Er zullen nog maar weinig mensen zijn die niet zien hoe het neoliberalisme een einde aan het maken is aan de rechten van de arbeidersklasse, waarvoor wijzelf en onze ouders zo veel offers en inspanningen geleverd hebben. In plaats van ons rechtmatig te laten genieten van de opbrengst van onze arbeid, worden onze salarissen, pensioenen, werkloosheidsuitkeringen, gezondheidszorg en sociale rechten verlaagd en afgebroken. En die werkloosheid is niet aan onze eigen fouten te wijten, maar aan de structurele fouten in het kapitalisme.
Laten we ons niet voor de gek laten houden. Het ergste van de crisis is nog niet voorbij, en als er al kleine verbeteringen te zien zijn, betreft het alleen denkbeeldige (en vooral gemanipuleerde) verbeteringen, bijvoorbeeld door gegoochel met de cijfers, zogenaamd "creatief boekhouden".
We moeten ook onze aandacht niet laten afleiden door alle televullis, door de voetbal-, tennis- en wielrencircussen, en ons niet laten belazeren door de gemanipuleerde TV-journaals. Ze willen ons laten geloven dat bijv. de woedende Griekse arbeiders alleen luilakken zijn en anarchisten (en anarchisten, dat hebben we keer op keer gehoord, zijn niets anders dan 'terroristen'. Dat is nóg een van die leugens van de systematische desinformatie in onze 'democratieën'; 'democratieën', waarin de rijke minderheid het lot en het leed bepaalt van de enorme meerderheid van de arbeidersklasse). Of bijv. nu, wanneer de metro in Madrid volledig plat ligt door een algemene staking, die georganiseerd is zonder [!] de steun van de vakbonden, krijgen we alleen commentaren te zien van voorbijgangers die meer reistijd kwijt waren om op hun werk te komen, zonder dat wordt stilgestaan bij het onrechtvaardige en het onmenselijke van de 'bezuinigingsmaatregelen' van het régime van dienst.
Het zijn juist de arbeiders van de Madrileense metro, de Baskische en Franse arbeiders en bijv. de Nederlandse vuilnisophalers die -zonder de steun van de reformistische vakbonden (die, áls ze de acties van de arbeiders al steunen, dat pas op het laatste moment doen als ze begrijpen dat ze hun controle over de arbeiders aan het verliezen zijn)- ons verdedigen tegen het misbruik van de Europese Unie, die ondanks haar mooie woordjes zich alleen bezorgd maakt om de belangen van het bedrijfsleven; deze EU die tientallen miljarden euro's aan de banken cadeau geeft, die rechtstreeks zijn gestolen uit de zakken van de arbeiders, die op hun beurt steeds meer worden teruggeschopt naar hun middeleeuwse slavenbestaan.
Wie nog steeds niet begrijpt hoe belangrijk de arbeidersacties zijn, zou de opmerkingen moeten lezen (in het Spaans!) van collega-blogger Rebeldes en la Estrella de la Muerte in zijn artikel Huelga de Metro, a ver si la peña se entera [Metro-staking, hopelijk begrijpt de massa het nu] van gisteren.
Laten we voor eens en voor altijd een eind maken aan de neoliberale dictatuur van de Europese Unie en van de régimes van haar lidstaten. Wanneer we vandaag de leugens van hun gelijkgeschakelde pers blijven geloven, kan het morgen al te laat zijn. Het is zaak dat we begrijpen wat er in de échte wereld gebeurt, de misbruiken, de eenzijdige "bezuinigingen" (verlaging van salarissen, uitkeringen en pensioenen voor de arbeiders, en astronomische verhogingen van de bonussen van de 'stropdassen' van het bedrijfsleven) en we moeten niet langer de leugens accepteren of -wat nog erger is- de verdraaide en gemanipuleerde waarheden van de massamedia, die niets anders doen dan herhalen wat ze horen van their "master's voice", de stem van de kapitalistische internationale.
Deze tekening is van de hand van de Nederlandse politieke tekenaar Albert Hahn. Hij maakte die ter gelegenheid van de spoorwegstaking van 1903 en deze heeft nog niets van zijn oorspronkelijke betekenis verloren.
Het is precies zoals het onderschrift zegt. Wij, werknemers, kunnen met onze eigen kracht alles bereiken, zolang als we maar solidair zijn met elkaar, zolang als we maar begrijpen wat er in de wereld aan de hand is en hoe wij misbruikt worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten