Als dit morgen, vrijdag, in Granma verschijnt, dan ligt 26 juli, de dag dat wij vieren de eer te hebben weerstand te bieden aan imperialistische aanvallen, nog ver, hoewel slechts 32 dagen, in het verschiet.Diegenen, die iedere stap van de grootste vijand van de mensheid — het imperialisme van de VS, een combinatie van miserabele materiële belangen en verachting en onderschatting van de andere volkeren op deze planeet — controleren, hebben alles tot ver achter de komma berekend.
In de Reflection van 16 juni schreef ik: “De duivelse berichten verschijnen beetje bij beetje tussen die van het nieuws over de Voetbal World Cup, zodat niemand het merkt.”
De spanning rond deze beroemde sportwedstrijd bereikt haar toppunt. Gedurende twee weken hebben de beste teams uit 32 landen met elkaar gewedijverd om in de kwart-, de halve- en de finale te komen.
Het enthousiasme neemt constant toe en vangt de aandacht van miljoenen, misschien zelfs miljarden mensen over heel de wereld.
Maar het is de vraag, hoevelen weten dat sedert 20 juni oorlogsschepen van de VS, waaronder het vliegkampschip Harry S. Truman, begeleid door een of meer kernonderzeeërs en andere schepen met kernraketten aan boord en met kanonnen die veel zwaarder zijn dan die van de oude slagschepen uit de Tweede Wereldoorlog, via het Suezkanaal naar de Iraanse kust zijn opgestoomd.
Deze beweging van zeestrijdkrachten van de Yankees wordt begeleid door Israëlische oorlogsschepen, met eenzelfde geavanceerde bewapening, bedoeld om elk schip, dat voor de Iraanse economie noodzakelijke handelswaar van of naar Iran vervoert, te controleren.
Naar aanleiding van een voorstel van de VS, ondersteund door het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Duitsland, heeft de VN Veiligheidsraad een resolutie aangenomen, waartegen door geen van de vijf daartoe gerechtigde landen een veto is ingebracht.
Een nog strengere resolutie werd aangenomen door de Senaat van de VS.
Weer later werd een derde, zelfs nog strengere, resolutie aangenomen door de lidstaten van de Europese Gemeenschap. Dit alles voltrok zich voor 20 juni, hetgeen de Franse President, Nicolas Sarkozy, die hoopt via onderhandelingen met Iran het ergste te kunnen voorkomen, aanzette tot een reis naar Rusland, om—volgens persberichten—het staatshoofd van dat machtige land, Dimitri Medvedev, te ontmoeten.
Nu is het gewoon afwachten wanneer de Amerikaanse en Israëlische zeestrijdkrachten zich zullen voegen bij de vliegdekschepen en andere oorlogsschepen van de VS, die reeds in de regio patrouilleren en in actie zullen komen voor de kusten van Iran.
Het is nog erger, dat, net als de VS, Israël—de gendarme van de VS in het Midden-Oosten—over de modernste, door de VS geleverde gevechtsvliegtuigen en geavanceerde kernwapens beschikt, waardoor het in termen van vuurkracht de zesde kernmacht ter wereld is geworden en één van de acht van dergelijke landen is waartoe ook India en Pakistan behoren.
De Sjah van Iran werd in 1979 zonder een schot, door Ayatollah Ruhollah Khomeini omver geworpen. Maar toen ontketenden de VS tegen dat land een oorlog met chemische wapens, die het aan Irak leverde tegelijk met de informatie noodzakelijk voor de legeronderdelen van dit land; deze wapens werden ingezet tegen de Hoeders der Revolutie. Cuba weet dit, omdat, zoals we al eerder gezegd hebben, ons land toentertijd voorzitter was van de Beweging van Ongebonden Landen. We zijn zeer goed op de hoogte van de schade die toen is toegebracht aan de bevolking. Mahmoud Ahmadinejad, het huidig staatshoofd van Iran, was chef van het zesde leger van de Hoeders der Revolutie en chef van de Korpsen van de Hoeders in de westelijke provincies, die de grootste last van de oorlog te dragen hadden.
Nu, in 2010, eenendertig jaar later, onderschatten zowel de VS als Israël de een miljoen man waaruit de Strijdkrachten van Iran bestaan en hun gevechtskracht op de grond alsook die van de lucht-, zee- en landstrijdkrachten van de Hoeders der Revolutie.
Deze strijdkrachten bestaan uit 20 miljoen, van de 70 miljoen in dat land levende mensen, door hun verschillende gewapende organisaties geselecteerde en systematisch opgeleide mannen en vrouwen tussen de 12 en 60 jaar.
De regering van de VS had een plan uitgewerkt voor de promotie van een op kapitalistisch consumentisme gebaseerde politieke beweging, die tweespalt zou moeten zaaien onder de Iraniërs en de regering zou moeten omverwerpen.
Die hoop is nu ijdel. Het is eenvoudig belachelijk te denken, dat de oorlogsschepen van de VS samen met Israëlische strijdkrachten op sympathie zouden kunnen rekenen van ook maar een enkele Iraanse burger.
Aanvankelijk dacht ik, bij het analyseren van de huidige situatie, dat het conflict zou starten op het Koreaanse schiereiland, waar de tweede Koreaanse oorlog zou uitbreken, en dat direct daarop een andere oorlog zou beginnen; die van de VS tegen Iran.
Nu zien we een draai de andere kant op: de oorlog tegen Iran zal meteen ook die in Korea ontketenen.
De leiding van Noord Korea, die beschuldigd is van het tot zinken brengen van de ‘Cheonan’ en die maar al te zeer weet, dat genoemd schip tot zinken is gebracht door een mijn, die door de geheime diensten van de Yankees op de romp daarvan werd aangebracht, geen seconde voorbij zal laten gaan om in actie te komen zodra Iran wordt aangevallen.
Het is gewoon eerlijk dat voetbalfans plezier beleven aan de wedstrijden van deze World Cup. Ik vervul gewoon mijn plicht om ons volk te informeren, omdat ik veel aan onze jonge mensen denk, vol van leven en verwachting, speciaal onze prachtige kinderen, zodat de ontwikkelingen hen niet voor verrassingen zullen stellen.
Het is pijnlijk om te denken aan de dromen die menselijke wezens koesteren en de wonderbaarlijke dingen die zij gewrocht hebben in de nauwelijks paar duizend jaar.
In deze tijd, waarin de meest revolutionaire dromen uitkomen en ons vaderland goed op weg is naar herstel, zou ik willen het bij het verkeerde eind te hebben.
Fidel Castro Ruz
[Nederlandse tekst overgenomen van Raek.nl, zie voor de originele tekst CubaDebate.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten