Een week voor de gemeenteraadsverkiezingen demonstreerden 130.000 jongeren op 15 mei in meer dan 50 Spaanse steden. Een meisje op het ‘Puerta del Sol’ - plein in Madrid zegt: “Hier zijn allerlei soorten mensen: kinderen, jongeren en ouderen… Zij willen allemaal hetzelfde; ongeacht of zij in het verleden op rechts of links gestemd hebben, willen zij hoop, een toekomst, echte democratie. Geen recessie, geen werkloze vrienden of familieleden, geen bankroet en niet worden bedonderd door politici”. Een half jaar nadat de opstand in Tunesië begon, barst dit protest van tienduizenden Spanjaarden los. Het enthousiasme en de energie straalt ervan af – dat is normaal, wanneer mensen het leven van pulpbaantjes of uitzichtloos thuis zitten zelf veranderen in het voeren van acties daartegen en zo voor hun toekomst vechten.
Enthousiasme protest wortelt in crisis
Net als in Noord-Afrika is ook in Spanje de diepe financiële- en overproductiecrisis de oorzaak van hoge inflatie en armoede. En van de hoogste werkloosheid in Europa: 21 procent – onder jongeren 45 procent. In Spanje heeft het speculeren op de vastgoed-markt tot ongecontroleerde huizenbouw-op-krediet geleid en daarna, toen de ballon klapte, tot des te meer banenverlies en kapitaalvernietiging.
Omdat de politie op zondag 15 mei hard optrad tegen de 40.000 demonstranten in Madrid besloten zo’n 100 demonstranten om een protestkamp op te bouwen op het Puerta del Sol. Dit kamp werd op dinsdagmorgen door de politie ontruimd, maar ’s avonds weer door duizenden opgebouwd. In de dagen erna kwamen duizenden mensen en zijn in minstens 60 andere steden protestkampen ingericht. Daar wordt democratisch besloten – ieder kan via de microfoon spreken. Er worden comités opgericht die zich bezighouden met het regelen van artsenzorg, verpleging, met het schoon houden van het plein, het adviseren bij sociale en juridische problemen enzovoort. De bevolking ondersteunt vaak met eten en drinken.
Er komen solidariteitsverklaringen uit heel Spanje, maar ook uit Egypte en Tunesië. Spaanse migranten organiseerden protesten bij ambassades in New York, Amsterdam, Brussel, Praag, Budapest, Londen, Parijs, Lissabon en vijf Duitse steden. Op 15 mei demonstreerden er in Barcelona 200.000 mensen tegen de bezuinigingen in de Catalaanse publieke sector, na een oproep van de vakbonden en de burgercomités samen. Op 27 mei ontruimde de politie het Plaza de Catalunya dat al twaalf dagen was bezet, met 45 gewonden tot gevolg, maar ’s avonds kwamen weer duizenden hun solidariteit betuigen op het plein.
Volksvergadering
De Spaanse pleindemo’s zijn naar Griekenland overgeslagen. Op 25 mei verzamelden zich 20.000 mensen in Athene. In een verklaring met de titel “We zijn wakker. Hoe laat is het? Het is tijd dat zij vertrekken!”, schrijft de Communistische Organisatie van Griekenland (KOE) hierover: “De KOE begroet de spontane, echte, onafhankelijke en democratische mobilisatie van tienduizenden burgers, vooral jongere, die vandaag opstonden en een overweldigend antwoord aan de marionettenregering gaven. Met openbare bijeenkomsten in meer dan 35 steden over heel Griekenland, drukken de mensen hun diepe woede uit en hun vastberaden oppositie tegen de overeenkomst met het IMF en de EU, demonstrerend tegen de IMF-EU-ECB trojka, het hele politieke systeem dat de trojka steunt en de pogingen om een tegen het volk gerichte ‘nationale consensus’ in elkaar te steken”. De 25 mei-beweging eist echte democratie. De ‘markt’ en de banken die nu aan de macht zijn eisen ondraaglijke offers van de mensen. De goedkeuring door het parlement een jaar geleden van de overeenkomst met de IMF-EU-ECB trojka schond de grondwet. Op 28 mei is op het Syntagmaplein in Athene in een openbare volksvergadering de verklaring aangenomen: “We zullen niet weggaan voordat jullie weggaan”. Op zondag 29 mei riepen 40.000 mensen voor het parlement: ‘Dieven, dieven’.
Die zondag is de beweging van de protestkampen en demonstraties tegen de afwenteling van crisislasten overgeslagen naar Parijs. Rond de 1000 mensen kwamen bijeen op het plein van de Bastille onder de leus: “Een verenigd volk zal nooit overwonnen worden”.
Tweede revolutie
Op vrijdag 27 mei verzamelen zich weer duizenden op het Tahrirplein in Cairo. De ‘Coalitie van de revolutionaire Jeugd’ riep met andere groepen op tot deze tweede ‘Dag van de Woede’, om een ‘tweede revolutie’ in gang te zetten. Behalve mooie woorden is het in Egypte weinig beter dan onder Mubarak. In Tunesië hebben de mensen inmiddels de derde overgangsregering omver geworpen. Daarom heeft de G-8 besloten om maar liefst 40 miljard euro vrij te maken ‘om de democratie en de mensenrechten te bevorderen in de Arabische landen’. Tegen de imperialistische inmenging en de reactionaire regimes organiseren de mensen in Noord-Afrika zich – in andere omstandigheden, maar met dezelfde doelen als de betogers in Europa:
Echte democratie, nu!
Het bovenstaande artikel is overgenomen uit Rode Morgen van juni 2011. Zie op de site voor meer artikelen en actueel nieuws voor een betere, socialistische wereld; of neem een abonnement (of een gratis proefabonnement van drie nummers). Mail daarvoor naar redactie@rodemorgen.nl .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten