zaterdag 25 juni 2011

Middeleeuwse handleiding voor het neoliberalisme?

In een verloren ogenblik nam ik de 'literaire thriller' Versluiering van Rita Monaldi en Francesco Sorti (vertaald uit het Italiaans, originele titel Dissimulazione) ter hand. De roman speelt zich af in het Frankrijk van halverwege de XVIIe eeuw. Al na enkele bladzijden kwam ik een interessant stuk tegen:
'Precies, mon ami,' zei Naudé, 'daarom moet het Franse volk met de grootste voorzichtigheid het juk opgelegd krijgen. zelfs de heilige Thomas gaf in zijn commentaren op de Politica van Aristoteles, na de tirannie als regeringsvorm veroordeeld te hebben, toch een toelichting op de manieren om die zo lang mogelijk in stand te houden.'
'Dat was niet de heilige Thomas, maar Petrus van Alvernia', corrigeerde Hardouin.
'Ja, precies: een Fransman, Petrus van Alvernia, bedoel ik, leerde terecht dat het, wil je de tirannie in stand houden, beter is om [...]. Bovendien moet je geen goede scholen toestaan, want daarin wordt op de ware wijsheid gewacht en wijzen zijn grootmoedig, hebben een hang naar grootse zaken, en dergelijke ruimhartige lieden komen gemakkelijk in opstand. De tiran moet de onderdanen elkaar laten beschuldigen en zelf verwarring stichten, zodat een vriend het oneens is met een vriend, het volk tegen de rijken is, de rijken onderling in conflict, en iedereen tegen de buitenlanders. Aldus verdeeld zullen ze niet de kracht hebben of het idee krijgen om tegen de tiran op te staan, te druk als ze zijn met elkaar te haten. Je moet onderdanen veel zware belastingen opleggen om ze snel aan de bedelstaf te krijgen en te verzwakken. De tiran moet zich niet gehaat maken, maar voorwenden dat hij voortreffelijke deugden bezit die hem boven zijn onderdanen stellen, zodat de onderdanen hem superieur wanen. De meest onsympathieke maatregelen, zoals belastingen, moeten nooit van hem afkomstig lijken, maar van anderen die hem dwingen, zoals een buitenlandse vijand. Je moet zonder aarzelen regeren, als je het volk onder het juk wilt houden zonder je te laten verslinden.'
Ik mag hopen dat het niet nodig is om hedendaagse voorbeelden te geven van deze ideeën.

Overigens, ik kreeg dit boek enkele dagen geleden bij mijn boekhandelaar cadeau ter gelegenheid van "Juni - Maand van het Spannende Boek 2011". Je hebt dus nog enkele dagen de tijd om het ook cadeau te krijgen.

Bovengenoemde Petrus van Alvernia (alias: Pierre d'Auvergne, Peter of Auvergne, Petrus von Alvernia) leefde in de XIIIe eeuw (hij stierf in 1304). Hij schreef commentaren op diverse werken van Aristoteles, evenals een aanvulling op Thomas van Aquino's commentaren op Aristoteles' Politica (Sententia libri politicorum, te vinden bij de verzamelde werken van Thomas van Aquino: S. Thomæ de Aquino - Opera omnia). Helaas is het een erg uitvoerige tekst en gaat het lezen van Latijnse teksten me niet meer zo vlot af als vroeger - terwijl ik nergens een betaalbare uitgave heb kunnen vinden in een meer toegankelijke taal. Mocht een van mijn lezers daarover beschikken en hem niet meer nodig hebben, of me een scan zou willen sturen, laat het me dan graag even weten: dwarslezer@ terra.es.

vrijdag 24 juni 2011

DEBTOCRACY - Een andere kijk op de Griekse schuldencrisis

De Griekse schuldencrisis heeft een grote impact op het sociale en politieke leven in Griekenland. Maar niet alleen dat, ook Griekse filmmakers roeren zich in het publieke debat over de vraag wie verantwoordelijk is voor het feit dat Griekenland voor grote en diepgaande bezuinigingen en – waarschijnlijk – privatiseringen staat. De film DEPTOCRACY waarvan op internet ook een versie met Engelse ondertiteling te vinden is, is daarvan het sprekendste voorbeeld.
Lees het volledige artikel op de website van de SP. Het artikel, van de hand van Arjan Vliegenthart, is gepubliceerd in de SP-publicatie Spanning van juni 2011.


Zie hieronder voor de film DEPTOCRACY (2011) van Katerina Kitidi en Aris Hatzistefanou.




donderdag 23 juni 2011

En uiteindelijk krijg ik toch gelijk!

Nadat ik al bijna vijf jaar geleden (op 15 september 2006 in UMTS - of: Rampenrégime in Nederland. Hoe lang nog?) gedocumenteerd aantoonde dat de bewering van toenmalig staatssecretaris Pieter van Geel (even leugenachtig en achterbaks als andere CDA-politici) dat er geen gezondheidsrisico's verbonden waren aan het gebruik van mobiele telefoons (exacter gezegd: GSM- en UMTS-apparatuur) kant noch wal raakte, geeft de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) nu in Electromagnetic fields and public health: mobile phones ('fact sheet' N° 193 van juni 2011 - vreemd genoeg is de Spaanse versie van dit rapport gedateerd mei 2010...) ook toe dat niet aangetoond kan worden dat het gebruik van die apparatuur geen kanker veroorzaakt. De WHO  en het door haar in 1996 gestichte International Electromagnetic Fields Project zijn nog bezig met diverse onderzoeken naar mogelijke gezondheidsrisico's..


Zie in dit verband mijn artikelen Nieuw door de Telecom-mafia gesponsord onderzoek? van 8 januari 2010, en Hoelang blijft Den Haag nog medeplichtig ten aanzien van deze sluipmoord? van 25 juni 2008. Dit laatste artikel bevat links naar al mijn eerdere artikelen over dit onderwerp.

Let wel: ik heb nooit beweerd dat UMTS- en GSM-apparatuur kanker veroorzaakt. Ik heb uitsluitend aangetoond dat nog niet vaststond (vaststaat) dat deze apparatuur veilig was (is). En in dat soort gevallen is het Latijnse adagium in dubio abstine (bij twijfel, niet doen!) het enige verantwoorde uitgangspunt.

Een dergelijk standpunt zou elke regering moeten hanteren. Alleen... van de Haagse Bluffers van de Wilders-bende (met daarin o.a. de kernramp Maxime Verhagen) kan moeilijk een verantwoord beleid verwacht worden.

Wat telt, is het eigen zielenheil (overgenomen column van Luuk Koelman)

Ik vat het even samen. Eerst beweren orthodoxe joden dat ritueel slachten humaner is dan reguliere slacht. Ze schermen met een TNO-rapport. Daarin staat dat bij dieren van wie onverdoofd de keel wordt doorgesneden, weliswaar bloed in de luchtpijp en longen stroomt - maar dat niet kan worden aangetoond dat zij daarbij het gevoel hebben te stukken. Immers, wat voor een mens geldt, hoeft niet automatisch voor een dier te gelden.

Bij de publieke opinie slaat een dergelijk rapport niet echt aan, qua logica. De discussie gaat snel een andere richting op. Orthodoxe joden wijzen verontwaardigd op al die andere misstanden in de wereld, veel erger en grootschaliger. (...)

Klik hier voor de volledige column van Luuk Koelman, zoals vandaag gepubliceerd in de Metro.

Weggestuurd voor Máxima

Op zondag 29 mei gingen wij met onze scoutinggroep zeilen op de Kaag.
Maar daar was toen het verjaardagsfeestje van prinses Máxima. Er waren een heleboel politieboten en toen zijn alle boten van onze groep heel erg in de gaten gehouden. En we hebben Máxima niet eens gezien. We zijn heel vaak weggestuurd of aangesproken dat we weg moesten. We hebben amper kunnen zeilen en we mochten niet eens aanleggen. Terwijl het hard waaide en we een plekje moesten zoeken, om voor anker te gaan en te reven (zeilen kleiner maken).
Dat vind ik niet kunnen. De Kaag is toch niet van Máxima? En ik denk ook niet dat dit is hoe Máxima het zelf wil
Een zeilend meisje (van 12 jaar)


Ingezonden brief op "Achterwerk" van VPRO-Gids # 25 (18-24 juni 2011); overgenomen met toestemming van de "Achterwerk"-redactie.


Zegt Dwarslezer: En dan te denken dat diezelfde Máxima "beschermvrouwe" is van Scouting Nederland (zie bijv. een artikel van 2 mei 2009 van ZVG-Argonauten). Met een dergelijke beschermvrouw heb je geen vijanden meer nodig...

zaterdag 11 juni 2011

Hoera! De VS dreigen de NATO op te heffen!

Dat is althans waarmee de Verenigdestaatse minister van oorlog (Robert Gates, die door Barack "No Change" Obama overgenomen is uit de failliete boedel van zijn voorganger, Bush II) dreigt. Hij heeft er genoeg van dat de NAVO-lidstaten niet meer wapentuig en geld bijdragen aan wat uiteindelijk het Vreemdelingenlegioen is van de Verenigde Staten.

Volgens hem zal het VS Congres "steeds minder zin en geduld hebben [...] om steeds meer kostbare fondsen te spenderen voor een groep naties die kennelijk niet bereid zijn de noodzakelijke hulpmiddelen bij te dragen of de noodzakelijke wijzigingen door te voeren om serieuze en vaardige partners te zijn voor hun eigen defensie." (New York Times, gisteren). Het artikel herinnert er aan dat er in Washington steeds meer weerzin ontstaat tegen het feit dat de NAVO (die voor ¾ wordt betaald door de VS) in feite de kosten draagt voor de verdediging van rijke Europese naties.

"Verdediging van rijke Europese naties"? Wie is de oorlog in Afghanistan begonnen? Was dat niet George W. Bush, die (de overigens door de VS zelf gecreëerde) Al Q'aida wel eens snel zou uitschakelen? Net zoals de VS ook Irak aanvielen, om de dreiging van (door Bush en zijn mede-oorlogsmisdadigers zelf bedachte) massavernietigingswapens vliegensvlug uit de wereld te helpen?
Trouwens, wat voor belangen zitten er achter alle militaire conflicten? Het machtsstreven van de VS, en uiteraard de marketing van de Verenigdestaatse wapenindustrie en de steeds onverzadigbaardere behoefte aan aardolie van de VS. Wat verdedigt de NAVO dus? De belangen van het failliete Verenigdestaatse kapitalisme.

Ik zou dus zeggen, eng mannetje Gates, trek maar gauw de stekker uit die NAVO - en doek tegelijkertijd jullie volledige wapenindustrie maar af

Griekenland: Steun is afpersing

De praatprogramma's, de kranten en de journaals verspreiden als het om de Grieken gaat een duidelijke boodschap: ze zijn corrupt, ze betalen geen belasting, ze vieren permanent vakantie, gaan op 50 jaar met pensioen en ze hebben er een zooitje van gemaakt. Omdat herhaling de kracht van de reclame is, horen we dit riedeltje dagelijks in talloze varianten. Op deze stevige bodem staan twee politieke 'oplossingen' voor de schuldencrisis van de Griekse staat. De eerste oplossing zegt dat 'we' de Grieken moeten steunen anders krijgen we ons geld niet terug, een faillissement van Griekenland is nog desastreuzer dan het faillissement van de Lehman Brothers waarmee de kredietcrisis begon, als Griekenland de staatshuishouding en de economie hervormt dan komt alles goed. De tweede oplossing zegt dat Griekenland een bodemloze put is en dat 'we' er geen cent meer in moeten stoppen, we hebben ons geld zelf hard genoeg nodig: weg met de Grieken en weg met Europa.
Gewone Grieken zijn uiteraard niet corrupt, want waarmee kan een eenvoudig mens corrupt zijn? De gewone Grieken betalen belasting, de staat houdt dat direct in op de lonen. Talloze onderzoeken hebben aangetoond dat Grieken ongeveer evenveel vakantie hebben als de rest van Europa, dat de pensioenleeftijd zelfs iets boven het gemiddelde ligt en het aantal gewerkte uren per jaar met gemiddeld 2119 het hoogste is in de OESO. En de gewone Grieken hebben er geen zooitje van gemaakt: ze worden geconfronteerd met het zooitje dat de heersende klasse er van heeft gemaakt. Net zoals de andere Europeanen geconfronteerd worden met de afwenteling van crisislasten.

Chauvinisme

De chauvinistische ijdeltuiten die dag in dag uit hun hetzeverhaaltjes over ons uitstrooien horen we niet over de corruptie van de Nederlandse monopolies. Onthulde WikiLeaks niet dat Shell op elk ministerie in Nigeria informatie kocht om de concurrentie voor te blijven? Kocht Philips in Polen niet ziekenhuisdirecteuren om, om ziekenhuis apparaten van Philips aan te schaffen? Hangt de bouw- en vastgoedsector in Nederland niet van corruptie aan elkaar? We horen ze ook nooit over het feit dat in Nederland de monopolies nauwelijks belasting betalen. Jaar in jaar uit blijkt dat de overgrote meerderheid van de AEX-bedrijven geen belasting betaalt, maar ontvangt. Voor buitenlandse monopoliebedrijven is Nederland een belastingparadijs: met een brievenbusholding in Nederland wordt de winst vrijwel onbelast aan de aandeelhouders uitgekeerd.

Wie steunt wie?

Over wat voor 'steun' aan de Grieken spreken die praatjesmakers eigenlijk? De gewone Grieken worden met een ongekende afbraak van banen, koopkracht en sociale voorzieningen opgescheept. Fijne steun. De miljarden waarmee Griekenland wordt gesteund, gaan via de Griekse staatsbegroting vooral naar Franse, Duitse, Griekse en ook Nederlandse banken. Met deze steun wordt getracht een faillissement van de banken en een ineenstorting van hun financiële systeem te voorkomen. Tegelijk gebruiken de machtigste EU-landen de situatie om Griekenland in een neokoloniale positie te brengen. Landen als Frankrijk en Duitsland bepalen wat de Griekse regering moet doen, hoe de Griekse bevolking verder wordt afgeknepen en welke interessante bedrijven of bouwpercelen aan Europese monopoliebedrijven verkocht moeten worden. Hetzelfde gebeurt op dit moment met Ierland en Portugal. De machtigste landen gebruiken de crisis om hun macht verder uit te breiden. 'Steun' is een woord uit hun dieventaaltje - het betekent afpersing.

Kapitalisme over uiterste houdbaarheidsdatum

Het grootste bedrog is misschien nog wel dat er serieus wordt gesproken over wat de beste 'oplossing' zou zijn. Achter het gepraat over oplossingen, of dat nou in een wetenschappelijk of een chauvinistisch jasje is gestoken, wordt verborgen dat er helemaal geen oplossing is. Het kapitalisme is gebaseerd op uitbuiting van de loonarbeid. Het monopoliekapitaal streeft naar maximale winst en produceert steeds meer goederen terwijl de werkende mensen worden afgeknepen. Om de zoveel tijd leidt dat onvermijdelijk tot overproductiecrises: de werkende mensen kunnen datgene wat ze zelf geproduceerd hebben niet meer kopen.
Het uitbreken van de crisis kan uitgesteld worden met krediet, maar uitstel is geen afstel. In 2008 brak de crisis toch uit en omdat er buitengewoon veel krediet was verleend sprak men onmiddellijk over een kredietcrisis. De banken zouden het uitgeleende geld niet meer terug krijgen en zouden failliet gaan. Daarmee stond het hele financiële stelsel op haar grondvesten te trillen. De staten steunden de grootste financiële monopolies met honderden miljarden. Daarmee werd de bankencrisis ook een landencrisis.
Elke oplossing brengt zo een nieuwe, grotere crisis voort. De staatsbegrotingen van alle landen - niet alleen van Griekenland, Ierland en Portugal - zijn totaal uit het evenwicht. En overal wordt dezelfde 'oplossing' gekozen: bezuinigen. In Griekenland is als eerste te zien waar dat toe leidt: een verder krimpende economie, nog minder inkomsten voor de staat, een verder groeiende staatsschuld. De 'oplossingen' binnen het kapitalisme leiden zonder uitzondering tot nieuwe grotere crises. Het zijn niet de Grieken die er een zooitje van maken, het kapitalisme leidt onvermijdelijk tot een zooitje.
Er resteert maar één oplossing: het socialisme. Het systeem gebaseerd op maximale winst voor de monopolies is over de uiterste houdbaarheidsdatum. Het kapitalisme heeft gigantische productiekrachten geschapen, maar deze kunnen pas planmatig en zonder crises verder ontwikkeld worden als ze tot maatschappelijk eigendom worden gemaakt en voor nuttige maatschappelijke productie worden aangewend. Dan kunnen de werkende mensen de vruchten plukken van hun arbeid. De volkeren van Europa moeten zich niet tegen elkaar laten opzetten door chauvinistische praatjes, maar zich verenigen in de strijd voor het socialisme.


Het bovenstaande artikel is - met toestemming van de redactie - overgenomen uit Rode Morgen van juni 2011. Zie op de site voor meer artikelen en actueel nieuws voor een betere, socialistische wereld; of neem een abonnement (of een gratis proefabonnement van drie nummers). Mail daarvoor naar redactie@rodemorgen.nl.

De Volkskrant liegt de waarheid!

Enkele dagen geleden (6 juni 2011) publiceerde de Volkskrant een artikel met de kop Grieken ontvangen jaren na overlijden nog pensioen, waaruit een oppervlakkige lezer wel de indruk moet krijgen dat dat voor alle Grieken geldt. Niets is echter minder waar, want wie de moeite leest het artikel te lezen komt er achter dat het gaat om het pensioen van 4.500 overleden ambtenaren (en dat zullen beslist geen straatvegers geweest zijn!). Verder is er kennelijk nog een 'verdacht' groot aantal (9.000) mensen boven de 100 jaar. Het gaat dus in het artikel over een getal tussen 4.500 en 13.500 mensen. Voor een land van bijna 11 miljoen inwoners (bron: Wikipedia) gaat het dus om maximaal één per 1.000 inwoners. Niet netjes, weliswaar, maar het rechtvaardigt ook geen kop die de indruk wekt dat alle Grieken profiteurs en fraudeurs zouden zijn.

Het zou de Volkskrant sieren als de koppen wat meer in overeenstemming zouden zijn met de inhoud van de betreffende artikelen. Er zijn in Nederland al meer dan genoeg publicaties die met sappige titels proberen te scoren en daarmee de publieke opinie beïnvloeden (leze: misleiden).

Of is dat misschien de bedoeling van de Volkskrant? Het lijkt tegenwoordig normaal te zijn om (met name) "de Grieken" de schuld te geven van de economische crisis in hun land (en indirect ook in Nederland en andere €U-lidstaten). Dat is klinkklare onzin, maar het is in het belang van de gevestigde orde (het kapitalisme) dat we vooral niet beseffen dat de oorzaak ligt bij het gegoochel met geld van de banken, die in het verleden met graagte "gunstige" leningen verstrekten aan landen als Griekenland (maar ook huizenkopers waren het slachtoffer van dit soort praktijken!), ofschoon al vanaf het begin duidelijk was dat die leningen niet afgelost zouden kunnen worden. En in plaats van dan de schuldigen (de banken) voor de problemen te laten opdraaien, wordt die verantwoordelijkheid nu gelegd bij degenen die er het minste aan kunnen doen: de arbeiders, niet alleen in Griekenland, maar in heel de €uropese Unie (die oorspronkelijk niet voor niets "Europese Economische Gemeenschap" heette). Het is voor de  Wildersbende (en hun collega's elders) aantrekkelijk om de schuld bij de Griekse bevolking te leggen (net zoals in nazi-Duitsland de Joden de schuld kregen van alle problemen), maar het is juist een taak van journalisten om ervoor te zorgen dat de waarheid geen geweld wordt aangedaan. Helaas lijkt het of de gezamenlijke Nederlandse pers vooral bang is om door de proto-fascisten van PVV en hun medeplichtigen voor "linkse kerk" uitgemaakt te worden.

In dit verband verwijs ik vast naar een artikel uit de Rode Morgen van deze maand (Griekenland: Steun is afpersing), dat ik later vandaag (met toestemming van de redactie) hier ga overnemen.

Wat is de FNV eigenlijk voor iets?

Wat mij betreft  is alleen FNV-Bondgenoten nog te beschouwen als een echte vakbond, die de belangen van haar leden behartigt. De rest (en dan met name de leiding) van de FNV is een club die zijn uiterste best doet om vooral de winst van de nuttelozen van de maatschappij (aandeelhouders en andere stropdassen, zoals de vele volstrekt overbodige "managers" -die alleen maar zo heten omdat ze niets herkenbaars bijdragen aan de bedrijven en instanties waar ze actief (men leze "passief") zijn; en vergeet ook niet clone-prins Willem A. en zijn familie, die "met de gratie Kots" menen een luxe en spilziek leventje te mogen leiden uit onze zakken) veilig te stellen.
Een andere reden is ongetwijfeld dat de FNV-leiding vooral probeert zich nu alvast te verzekeren van leuke baantjes in de toekomst (zoals Wim Kok, van wiens naam het woord 'kokhalzen' afgeleid moet zijn, of Wouter 'draaikont' Bos) en zich daarom vooral bezighoudt met het misleiden van de leden, door ons de indruk te geven dat bijna alle leden net zo enthousiast zijn over het door de "vakcentrale FNV [...] met werkgevers en kabinet [bereikte onderhandelingsresultaat] over de AOW en pensioenen" (Onderhandelingsresultaat pensioenen. Wat houdt het in? op de FNV-website) als Agnes Jongerius: "Wat mij betreft is dit een mooi akkoord dat mensen voldoende zekerheid biedt over hun pensioen. Dit is een nieuw collectief, solide en solidair pensioensysteem waarin sprake is van keuzevrijheid, een evenwichtige belangenafweging en verdeling van risico’s. Wij hebben ons best gedaan. Het woord is nu aan de leden" (FNV, 10 juni 211). De opmerking dat ze "ons best" gedaan hebben, geeft trouwens ook te denken over hun kwaliteiten...

Dat de Wildersbende dit accoord wil is logisch, die club WIL niets anders dan de arbeidende klasse (en ouderen, zieken en hulpbehoevenden andere "minderheden") uitpersen en in de modder plompen. De leugenachtige opmerking van Jongerius getuigt vooral van een ongelooflijk cynisme. De enquête die de FNV op zijn website geopend heeft ("Ben je voor het principe-akkoord over AOW en pensioen?") geeft aan hoe de leden (althans de stemmers, maar kennelijk zijn die alleen van belang voor de FNV - zie hieronder) erover denken: 16% vóór, 76% tegen en 8% weet het niet... ook de meeste commentaren onder de enquête geven overduidelijk aan hoe de reageerders erover denken.

In werkelijkheid is dit akkoord natuurlijk al in juni 2010 stiekem gesloten door de FNV - en daarna nog op misleidende wijze gepresenteerd als gesteund door een "grote meerderheid van de leden"... FOUT, door een meerderheid van de stemmers, maar door een minuscule minderheid van slechts 9,14% van de leden: want 128.000 vóór-stemmers van 1,4 miljoen leden - zie hiervoor de berekening in mijn artikel van 2 juli 2010 (Is dit democratie, fraude of gewoon misbruik maken van de domheid van het volk?). Deze FNV is als vertegenwoordiging van de arbeidsklasse volstrekt nutteloos en zelfs in feite alleen schadelijk: de enige functie is proberen stakingen en andere acties te voorkomen door de leden met mooi gefrazel te misleiden. De laatste tijd zien we maar al te vaak (denk maar aan de schoonmakers) dat er volgens de "vakbonden" niets gedaan kan worden, terwijl als de arbeiders dan zelf actie gaan voeren, er nog heel wat mogelijk blijkt te zijn. Het wordt in Nederland (en in de rest van de €U en de kapitalistische wereld) tijd voor een vakbond, die zich alleen inzet voor de arbeidersklasse en geen rekening houdt met de belangen van de kapitalisten: die komen wel voor zichzelf op, desnoods met de steun van de repressieve mechanismen van de staat, zoals de mobiele eenheid of a-sociale wetgeving van de neoliberale régimes die in de €U aan de touwtjes trekken.  En verder kan het natuurlijk ook geen kwaad wanneer hier eindelijk ook eens centrale pleinen bezet gaan worden, zoals in Madrid, Barcelona, Athene, Thessaloniki, Parijs, Toulouse en talloze andere plaatsen. De uiterste houdhaarheidsdatum van het kapitalisme is al vér voorbij en dat stelsel leidt alleen maar tot veel ergere kwalen dan EHEC: bijv. oorlogen als in Irak en Afghanistan, maar ook kernrampen, zoals Fukushima en Maxime Verhagen. (affiche uit 1980, resp. linoleumsnede van Gerd Arntz uit ± 1935).

ALS er al financiële problemen zijn, dan ligt de oorzaak daarvan niet bij de arbeidersklasse, die al jarenlang steeds minder terugziet van de opbrengst van haar productiviteit, maar bij de nuttelozen van de maatschappij. Die zijn al ruim een eeuw bezig met het (ook letterlijk!) verzieken van de wereld en met het uitpersen van de arbeidersklasse.

De oplossing, Jongerius & Co., is een heel ander soort maatschappij, waarin niet meer geproduceerd wordt voor de bankrekeningen van de nuttelozen, maar voor een betere samenleving, waarin de opbrengst van de productiviteit gaat naar degenen die er hun energie in stoppen, de arbeiders dus. De managers kunnen dan gewoon gedumpt worden en als laatste stuiptrekking van de neoliberale maatschappij mogen ze dan met behoud van een bijstandsuitkering verplicht worden "vrijwilligerswerk" te doen als tramconducteur of schoonmakers bij een of ander uitzuigbureau (of bijv. gebruikte pampers recyclen!).

zondag 5 juni 2011

Tahirpleinen in Europa: 'We zullen niet weggaan voordat jullie weggaan!

Een week voor de gemeenteraadsverkiezingen demonstreerden 130.000 jongeren op 15 mei in meer dan 50 Spaanse steden. Een meisje op het ‘Puerta del Sol’ - plein in Madrid zegt: “Hier zijn allerlei soorten mensen: kinderen, jongeren en ouderen… Zij willen allemaal hetzelfde; ongeacht of zij in het verleden op rechts of links gestemd hebben, willen zij hoop, een toekomst, echte democratie. Geen recessie, geen werkloze vrienden of familieleden, geen bankroet en niet worden bedonderd door politici”. Een half jaar nadat de opstand in Tunesië begon, barst dit protest van tienduizenden Spanjaarden los. Het enthousiasme en de energie straalt ervan af – dat is normaal, wanneer mensen het leven van pulpbaantjes of uitzichtloos thuis zitten zelf veranderen in het voeren van acties daartegen en zo voor hun toekomst vechten.

Enthousiasme protest wortelt in crisis

Net als in Noord-Afrika is ook in Spanje de diepe financiële- en overproductiecrisis de oorzaak van hoge inflatie en armoede. En van de hoogste werkloosheid in Europa: 21 procent – onder jongeren 45 procent. In Spanje heeft het speculeren op de vastgoed-markt tot ongecontroleerde huizenbouw-op-krediet geleid en daarna, toen de ballon klapte, tot des te meer banenverlies en kapitaalvernietiging.
Omdat de politie op zondag 15 mei hard optrad tegen de 40.000 demonstranten in Madrid besloten zo’n 100 demonstranten om een protestkamp op te bouwen op het Puerta del Sol. Dit kamp werd op dinsdagmorgen door de politie ontruimd, maar ’s avonds weer door duizenden opgebouwd. In de dagen erna kwamen duizenden mensen en zijn in minstens 60 andere steden protestkampen ingericht. Daar wordt democratisch besloten – ieder kan via de microfoon spreken. Er worden comités opgericht die zich bezighouden met het regelen van artsenzorg, verpleging, met het schoon houden van het plein, het adviseren bij sociale en juridische problemen enzovoort. De bevolking ondersteunt vaak met eten en drinken.
Er komen solidariteitsverklaringen uit heel Spanje, maar ook uit Egypte en Tunesië. Spaanse migranten organiseerden protesten bij ambassades in New York, Amsterdam, Brussel, Praag, Budapest, Londen, Parijs, Lissabon en vijf Duitse steden. Op 15 mei demonstreerden er in Barcelona 200.000 mensen tegen de bezuinigingen in de Catalaanse publieke sector, na een oproep van de vakbonden en de burgercomités samen. Op 27 mei ontruimde de politie het Plaza de Catalunya dat al twaalf dagen was bezet, met 45 gewonden tot gevolg, maar ’s avonds kwamen weer duizenden hun solidariteit betuigen op het plein.

Volksvergadering

De Spaanse pleindemo’s zijn naar Griekenland overgeslagen. Op 25 mei verzamelden zich 20.000 mensen in Athene. In een verklaring met de titel “We zijn wakker. Hoe laat is het? Het is tijd dat zij vertrekken!”, schrijft de Communistische Organisatie van Griekenland (KOE) hierover: “De KOE begroet de spontane, echte, onafhankelijke en democratische mobilisatie van tienduizenden burgers, vooral jongere, die vandaag opstonden en een overweldigend antwoord aan de marionettenregering gaven. Met openbare bijeenkomsten in meer dan 35 steden over heel Griekenland, drukken de mensen hun diepe woede uit en hun vastberaden oppositie tegen de overeenkomst met het IMF en de EU, demonstrerend tegen de IMF-EU-ECB trojka, het hele politieke systeem dat de trojka steunt en de pogingen om een tegen het volk gerichte ‘nationale consensus’ in elkaar te steken”. De 25 mei-beweging eist echte democratie. De ‘markt’ en de banken die nu aan de macht zijn eisen ondraaglijke offers van de mensen. De goedkeuring door het parlement een jaar geleden van de overeenkomst met de IMF-EU-ECB trojka schond de grondwet. Op 28 mei is op het Syntagmaplein in Athene in een openbare volksvergadering de verklaring aangenomen: “We zullen niet weggaan voordat jullie weggaan”. Op zondag 29 mei riepen 40.000 mensen voor het parlement: ‘Dieven, dieven’.
Die zondag is de beweging van de protestkampen en demonstraties tegen de afwenteling van crisislasten overgeslagen naar Parijs. Rond de 1000 mensen kwamen bijeen op het plein van de Bastille onder de leus: “Een verenigd volk zal nooit overwonnen worden”.

Tweede revolutie

Op vrijdag 27 mei verzamelen zich weer duizenden op het Tahrirplein in Cairo. De ‘Coalitie van de revolutionaire Jeugd’ riep met andere groepen op tot deze tweede ‘Dag van de Woede’, om een ‘tweede revolutie’ in gang te zetten. Behalve mooie woorden is het in Egypte weinig beter dan onder Mubarak. In Tunesië hebben de mensen inmiddels de derde overgangsregering omver geworpen. Daarom heeft de G-8 besloten om maar liefst 40 miljard euro vrij te maken ‘om de democratie en de mensenrechten te bevorderen in de Arabische landen’. Tegen de imperialistische inmenging en de reactionaire regimes organiseren de mensen in Noord-Afrika zich – in andere omstandigheden, maar met dezelfde doelen als de betogers in Europa:

Echte democratie, nu!




Het bovenstaande artikel is overgenomen uit Rode Morgen van juni 2011. Zie op de site voor meer artikelen en actueel nieuws voor een betere, socialistische wereld; of neem een abonnement (of een gratis proefabonnement van drie nummers). Mail daarvoor naar redactie@rodemorgen.nl .

Volgens het nieuwe "Spaans Biografisch Woordenboek" was Franco "AUTORITAIR, MAAR NIET TOTALITAIR"

Het werk, dat 6,4 miljoen euro gekost heeft uit de algemene middelen, verwijst niet één keer naar de franquistische onderdrukking. Het woordenboek beweert ook dat Aznar de verkiezingen verloor, omdat de PSOE profiteerde van de ramp van de 'Prestige'.

Artikel van Jesús Miguel Marcos, op 28 mei 2011 gepubliceerd in Público.es

Iedereen die een boek openslaat en leest dat Franco een dappere en katholieke generaal was, die deelnam aan een staatsgreep tegen een chaotische regering met uitsluitend de bedoeling om de democratische monarchie te herstellen, denkt waarschijnlijk dat het gaat om een van die geschiedenissen van de 'Spaanse kruistocht', die het régime als propaganda gebruikte. De verrassing is enorm wanneer de lezer merkt dat het niet gaat om een franquistisch pamflet, maar om het Spaans Biografisch Woordenboek, dat afgelopen woensdag gepresenteerd werd door koning Juan Carlos en minister Ángeles González-Sinde, een monumentale verzameling van 50 banden, uitgegeven door de "Koninklijke Academie voor Geschiedenis", die 6,4 miljoen euro gemeenschapsgeld gekost heeft.

Het gedeelte van het woordenboek over Francisco Franco Bahamonda, dat vijf bladzijden beslaat in deel 20, wijdt slechts één alinea aan de Burgeroorlog en bevat polemische beweringen als "Hij vestigde een autoritair, maar niet een totalitair régime". Het gaat nog verder dan de definitie die de "Spaanse Koninklijke Academie" geeft van het franquisme, dat deze omschrijft als een beweging "van totalitaire strekking", over welke omschrijving nog steeds geklaagd wordt.

Ook wordt er niet één woord gewijd aan de franquistische onderdrukking gedurende en na het conflict, zoals die is vastgelegd door geschiedkundigen van het formaat van Julián Casanova of Paul Preston. Juist deze laatste heeft onlangs zijn boek El holocausto español [De Spaanse Holocaust] gepubliceerd, waarin hij een getal noemt van ongeveer 150.000 onschuldigen die ten slachtoffer vielen aan de opstandelingen. In 2008 leverde de telling van rechter Baltasar Garzón over de onderdrukking in de door Franco bezette zone 143.353 namen op.

De regering kijkt de andere kant op
Het ministerie van Cultuur verklaarde gisteren tegen deze krant dat zijn aanwezigheid bij de presentatie niets te maken heeft met de "Koninklijke Academie voor de Geschiedenis". González-Sinde was daar alleen als minister om de koning en koningin te begeleiden, aangezien Ángel Gabilondo, de minister van Onderwijs, ergens anders moest zijn. Van de kant van het ministerie van Cultuur wordt onderstreept dat dit werk niet valt onder de verantwoordelijk van zijn kabinet, aangezien het niets te maken heeft met de subsidiëring of met het toezicht op het woordenboek. Van zijn kant beperkte de verantwoordelijke minister, van Onderwijs, zich ertoe te bevestigen dat zijn relatie met de adacemies slechts administratief is en dat dit "onafhankelijke instellingen" van zijn directoraat zijn.

Daarom verzekerden zij, hoeft Onderwijs niet te weten wat er gedaan wordt met hetgeen in het project geïnvesteerd is.

"Wij zijn dank verschuldigd aan president Aznar"
De eerste 25 delen van het woordenboek, die nog maar tot aan de letter H komen, zijn al te koop via de website van de "Koninklijke Academie voor de Geschiedenis" (www.rah.es). De voorzitter van het instituut, Gonzalo Anes, benadrukte afgelopen donderdag dat zijn goede relaties met José María Aznar het project vooruit hebben geholpen, waarbij hij erop wijst dat "wij [...] dank verschuldigd [zijn] aan president Aznar". "In 1988 nodigde ik hem uit de Academie te bezoeken en legde ik hem de noodzaak van dit woordenboek uit. In de tijd dat Esperanza Aguirre minister van Cultuur was, keurde het ministerie in 1999 100 miljoen pesetas per jaar [€ 600.000] goed gedurende acht jaar om het op te stellen", stelde Anes. Dezelfde donderdag vestigde hij er, nadat hij enkele gegevens over het werk bekend had gemaakt, de aandacht op dat belangrijke geschiedkundigen van de Spaanse 20e eeuw, zoals Paul Preston, Josep Fontana, Julián Casanova of Ángel Viñas er niet aan meegewerkt hadden.

Het artikel over José María Aznar, geschreven door de academisch geschiedkundige Jesús González González, besteedt verscheidene alinea's aan de "successen" van de economische politiek van het tijdperk Aznar, maar verwijst in slechts één regel hetgeen er na 11 maart 2004 gebeurde: "In een sociaal traumatische sfeer, verliest de Partido Popular na de terroristische aanslag van 11-M de verkiezingen van 14 maart 2004". De tekst negeert de demonstraties van honderdduizenden in deze dagen en de poging van Aznar om de schuldvraag van de aanslagen te manipuleren.

Partijdig woordenboek
De uitglijders en vervormingen zijn ernstig: vermeld wordt dat "het misbruik door de socialistische oppositie van het zinken van de olietanker Prestige"een van de redenen was waardoor de Partido Popular de verkiezingen in 2004 verloor.

Bovendien bevat de tekst belangrijke gaten bij het vermelden van de door ETA in 1998, tijdens de eerste regering Aznar, afgekondigde wapenstilstand: "De regering maakte de meest strikte voorbehouden ten aanzien van de oprechtheid van die wapenstilstand, die bij monde van Mayor Oreja werd gekwalificeerd als een "val in de vorm van een wapenstilstand". Toch wordt niets vermeld over de terugplaatsing van gevangenen na de afkondiging van de wapenstilstand (Aznar plaatste 135 ETA-gevangenen over naar gevangenissen in de buurt van Baskenland), Noch over het knipoogje van de ex-president naar de terroristen tijdens een persconferentie, waarin hij hen "Baskische Bevrijdingsbeweging" noemde, op slechts twee maanden nadat de wapenstilstand was afgekondigd.

Franco, consequent en doeltreffend
De schrijver van de bespreking van de caudillo is Luis Suárez Fernández, een aan de "Stichting Francisco Franco" verbonden geschiedkundige, die indertijd exclusieve toegang had tot de familie-archieven van de dictator. Het profiel dat hij tekent is dat van een katholieke, intelligente en gematigde regeerder.

Uit de pen van Suárez komen beschrijvingen over het leven van de caudillo als "hij verwierf snel roem door de koelbloedige moed die hij op het [slag]veld toonde", of "acties in Xauen en Melilla verhoogden zijn faam als consequent en doeltreffend leider". Ook stelt hij hem voor als een staatshoofd dat gelijkheid voorstond: "Franco leidde de inwijdingsceremonie van de Valle de los Caídos, het gigantische grafmonument waarin het de bedoeling was dat de as van de doden van beide partijen zouden worden ondergebracht".
Ook beschouwt hij hem als een militair strateeg van niveau die adviezen gaf aan de president van de Verenigde Staten: "Toen in augustus 1965 president Johnson Franco uitnodigde om deel te nemen aan de oorlog in Vietnam, toonde deze zijn militaire capaciteiten door hem te adviseren zich terug te trekken uit een oorlog die hij niet kon winnen: moderne legers zijn machteloos tegenover de wil van een volk die in een guerrilla tot uitdrukking komt".

Het "Spaans Biografisch Woordenboek" zal volgend jaar voltooid worden met de resterende 25 delen, en zal meer dan 40.000 personen uit de Spaanse leefsfeer bevatten.


De Academie profiteert van de biografieën om de geschiedenis van Spanje te veranderen

Francisco Franco: hij was geen dictator maar een dappere militair
"Toen in 1912 de situatie in Marokko ernstig werd, werd Franco daarheen gezonden met andere officieren. Hij begon de strijd op 19 maart aan het hoofd van een eenheid gewone militeiran. Hij verwierf snel roem door de koelbloedige moed die hij op het veld toonde [...]. Toen hij op 28 juni 1919 in Biutz gewond raakte, werd hij in het oorlogsverslag omschreven als "tijdens de gevechten getoonde onvergelijkbare moed, commandovaardigheden en energie". Het "Biografisch Woordenboek" behandelt Franco als in een hagiografie, en definieert hem op geen enkel moment als dictator.

"Hij stichtte een autoritair, maar niet een totalitair régime, aangezien de politieke machten die hem steunden, de Falange, het Traditionalisme en Rechts, werden verenigd in één aan de Staat onderworpen Beweging. Een lange oorlog van bijna drie jaar stelde hem in staat een vijand te verslaan die in het begin superieur was. Daartoe moest hij, door het ontbreken van mogelijke markten en rekening houdend met de vijandige houding van Frankrijk en Rusland, vérgaande afspraken maken met Italië en Duitsland." De lovende toon waarmee de staatsgreep wordt behandeld gaat voorbij aan de ontberingen en levert zich uit aan de legende.

"Door het herstellen van de tweekleurige vlag, gaf hij vanaf het eerste ogenblik te kennen dat het zijn bedoeling was dat de door hem ondernomen hervormingen zouden moeten leiden naar de Monarchie, maar zonder politieke partijen en zonder een liberaal stelsel, ofschoon hij haar wél confessioneel katholiek verklaarde." Voor de geschiedkundige Luis Suárez, die belast was met het artikel over Franco, [is] een Monarchie zonder politieke partijen en zonder liberaal stelsel geen dictatuur.

José María Aznar: bestelde het woordenboek en zijn naam werd witgewassen

"De Atlantische integratie werd definitief ingevoerd, zonder zijn bijdrage uit het oog te verliezen van wat Aznar beschouwt als het authentieke Europa, verenigd in waarden en strategie met de Verenigde Staten. In deze context probeert Spanje te bereiken en slaagt het daarin om niet langer een tweederangs land te zijn in het internationale concert. En in deze strategie past de beslissing van de (minister-)president om de Noord-Amerikaanse acties in Irak te steunen, hetgeen samen met de algemene staking tegen de hervormingen van de arbeidswetgeving, en het profiteren door de socialistische oppositie van het zinken van de olietanken "Prestige", ertoe leidde dat de tweede Regering Aznar voor de publieke opinie corrodeerde". Zo meldt het zesde deel van het woordenboek in het aan José María Aznar gewijde artikel.

"Toen op 16 december 1998 de terroristische organisatie ETA -na een aftasten in de vergadering in Zürich tussen vertegenwoordigers van ETA en afgezanten van de Regering om vast te stellen of de terroristen bereid waren de wapens te laten rusten - een onbepaalde wapenstilstand afkondigde, maakte de Regering de meest strikte voorbehouden ten aanzien van de oprechtheid van die wapenstilstand, die bij monde van Mayor Oreja werd gekwalificeerd als een 'val in de vorm van een wapenstilstand'." Niet gemeld wordt dat Aznar besloot om gevangen terroristen over te brengen naar dichter bij Baskenland gelegen gevangenissen.

"In een sociaal traumatische sfeer verliest de Partido Popular na de terroristische aanslag van 11-M de verkiezingen van 14 maart 2004." Geprezen wordt de economische politiek van Aznar, zijn deelname aan de oorlog in Irak blijft beperkt tot één alinea en het resultaat van de algemene verkiezingen van 2004 wordt onwettig verklaard.
(Vertaald door Dwarslezer)


Nota para la redacción de Público.es: Hace una semana solicité vuestra autorización para publicar esta traducción de vuestro artículo. Hasta ahora lamentablemente no he recibido una reacción de vuestra parte. Si quisiérais que retirara este artículo de mi blog, hacédmelo saber, por favor.