Zoals u weet is er de laatste dagen stevig gesproken over hoe vreselijk slecht Rusland weer aan het worden is. En al heeft het deze keer niets te maken met de Koude Oorlog, wie weet of de komende maanden sommige mensen niet heel wat kou gaan moeten lijden wanneer de oorlog om het aardgas uiteindelijk losbarst.
Al dit gedoe om gas, en dat in maanden waarin we, als het afgesloten wordt, heel wat kou zullen moeten doorstaan. Toch blijven de media ons maar tot kalmte manen. We hebben voldoende gas voor onze behoeften, aangezien Duitsland grote reserves bezit (gelukkig maar, want ik zag me al mijn houten vloer verbranden, of met een groot blik midden in mijn woonkamer zitten als een Parijse clochard).
Maar dit is niet het werkelijke probleem. Het probleem, zoals ik het zie, is dat het niet uit te leggen is hoe we in de 21ste eeuw nog steeds niet beschikken over alternatieven die deze huiselijke probleempjes tussen staten kunnen oplossen.
Hoe is het bijvoorbeeld mogelijk dat er nog steeds niet serieus, publiek en politiek gesproken wordt over het onderwerp kernenergie? Hoe is het mogelijk dat in landen als Spanje, met een hoog aantal zonuren, geen inspanningen worden gedaan om alternatieve energievormen te gebruiken? Het is helemaal niet te begrijpen. Of misschien toch wel?
Het is onbegrijpelijk dat we moeten betalen voor de import van gas, wanneer we dezelfde warmte kunnen halen uit andere energiebronnen. Het is onbegrijpelijk hoe we zo achter kunnen lopen bij de toepassing van zonnepanelen of energie uit biomassa. Het is onbegrijpelijk hoe in Europa, vanuit Europa of met Europa geen gemeenschappelijke energiepolitiek gevoerd wordt. Het is niet te begrijpen, beste lezers, het is niet te begrijpen.
Het is alleen te begrijpen, misschien valt het vanuit deze optiek te begrijpen, dat er van Europa naar het oude-nieuwe Europa gemeenschappelijk nog een hele afstand afgelegd moet worden.
In Europa ontbreekt nog veel reële, daadwerkelijke en doeltreffende overeenstemming, er is nog veel tijd nodig om de werkelijke behoeften te bestuderen van een gebied dat als één geheel gezien wil worden, nog veel tijd om boven politiek geneuzel en gebedel uit te stijgen bij het verdelen van een paar kruimels van een economische taart. Europa mist nog eenheid om te handelen, om zich als één geheel te beschouwen en om zich bezig te houden met (in plaats van zich ongerust te maken over) werkelijk fundamentele kwesties.
Bestaan er soms in Europa geen soorten energie waarvan we gebruik kunnen maken? Wanneer u antwoordt dat die niet bestaan, dan vreest u, net als ik, dat we een probleem hebben dat gecompliceerder zal worden elke keer dat een of andere Poetin ruzie zoekt met zijn naaste buurman. Wanneer u echter van mening bent dat Europa mogelijkheden en capaciteit heeft om zichzelf te voorzien van energie, dan zouden we er misschien bij onze regeringen op moeten aandringen om, gemeenschappelijk, te gaan zoeken naar alternatieve energiebronnen, waardoor we niet langer afhankelijk hoeven te zijn van de verbetering of verslechtering van het humeur van deze of gene die besluit de prijs van aardolie, aardgas, of wat hij maar bedenkt, te verhogen (want uiteraard gaat het nooit om een prijsverlaging).
Het probleem bij deze dingen is dat, voor de verandering, de rekening voor de politieke onenigheden tussen Europese staten ook nu weer wordt betaald door ons, de burgers die gebruik maken van de zo gewilde schone energie: gas. En we zullen die betalen, een beetje duurder (zeggen ze), zoals we alle prijsstijgingen betalen; stilzwijgend, zonder onze mond open te doen; wat kunnen we eraan doen? Het levensonderhoud wordt duurder, niet door onze schuld... maar het wordt duurder.
En we zullen er niks van merken, zeggen alle Europese politici één voor één. Bij de levering van aardgas aan Europa zullen we niks merken van de ruzie tussen Rusland en Witrusland en natuurlijk begin ik, wanneer ik hen dat hoor zeggen, te beven en herinner ik me de regels van Berthold Brecht: "Wanneer die van boven over vrede spreken weet het gewone volk dat er oorlog gaat komen. Wanneer die van boven de oorlog vervloeken zijn de mobilisitatie-oproepen al verstuurd." Ook hier dus... bijna hetzelfde.
Wanneer in Europa, het verre Europa, gezegd wordt dat er geen problemen zullen ontstaan met de gasleveringen... weet elke burger, die elke maand opnieuw de rekening van het gewaardeerde gas betaalt, dat... er problemen zullen komen. En die zijn er en zullen er komen, omdat er geen goede gemeenschappelijke energiepolitiek is.
©2006 Cristina Caramés Espada, columniste bij het Diario de Ferrol; vertaald en gepubliceerd met toestemming van de schrijfster.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten