Eenzijdig blind?

Enkele dagen geleden publiceerde de Volkskrant een tekening waarop Geert Wilders te zien was, die door een gat in een muur handenvol geld kreeg uit een hand in een zwarte mouw. Wilders zei in een ballon iets in Hebreeuwse letters (wat die letters betekenen is me onduidelijk, maar het zal wel de bedoeling zijn geweest dat ze dank uitdrukten).

Gisteren publiceerde de Volkskrant een ingezonden brief, waarin iemand te kennen gaf zich onbehaaglijk gevoeld te hebben bij die tekening, omdat hij tijdens de Duitse bezetting de antisemitische propaganda meegemaakt had.

Als de briefschrijver werkelijk zo gevoelig is als hij in zijn brief insinueert, dan verbaast het me dat hij niet al tienduizenden brieven gestuurd heeft over de manier waarop de staat Israel al zo'n 75 jaar omgaat met de rechten van de bewoners van het land dat ze met de steun van met name West-Europa bezet hebben, welke  tot tweederangs burgers zijn verworden, voorzover als ze niet gedeporteerd zijn, of opgesloten in enorme concentratiekampen, of uitgemoord...

Wie de opmerkingen van Geert Wilders een beetje volgt, kan zich naar mijn mening niet aan de indruk onttrekken dat hij bij voorbaat alles verdedigt wat met de Israelische politiek te maken heeft. Zo vreemd vind ik de in de tekening van Jos Collignon uitgedrukte gedachtengang dan ook beslist niet...

Men versta mij niet verkeerd: ik heb niets tegen joden, maar wel álles tegen mensen die de Israelische machtspolitiek door dik en dun verdedigen en daarbij bovendien nog maar al te vaak het goedkope argument gebruiken dat Joden nooit meer mogen meemaken wat ze onder het nazi-bewind hebben meegemaakt. Met dat schijnheilige excuus wordt nu dus de Palestijnen aangedaan wat eerder de nazi's de joden aandeden.