Toen het na de Tweede Wereldoorlog duidelijk was geworden dat de Volkerenbond een vleugellamme organisatie was, die er op geen enkele manier in geslaagd was om de oorlog te voorkomen, werd hij vervangen door de Verenigde Naties, die voorzien werden van allerlei mogelijkheden om niet eveneens aan machteloosheid ten onder te gaan.
Het heeft niet mogen baten.
Al vrij vlug werd duidelijk dat de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties voortdurend werd uitgeschakeld door veto's van de Sovjet-Unie, dan wel van de Verenigde Staten, welke laatsten koste wat het koste wilden voorkomen dat er resoluties werden uitgesproken ter veroordeling van de oorlogsmisdaden van Israel.
Wanneer dan maar in arren moede werd besloten om te proberen via de Algemene Vergadering te komen tot resoluties die niet door een veto konden worden tegengehouden, werd er netzolang doorvergaderd om een voor zoveel mogelijk vertegenwoordigers aanvaardbare compromistekst te verkrijgen, waardoor er niet veel meer over bleef dan een aantal grammaticaal juist gerangschikte woorden zonder enige inhoudelijke betekenis of waarde. Men herinnere zich de bijeenkomst over de Israelische oorlogsmisdaden na de laffe aanval op de in de Gaza-strook opgesloten Palestijnen.
Zo had de VN enkele dagen geleden in Genève een topbijeenkomst georganiseerd over racisme, waarvoor voor alle zekerheid de slottekst vooraf al was voorgekookt. Omdat verwacht werd dat de Iraanse president Ahmadinejad van de vergadering gebruik zou maken om Israel scherp te bekritiseren, hadden Israels medeplichtigen, de Verenigde Staten, Canada en de meeste lidstaten van de Europese Unie, al besloten de bijeenkomst niet bij te wonen of alleen wat lagere ambtenaren te sturen.
Ze hadden gelijk, Ahmadinejad viel inderdaad Israel aan, en in felle bewoordingen. Waarom echter iedereen zo ontstemd is, is mij niet duidelijk. Ik heb namelijk heel wat commentaren gehoord en gelezen, maar het enige waarover men eensgezind valt is dat Ahmadinejad Israel verwijt te volharden in oorlogsmisdaden tegen het Palestijnse volk, al meer dan 60 jaar lang.
Men zou kunnen redeneren dat het hier niet om racisme gaat, maar om oorlogsmisdaden. Die redenering snijdt echter geen hout, want wanneer de oorlogsmisdaden jegens de joden in de Tweede Wereldoorlog (de holocaust) vermeld mogen worden, dan dienen ook de oorlogsmisdaden jegens de Palestijnen aandacht te krijgen. Het gaat immers in beide gevallen om mensen van het semitische ras, die systematisch uitgeroeid werden en worden.
Daarnaast lijkt het me alleszins gerechtvaardigd om een staat (voorzover als Israel een staat genoemd kan worden, want uiteindelijk gaat het om de staat Palestina, die bezet is door een grote groep joden, die daarbij in steeds grotere mate militair gesteund worden door de Verenigde Staten en hun Europese bondgenoten) te bekritiseren om misdadige handelingen. Deze vermeende staat Israel is al ruim 60 jaar bezig met het verwezenlijken van zijn oorspronkelijke bedoelingen: het verwijderen van de Palestijnen uit Palestina, hetzij door hen te verdrijven, hetzij door hen direct of indirect uit te roeien. Dat mag, dunkt mij, best ter sprake gebracht worden in een topconferentie over racisme.
Ahmadinejad heeft wat dat betreft mijn volledige steun. Het is goed dat er politici zijn die de waarheid zeggen, onverschillig wat voor politiek ze verder voeren.
Het feit dat de vertegenwoordigers van het zogenaamde vrije westen hun ogen en oren sluiten voor de harde waarheid, toont het failliet aan van de Verenigde Naties. Het bewijst echter vooral dat de zogenaamd democratische Verenigde Staten en de even zogenaamd democratische Europese Unie geen waarde hechten aan mensenlevens en zich alleen druk maken om hun economische belangen. Ze gaan letterlijk over lijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten