Vandaag kwam ik daarvan ook weer eens twee voorbeelden tegen.
Het ene vond ik (uitsluitend) in de papieren editie van de Spits, onder de ietwat vreemde kop Libisch schip helpt Gazastrook. Hierin wordt gesproken over Libische plannen om de bevolking van de Gazastrook te hulp te komen. Deze wordt, zoals bekend, door Israel zowat uitgehongerd, "nadat de Hamas de macht had overgenomen" (in de woorden van het ANP).
Deze woordkeus is uiterst ongelukkig. In westerse media wordt immers voortdurend verwezen naar de Israelische marionetten van Al Fatah als zouden zij de Palestijnse regering en president vormen. Hamas daarentegen wordt steeds opgevoerd als een fundamentalistische groepering, waarbij er steeds aan voorbij wordt gegaan dat Hamas de laatste democratische verkiezingen in de Palestijnse gebieden won. In deze context suggereert het woord "overgenomen" eerder een staatsgreep dan een democratische overdracht van de macht. Die is er dan ook niet geweest, dankzij van de inspanningen van Israel en de Verenigde Staten (én de Europese Unie!).
Bonter nog maakt het ANP het in een artikel onder de kop China stelt EU-top uit om dalai lama of iets dergelijks. In de papieren edities van de Spits en de Metro wordt aangegeven dat "De Chinese communisten [...] Tibet in 1950 met geweld in[namen]. De dalai lama vluchtte in 1959 [...] na een mislukte opstand tegen de Chinese overheersing." In NRC/Handelsblad van vandaag wordt de tekst "door een onzer redacteuren" wat aangepast, maar ook deze redacteur laat China Tibet inlijven.
Daar gaat het ANP duidelijk de mist in, want Tibet vormt eigenlijk al eeuwen een deel van het Chinese rijk. Zie wat daarover staat in de Engelse Wikipedia: "De regering van de Dalai Lamas, een reeks Tibetaanse geestelijke leiders, bestuurde in naam een groot deel van de Tibetaanse regio gedurende verscheidene perioden vanaf de jaren 1640 tot de opname in de Chinese Volksrepubliek in de jaren 1950. Gedurende het grootste deel van deze periode was het Tibetaanse bestuur ondergeschikt aan het Chinese rijk van de Qing Dynastie."
Met name in de eerste helft van de 20e eeuw hebben vooral de Britten de situatie in Tibet bepaald. In 1950 heeft de Chinese Volksrepubliek zonder al te veel problemen Tibet bezet (dat volgens de Chinese machthebbers zuchtte onder een 'feodale slavernij', en daar kan ik me beslist iets bij voorstellen). In 1951 werd een "Plan voor Vreedzame Bevrijding van Tibet" opgesteld, dat door de dalai lame en de panchen lama ondertekend werd, ongetwijfeld onder de nodige Chinese druk.
De in juni 1956 uitgebroken opstand werd krachtig gesteund door de Verenigdestaatse CIA (die je eigenlijk overal tegenkomt waar sprake is van grootschalige gewelddadigheden), maar deze opstand werd in 1959 door de Chinese troepen onderdrukt, waarbij -deze keer wel- vele duizenden Tibetanen de dood vonden.
Hierna ter illustratie een kaart (klik op de kaart voor een duidelijkere weergave) uit de editie van 1939 van de Bos-atlas ("Schoolatlas der gehele aarde", waarin duidelijk te zien is dat "Buiten Tibet" (dat is het gebied dat tegenwoordig met "Tibet" wordt aangeduid), wél met een dikke grenslijn is gescheiden van Kasjmir, Nepal, Bhoetan en India, maar slechts met een dunne grenslijn van de andere Chinese provincies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten