Het was eigenlijk mijn bedoeling een uitgebreid artikel te schrijven over de zoveelste onwettigverklaring van een linkse politieke partij (volgens de rechtse krant NorteCastilla van de 14e van deze maand de tiende partij), Iniciativa Internacionalista, en daarvoor te beginnen met de Spaanse grondwet,
Op dit niveau is redeneren onmogelijk. Hoe kan men spreken over democratie, wanneer juist het recht op een vrij uit te brengen stem, op openbare deelname aan de openbare aangelegenheden, om zich te verenigen verhinderd wordt? Waar is men bang voor? Niet voor de genoemde bommen, want om zich daartegen te beschermen bestaat het strafwetboek. Voor het terrorisme van ETA? Misschien zou het een goed idee zijn om uiteindelijk de Basken (en alle andere burgers van de Spaanse staat) de kans te bieden zich vrij uit te spreken, zonder dat elke keer opnieuw politieke partijen verboden worden op grond van een of andere veronderstelde band met ETA. Of zijn ze misschien bang dat een meerderheid van de Baskische bevolking daadwerkelijk kiest voor de onafhankelijkheid?
Volgens mij moet het om het laatste gaan, want ook van andere partijen kan gesuggereerd worden dat ze banden met ETA hebben, of met de een of andere verboden politieke partij. Toch lijkt men er niet bang voor te zijn dat Catalaanse, Gallicische of bijv. Asturiaanse nationalistische partijen een volledige afhankelijkheid nastreven. Daarom worden die wel toegelaten, want zo kan de fictie van een representatieve democratie gehandhaafd worden, ofschoon deze in werkelijkheid slechts bestaat totdat de belangen van de gevestigde orde in gevaar komen.
In deze context is het typisch dat de Asturiaanse partij UNA (Unidá Nacionalista Asturiana [Asturiaanse Nationalistische Eenheid]) niet buiten de wet gesteld is, ofschoon gebleken was "het feit dat er een bepaald aantal handtekeningen onder de aanmelding stond van mensen die gemeenteraadslid waren van AVN, maar" in dit geval leverde dit kennelijk "niet voldoende gegevens" op. (La Voz de Asturias van 15 mei). Volgens Gara van de 14e ging het om 24 van de 50 handtekeningen. ANV (Acción Nacionalista Vasca [Baskische Nationalistische Actie] - Eusko Abertzale Ekintza), werd op 16 september verleden jaar buiten de wet gesteld.
Het gaat hier echter niet om een probleem dat alleen in Spanje bestaat dat de gevestigde orde er voor zorgt dat haar plannen niet gedwarsboomd worden:
Rajoy, de lijsttrekker van de post-fascistische Partido Popular liet weten dat de beslissing om Iniciativa Internacionalista buiten de wet te stellen "erg belangrijk is en bijna van doorslaggevende betekenis in de strijd tegen het terrorisme". Bij een interview met de radiozender COPE [eigendom van de Spaanse bisschoppenconferentie] verklaarde hij ook dat in het beleid tegen het terrorisme nu bereikt was dat "de terroristen of hun vertegenwoordigers" geen deel konden uitmaken van de overheid. (Nortecastilla, 16 mei). Het is overigens niet vreemd dat hij juist de zender van de Spaanse bisschoppen had uitverkozen om zijn blijdschap te uiten, want de katholieke kerk (en dat impliceert niet noodzakelijkerwijs al haar leden of haar functionarissen) en extreem rechts hebben elkaar altijd wederzijds gesteund, zoals gebleken is onder de dictaturen van Hitler, Franco, Salazar, Pinochet, Videla en tal van anderen, en zelfs nog op dit moment in het beleid van de Partido Popular.
Het is duidelijk dat Rajoy (en mét hem allen -te velen- die op dezelfde manier denken) niet geschikt is om te regeren. Hij is zoals zovelen anderen die (zoals George W. Bush of het Israelische régime) het terrorisme zien (of doen alsof ze dat zien) als een spontaan gegeven, dat uit het niets opkomt. In plaats van de oorzaak van het geweld te beëindigen (de illegale bezetting van Irak en Afghanistan, de oorlogsmisdaden tegen de Palestijnen, de onderdrukking van de democratische rechten van de Basken) beperken ze zich tot het opvoeren van de onderdrukking.
En dat terwijl de oplossing voor Spanje zo eenvoudig is: handelen in overeenstemming met de grondwet en elke politieke vereniging toelaten zodat de burgers zich vrijelijk kunnen uitspreken. Mocht een of andere politicus (of een partij) oproepen tot of deelnemen aan misdrijven, dan kan heel eenvoudig het strafrecht worden toegepast. Als deze democratische wilsuitdrukking zou leiden tot de onafhankelijkheid van een deel van Spanje, dan is het maar zo. In 1898 is Spanje meer kwijtgeraakt (toen werden Cuba, Puerto Rico en de Filippijnen door de Verenigde Staten gewapenderhand afgenomen) en toch is daardoor de Spaanse staat niet opgehouden te bestaan.
Om nog even terug te komen op de katholieke kerk: zonet kwam de vraag bij me op waarom tot op heden artikel 22, 5 van de Spaanse grondwet ("Geheime verenigen en verenigingen met een paramilitair karakter zijn verboden") nog niet is toegepast op de Opus Dei. Ik ben nu toch benieuwd of Zapatero en het Spaanse Openbaar Ministerie het wagen deze geheime organisatie met dezelfde energie te vervolgen, die tot op heden gereserveerd is voor authentiek linkse partijen (waarvan ik nadrukkelijk het pseudo-linksisme van de PSOE en haar autonome zusterpartijen uitsluit).
- die nadrukkelijk melding maakt van "de politieke partijen [die] uitdrukking geven aan het politieke pluralisme, en die samen de wil van het volk vorm geven en die uitdragen en die een basisinstrument vormen voor de politieke deelname." (artikel 6);
- die aangeeft dat het "de taak is van de overheid om te zorgen voor de voorwaarden om de vrijheid en de gelijkheid van het individu en de groepen waarin dit zich bundelt, reëel en doeltreffend te maken; om de hinderpalen uit de weg te ruimen die het onmogelijk of moeilijk maken om dit ten volle te realiseren, en om de deelname van alle burgers aan het politieke, economische, culturele en maatschappelijke leven mogelijk te maken." (artikel 9,2);
- die stelt dat "de normen met betrekking tot door de grondwet erkende basisrechten en vrijheden worden geïnterpreteerd conform de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en de door Spanje geratificeerde internationale verdragen en overeenkomsten over dezelfde materie." (artikel 10,2);
- die "het recht tot vereniging erkent", daaraan toevoegend dat "de verenigingen die doeleinden nastreven of middelen gebruiken die als misdadig worden beschouwd onwettig zijn" en dat "de verenigingen slechts kunnen worden ontbonden of hun activiteiten worden opgeschort op grond van een gemotiveerde rechterlijke beschikking." (artikel 22); en
- blijkens welke "de burgers het recht hebben om deel te nemen aan openbare aangelegenheid, hetzij rechtstreeks hetzij door vertegenwoordigers, die vrij gekozen zijn in periodieke verkiezingen volgens het algemeen kiesrecht." (artikel 23).
Op dit niveau is redeneren onmogelijk. Hoe kan men spreken over democratie, wanneer juist het recht op een vrij uit te brengen stem, op openbare deelname aan de openbare aangelegenheden, om zich te verenigen verhinderd wordt? Waar is men bang voor? Niet voor de genoemde bommen, want om zich daartegen te beschermen bestaat het strafwetboek. Voor het terrorisme van ETA? Misschien zou het een goed idee zijn om uiteindelijk de Basken (en alle andere burgers van de Spaanse staat) de kans te bieden zich vrij uit te spreken, zonder dat elke keer opnieuw politieke partijen verboden worden op grond van een of andere veronderstelde band met ETA. Of zijn ze misschien bang dat een meerderheid van de Baskische bevolking daadwerkelijk kiest voor de onafhankelijkheid?
Volgens mij moet het om het laatste gaan, want ook van andere partijen kan gesuggereerd worden dat ze banden met ETA hebben, of met de een of andere verboden politieke partij. Toch lijkt men er niet bang voor te zijn dat Catalaanse, Gallicische of bijv. Asturiaanse nationalistische partijen een volledige afhankelijkheid nastreven. Daarom worden die wel toegelaten, want zo kan de fictie van een representatieve democratie gehandhaafd worden, ofschoon deze in werkelijkheid slechts bestaat totdat de belangen van de gevestigde orde in gevaar komen.In deze context is het typisch dat de Asturiaanse partij UNA (Unidá Nacionalista Asturiana [Asturiaanse Nationalistische Eenheid]) niet buiten de wet gesteld is, ofschoon gebleken was "het feit dat er een bepaald aantal handtekeningen onder de aanmelding stond van mensen die gemeenteraadslid waren van AVN, maar" in dit geval leverde dit kennelijk "niet voldoende gegevens" op. (La Voz de Asturias van 15 mei). Volgens Gara van de 14e ging het om 24 van de 50 handtekeningen. ANV (Acción Nacionalista Vasca [Baskische Nationalistische Actie] - Eusko Abertzale Ekintza), werd op 16 september verleden jaar buiten de wet gesteld.
Het gaat hier echter niet om een probleem dat alleen in Spanje bestaat dat de gevestigde orde er voor zorgt dat haar plannen niet gedwarsboomd worden:
- In Nederland werden ambtenaren ontslagen vanwege het simpele feit dat ze lid waren van de CPN, (de niet meer bestaande Communistische Partij Nederland), die na de Tweede Wereldoorlog redelijk populair was, omdat zij de kern vormde van het verzet tegen de nazi-bezetting.
- In de Verenigde Staten laten een aanzienlijk deel van de pers (Fox News bijv.) en de Republikeinse Partij geen kans onbenut om alles wat ook maar iets minder conservatief is, te kwalificeren als 'liberaal', 'communistisch' of 'socialistisch', welke termen in het Verenigdestaatse taalgebruik nagenoeg synoniem zijn. Er worden zelfs kapitalen uitgetrokken om een president af te laten zetten vanwege een avontuurtje met een stagiaire.
- In de USSR werden degenen die kritiek hadden op het stalinisme simpelweg opgesloten in psychiatrische klinieken of in Gulags, ofschoon de Sovjet-grondwet wel degelijk allerlei burgerrechten 'waarborgde'.
- Toen in de Palestijnse gebieden in 2006 Hamas de verkiezingen won met een overgrote meerderheid, wenste Israel deze uitslag niet te erkennen (ongetwijfeld omdat het makkelijker was om de partij Fatah om te kopen), en samen met de Verenigde Staten en de Europese Unie werd daarom de door Hamas gecontroleerde Gaza-strook van de buitenwereld afgesloten.
Rajoy, de lijsttrekker van de post-fascistische Partido Popular liet weten dat de beslissing om Iniciativa Internacionalista buiten de wet te stellen "erg belangrijk is en bijna van doorslaggevende betekenis in de strijd tegen het terrorisme". Bij een interview met de radiozender COPE [eigendom van de Spaanse bisschoppenconferentie] verklaarde hij ook dat in het beleid tegen het terrorisme nu bereikt was dat "de terroristen of hun vertegenwoordigers" geen deel konden uitmaken van de overheid. (Nortecastilla, 16 mei). Het is overigens niet vreemd dat hij juist de zender van de Spaanse bisschoppen had uitverkozen om zijn blijdschap te uiten, want de katholieke kerk (en dat impliceert niet noodzakelijkerwijs al haar leden of haar functionarissen) en extreem rechts hebben elkaar altijd wederzijds gesteund, zoals gebleken is onder de dictaturen van Hitler, Franco, Salazar, Pinochet, Videla en tal van anderen, en zelfs nog op dit moment in het beleid van de Partido Popular.
Het is duidelijk dat Rajoy (en mét hem allen -te velen- die op dezelfde manier denken) niet geschikt is om te regeren. Hij is zoals zovelen anderen die (zoals George W. Bush of het Israelische régime) het terrorisme zien (of doen alsof ze dat zien) als een spontaan gegeven, dat uit het niets opkomt. In plaats van de oorzaak van het geweld te beëindigen (de illegale bezetting van Irak en Afghanistan, de oorlogsmisdaden tegen de Palestijnen, de onderdrukking van de democratische rechten van de Basken) beperken ze zich tot het opvoeren van de onderdrukking.
En dat terwijl de oplossing voor Spanje zo eenvoudig is: handelen in overeenstemming met de grondwet en elke politieke vereniging toelaten zodat de burgers zich vrijelijk kunnen uitspreken. Mocht een of andere politicus (of een partij) oproepen tot of deelnemen aan misdrijven, dan kan heel eenvoudig het strafrecht worden toegepast. Als deze democratische wilsuitdrukking zou leiden tot de onafhankelijkheid van een deel van Spanje, dan is het maar zo. In 1898 is Spanje meer kwijtgeraakt (toen werden Cuba, Puerto Rico en de Filippijnen door de Verenigde Staten gewapenderhand afgenomen) en toch is daardoor de Spaanse staat niet opgehouden te bestaan.
Om nog even terug te komen op de katholieke kerk: zonet kwam de vraag bij me op waarom tot op heden artikel 22, 5 van de Spaanse grondwet ("Geheime verenigen en verenigingen met een paramilitair karakter zijn verboden") nog niet is toegepast op de Opus Dei. Ik ben nu toch benieuwd of Zapatero en het Spaanse Openbaar Ministerie het wagen deze geheime organisatie met dezelfde energie te vervolgen, die tot op heden gereserveerd is voor authentiek linkse partijen (waarvan ik nadrukkelijk het pseudo-linksisme van de PSOE en haar autonome zusterpartijen uitsluit).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten