omdat de hak te hoog is, of de neus te stomp; kleding die uit de mode is; mobiele telefoons, omdat nieuwe modellen weer nieuwe onzinnige opties hebben).
Wie wordt er gelukkig van al dat slavenwerk totdat we 65 (en straks 67) zijn of totdat we erbij neervallen? Wijzelf in ieder geval niet. Immers, hoewel volgens het Haagse régime de Nederlandse economie het fantastisch doet, gaat onze koopkracht er -ondanks verhullende verhaaltjes van de Balkenbendes- jaar in, jaar uit op achteruit.
De enigen die baat hebben bij ons slavenbestaan zijn de bazen, de kapitalisten, de aandeelhouders en andere nuttelozen. En dan nog... Wat hebben zij aan een miljoen meer? Ze kunnen nóg een nóg duurdere auto erbij kopen, of nóg een luxe villa laten bouwen ergens in Verweggistan, of misschien nog grootschaligere orgieën organiseren. Worden ze daar gelukkiger door? Kennelijk niet, want hun enige drijfveer in het leven is niet genieten van wat er is, maar nog meer graaien en nog meer proberen anderen te overtreffen.
De oplossing is heel duidelijk: de nuttelozen moeten allemaal in psychotherapie om te leren wat wérkelijk belangrijk is in het leven. Reclame moet van de TV, want die dient uitsluitend om mensen aan te zetten tot het aanschaffen van dingen die ze niet nodig hebben. Immers, als men écht iets nodig heeft, dan zoekt men wel totdat men het vindt. Tevens moet het onderwijs verbeterd worden: geen vakken meer die de leerlingen opleiden tot vakidioten, tot ideale consumisten of tot slavendrijvers.
Op het moment dat wij - de arbeiders - beseffen dat we niet elke maand een paar nieuwe schoenen nodig hebben, niet elk jaar een nieuwe TV met nog bredere beeldbuis (wordt voetballen écht zo veel leuker als je de bloeddruppels op de afzonderlijke grassprietjes ziet spetteren?), en dat een bank en een eethoek écht gebruikt kunnen worden totdat ze op zijn, en niet vervangen hoeven te worden als de buren de hunne vervangen, hebben we ineens veel minder geld nodig om dingen te kopen. Er hoeft dan ook niet meer zo veel geproduceerd te worden, dus er is ook geen tekort meer aan arbeidskrachten. We hoeven dan niet alleen niet meer tot 67 jaar door te werken, maar gewoon tot 65 jaar, of misschien zelfs nog korter, en de werkweek kan zelfs verkort worden.
De nationale brandstofbehoefte daalt met een klap, want minder productie betekent ook minder energieverbruik; de benzineprijs kan weer omlaag (volgens het kapitalistische principe van vraag en aanbod) en er hoeft ook niet meer geïnvesteerd te worden in bij voorbaat al tot mislukken gedoemde biobrandstof-projecten, waardoor landbouwgrond ook weer gewoon voor landbouw gebruikt kan worden, zodat ook groenten en fruit weer gewoon betaalbaar kunnen worden.
Bovendien, en dat zou de Haagse bluffers (die het steeds maar hebben over maatregelen ter bescherming van het milieu) toch ook deugd moeten doen: het milieu wordt veel minder belast en de mensheid kan weer langer toe met de eindige voorraad grondstoffen.
Misschien moeten we trouwens de top van de vakbonden eveneens op psychotherapie sturen, want ook daar blijft men zich blindstaren op de spilzuchtige kapitalistische economische ideeën.
1 opmerking:
Alweer goed getroffen! Sinds mijn 16e jaar ongeveer loop ik me te verbazen over de troep die er wordt geproduceerd, (troep = slechte kwaliteit) en het feit dat reclamepsychologen het voor elkaar hebben gekregen dat mensen om de drie jaar (ik noem maar wat) een nieuw bankstel aanschaffen. Het is ze ook gelukt om mensen emmers popcorn te laten eten als ze naar de bioscoop gaan... dat hebben we nog nooit gedaan toch? (Nu vind ik popcorn (=vettig zoutig piepschuim) niet te vreten, dus valt mij dat extra op)
Produkten worden zelfs van zodanige kwaliteit gemaakt dat ze wel vervangen moeten worden... Voorbeeldje: Een gemiddelde koelkast stopt er gegarandeerd na 5 jaar mee; vroeger omdat het bimetaal schakelaartje zo was afgesteld; en nu omdat er naar mijn gevoel een teller in de (in een koelkast volmaakt nutteloze) elektronica zit die de boel er mee laat stoppen; het koelsysteem van pomp en warmtewisselaar op zich gaat namelijk zelden stuk. Behalve wellicht van een dure koelkast: maar die kopen de mensen niet omdat ze het bedrag op dat moment niet kunnen ophoesten.
Als produkten van zeer grote duurzaamheid worden gemaakt kost dat op korte termijn wat meer, maar op lange termijn win je dat ruimschoots terug in de besparing van grondstoffen; minder afval; minder energie verspild aan produktie, etc.
Ik merk daarbij op dat de staat het niet leuk zal vinden om ineens veel minder BTW te ontvangen; die heeft dus geen baat bij goede produkten.
Wat me ook mateloos irriteert is de stroom van (bijvoorbeeld) reclame voor zeepjes waarmee we al 40 jaar op de TV worden overspoeld. Een totale verspilling van mankracht; elektriciteit (om het uit te zenden) Aan de zeepjes is de afgelopen eeuw nog niks veranderd, behalve dan de verpakking.
Extreem is ook de zogenaamde veroudering van software; bij Vista, dat door de strot van de argeloze digibeet wordt geduwd, wordt door de verkoper vast niet verteld dat een deel van je dure gekochte software niet meer zal funktioneren; en dat er grote kans is dat randapparatuur het verder ook laat afweten bij gebrek aan drivers. Mooi om weer verse printers te verkopen, terwijl de oude nog in prima staat zijn.
Prachtig (NOT) vind ik ook het HDTV geneuzel; de uitzendingen zijn nog beperkt en de meeste bezitters van zo een nieuw duur toestel hebben niet eens het kastje om daadwerkelijk die signalen te kunnen ontvangen! (de kwaliteit van de programmas is trouwens geen haar beter). Allemaal een nieuwe TV gekocht, en waarvoor eigenlijk?
En inderdaad: er is al over geschreven: de wereld gaat aan vlijt ten onder. We hoeven helemaal niet zoveel te werken. Behalve misschien in de landbouw, waarin we dan weer ouderwetse goede (maar arbeidsintensieve) gewassen kunnen telen. Mankracht is er dan genoeg om de kwaliteit van ons voedsel te verbeteren.
Overigens denk ik dat de regeerders (met name de christelijke die vanuit hun achtergrond alles behoren te weten van vruchtgebruik en rentmeesterschap) dit alles verdomd goed weten, maar dat er andere belangen prevaleren. Als zijzelf maar veilig zitten.
een goed weekend!
Een reactie posten