Het werk, dat 6,4 miljoen euro gekost heeft uit de algemene middelen, verwijst niet één keer naar de franquistische onderdrukking. Het woordenboek beweert ook dat Aznar de verkiezingen verloor, omdat de PSOE profiteerde van de ramp van de 'Prestige'.
Artikel van Jesús Miguel Marcos, op 28 mei 2011 gepubliceerd in Público.es
Iedereen die een boek openslaat en leest dat Franco een dappere en katholieke generaal was, die deelnam aan een staatsgreep tegen een chaotische regering met uitsluitend de bedoeling om de democratische monarchie te herstellen, denkt waarschijnlijk dat het gaat om een van die geschiedenissen van de 'Spaanse kruistocht', die het régime als propaganda gebruikte. De verrassing is enorm wanneer de lezer merkt dat het niet gaat om een franquistisch pamflet, maar om het Spaans Biografisch Woordenboek, dat afgelopen woensdag gepresenteerd werd door koning Juan Carlos en minister Ángeles González-Sinde, een monumentale verzameling van 50 banden, uitgegeven door de "Koninklijke Academie voor Geschiedenis", die 6,4 miljoen euro gemeenschapsgeld gekost heeft.
Het gedeelte van het woordenboek over Francisco Franco Bahamonda, dat vijf bladzijden beslaat in deel 20, wijdt slechts één alinea aan de Burgeroorlog en bevat polemische beweringen als "Hij vestigde een autoritair, maar niet een totalitair régime". Het gaat nog verder dan de definitie die de "Spaanse Koninklijke Academie" geeft van het franquisme, dat deze omschrijft als een beweging "van totalitaire strekking", over welke omschrijving nog steeds geklaagd wordt.
Ook wordt er niet één woord gewijd aan de franquistische onderdrukking gedurende en na het conflict, zoals die is vastgelegd door geschiedkundigen van het formaat van Julián Casanova of Paul Preston. Juist deze laatste heeft onlangs zijn boek El holocausto español [De Spaanse Holocaust] gepubliceerd, waarin hij een getal noemt van ongeveer 150.000 onschuldigen die ten slachtoffer vielen aan de opstandelingen. In 2008 leverde de telling van rechter Baltasar Garzón over de onderdrukking in de door Franco bezette zone 143.353 namen op.
De regering kijkt de andere kant op
Het ministerie van Cultuur verklaarde gisteren tegen deze krant dat zijn aanwezigheid bij de presentatie niets te maken heeft met de "Koninklijke Academie voor de Geschiedenis". González-Sinde was daar alleen als minister om de koning en koningin te begeleiden, aangezien Ángel Gabilondo, de minister van Onderwijs, ergens anders moest zijn. Van de kant van het ministerie van Cultuur wordt onderstreept dat dit werk niet valt onder de verantwoordelijk van zijn kabinet, aangezien het niets te maken heeft met de subsidiëring of met het toezicht op het woordenboek. Van zijn kant beperkte de verantwoordelijke minister, van Onderwijs, zich ertoe te bevestigen dat zijn relatie met de adacemies slechts administratief is en dat dit "onafhankelijke instellingen" van zijn directoraat zijn.
Daarom verzekerden zij, hoeft Onderwijs niet te weten wat er gedaan wordt met hetgeen in het project geïnvesteerd is.
"Wij zijn dank verschuldigd aan president Aznar"
De eerste 25 delen van het woordenboek, die nog maar tot aan de letter H komen, zijn al te koop via de website van de "Koninklijke Academie voor de Geschiedenis" (www.rah.es). De voorzitter van het instituut, Gonzalo Anes, benadrukte afgelopen donderdag dat zijn goede relaties met José María Aznar het project vooruit hebben geholpen, waarbij hij erop wijst dat "wij [...] dank verschuldigd [zijn] aan president Aznar". "In 1988 nodigde ik hem uit de Academie te bezoeken en legde ik hem de noodzaak van dit woordenboek uit. In de tijd dat Esperanza Aguirre minister van Cultuur was, keurde het ministerie in 1999 100 miljoen pesetas per jaar [€ 600.000] goed gedurende acht jaar om het op te stellen", stelde Anes. Dezelfde donderdag vestigde hij er, nadat hij enkele gegevens over het werk bekend had gemaakt, de aandacht op dat belangrijke geschiedkundigen van de Spaanse 20e eeuw, zoals Paul Preston, Josep Fontana, Julián Casanova of Ángel Viñas er niet aan meegewerkt hadden.
Het artikel over José María Aznar, geschreven door de academisch geschiedkundige Jesús González González, besteedt verscheidene alinea's aan de "successen" van de economische politiek van het tijdperk Aznar, maar verwijst in slechts één regel hetgeen er na 11 maart 2004 gebeurde: "In een sociaal traumatische sfeer, verliest de Partido Popular na de terroristische aanslag van 11-M de verkiezingen van 14 maart 2004". De tekst negeert de demonstraties van honderdduizenden in deze dagen en de poging van Aznar om de schuldvraag van de aanslagen te manipuleren.
Partijdig woordenboek
De uitglijders en vervormingen zijn ernstig: vermeld wordt dat "het misbruik door de socialistische oppositie van het zinken van de olietanker Prestige"een van de redenen was waardoor de Partido Popular de verkiezingen in 2004 verloor.
Bovendien bevat de tekst belangrijke gaten bij het vermelden van de door ETA in 1998, tijdens de eerste regering Aznar, afgekondigde wapenstilstand: "De regering maakte de meest strikte voorbehouden ten aanzien van de oprechtheid van die wapenstilstand, die bij monde van Mayor Oreja werd gekwalificeerd als een "val in de vorm van een wapenstilstand". Toch wordt niets vermeld over de terugplaatsing van gevangenen na de afkondiging van de wapenstilstand (Aznar plaatste 135 ETA-gevangenen over naar gevangenissen in de buurt van Baskenland), Noch over het knipoogje van de ex-president naar de terroristen tijdens een persconferentie, waarin hij hen "Baskische Bevrijdingsbeweging" noemde, op slechts twee maanden nadat de wapenstilstand was afgekondigd.
Franco, consequent en doeltreffend
De schrijver van de bespreking van de caudillo is Luis Suárez Fernández, een aan de "Stichting Francisco Franco" verbonden geschiedkundige, die indertijd exclusieve toegang had tot de familie-archieven van de dictator. Het profiel dat hij tekent is dat van een katholieke, intelligente en gematigde regeerder.
Uit de pen van Suárez komen beschrijvingen over het leven van de caudillo als "hij verwierf snel roem door de koelbloedige moed die hij op het [slag]veld toonde", of "acties in Xauen en Melilla verhoogden zijn faam als consequent en doeltreffend leider". Ook stelt hij hem voor als een staatshoofd dat gelijkheid voorstond: "Franco leidde de inwijdingsceremonie van de Valle de los Caídos, het gigantische grafmonument waarin het de bedoeling was dat de as van de doden van beide partijen zouden worden ondergebracht".
Ook beschouwt hij hem als een militair strateeg van niveau die adviezen gaf aan de president van de Verenigde Staten: "Toen in augustus 1965 president Johnson Franco uitnodigde om deel te nemen aan de oorlog in Vietnam, toonde deze zijn militaire capaciteiten door hem te adviseren zich terug te trekken uit een oorlog die hij niet kon winnen: moderne legers zijn machteloos tegenover de wil van een volk die in een guerrilla tot uitdrukking komt".
Het "Spaans Biografisch Woordenboek" zal volgend jaar voltooid worden met de resterende 25 delen, en zal meer dan 40.000 personen uit de Spaanse leefsfeer bevatten.
De Academie profiteert van de biografieën om de geschiedenis van Spanje te veranderen
Francisco Franco: hij was geen dictator maar een dappere militair
"Toen in 1912 de situatie in Marokko ernstig werd, werd Franco daarheen gezonden met andere officieren. Hij begon de strijd op 19 maart aan het hoofd van een eenheid gewone militeiran. Hij verwierf snel roem door de koelbloedige moed die hij op het veld toonde [...]. Toen hij op 28 juni 1919 in Biutz gewond raakte, werd hij in het oorlogsverslag omschreven als "tijdens de gevechten getoonde onvergelijkbare moed, commandovaardigheden en energie". Het "Biografisch Woordenboek" behandelt Franco als in een hagiografie, en definieert hem op geen enkel moment als dictator.
"Hij stichtte een autoritair, maar niet een totalitair régime, aangezien de politieke machten die hem steunden, de Falange, het Traditionalisme en Rechts, werden verenigd in één aan de Staat onderworpen Beweging. Een lange oorlog van bijna drie jaar stelde hem in staat een vijand te verslaan die in het begin superieur was. Daartoe moest hij, door het ontbreken van mogelijke markten en rekening houdend met de vijandige houding van Frankrijk en Rusland, vérgaande afspraken maken met Italië en Duitsland." De lovende toon waarmee de staatsgreep wordt behandeld gaat voorbij aan de ontberingen en levert zich uit aan de legende.
"Door het herstellen van de tweekleurige vlag, gaf hij vanaf het eerste ogenblik te kennen dat het zijn bedoeling was dat de door hem ondernomen hervormingen zouden moeten leiden naar de Monarchie, maar zonder politieke partijen en zonder een liberaal stelsel, ofschoon hij haar wél confessioneel katholiek verklaarde." Voor de geschiedkundige Luis Suárez, die belast was met het artikel over Franco, [is] een Monarchie zonder politieke partijen en zonder liberaal stelsel geen dictatuur.
José María Aznar: bestelde het woordenboek en zijn naam werd witgewassen
"De Atlantische integratie werd definitief ingevoerd, zonder zijn bijdrage uit het oog te verliezen van wat Aznar beschouwt als het authentieke Europa, verenigd in waarden en strategie met de Verenigde Staten. In deze context probeert Spanje te bereiken en slaagt het daarin om niet langer een tweederangs land te zijn in het internationale concert. En in deze strategie past de beslissing van de (minister-)president om de Noord-Amerikaanse acties in Irak te steunen, hetgeen samen met de algemene staking tegen de hervormingen van de arbeidswetgeving, en het profiteren door de socialistische oppositie van het zinken van de olietanken "Prestige", ertoe leidde dat de tweede Regering Aznar voor de publieke opinie corrodeerde". Zo meldt het zesde deel van het woordenboek in het aan José María Aznar gewijde artikel.
"Toen op 16 december 1998 de terroristische organisatie ETA -na een aftasten in de vergadering in Zürich tussen vertegenwoordigers van ETA en afgezanten van de Regering om vast te stellen of de terroristen bereid waren de wapens te laten rusten - een onbepaalde wapenstilstand afkondigde, maakte de Regering de meest strikte voorbehouden ten aanzien van de oprechtheid van die wapenstilstand, die bij monde van Mayor Oreja werd gekwalificeerd als een 'val in de vorm van een wapenstilstand'." Niet gemeld wordt dat Aznar besloot om gevangen terroristen over te brengen naar dichter bij Baskenland gelegen gevangenissen.
"In een sociaal traumatische sfeer verliest de Partido Popular na de terroristische aanslag van 11-M de verkiezingen van 14 maart 2004." Geprezen wordt de economische politiek van Aznar, zijn deelname aan de oorlog in Irak blijft beperkt tot één alinea en het resultaat van de algemene verkiezingen van 2004 wordt onwettig verklaard.
(Vertaald door Dwarslezer)
Nota para la redacción de Público.es: Hace una semana solicité vuestra autorización para publicar esta traducción de vuestro artículo. Hasta ahora lamentablemente no he recibido una reacción de vuestra parte. Si quisiérais que retirara este artículo de mi blog, hacédmelo saber, por favor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten