Gelukkig Nieuwjaar?

Iedereen heeft intussen waarschijnlijk wel (al dan niet omdat het zo verwacht wordt) in brede kring zijn beste wensen voor het nieuwe jaar uitgesproken. Ik, eh..., doe daar niet aan mee.

Dat wil uiteraard niet zeggen dat ik niet iedereen héél veel geluk wens, ook in 2008. Sterker nog, zelfs mensen voor wie ik geen enkele genegenheid voel (of het nu is om wie of wat ze zijn, of om wat ze voorstellen - van oorlogszuchtige presidenten tot leden van welke koninklijke familie dan ook, tot grootschuldigen uit het internationale kapitalisme, tot hersenspoelers van alle bijgelovige, d.w.z. godsdienstige secten) zou ik graag het allerbeste wensen, waaronder begrepen een eerlijk inzicht over wat ze aan het doen zijn.

Aangezien ik echter al ruim een half gemiddeld mensenleven waarneem dat 'men' steeds luider roept de vrede te willen, terwijl tegelijkertijd de wapens niet alleen steeds onmenselijker worden, maar ook dodelijker, wens ik niet meer mee te doen aan het "Happy New Year"-circus. Met de huidige mensheid is het een illusie te denken dat 'de mens' ooit gelukkig zal worden. Voor een deel van de mensen in de 'rijke' landen is het nog mogelijk zonder al te veel zorgen te leven, maar anderen in grote delen van de 'derde wereld' lopen vooral het risico van honger om te komen (omdat ze door de globalisering niet eens meer in staat zijn in hun eigen levensbehoeften te voorzien), om te sterven aan gruwelijke ziekten (omdat de farmaceutische industrieën te beroerd zijn om bijv. anti-AIDS-medicijnen ook voor arme landen betaalbaar te leveren), of uitgemoord te worden (door wapens die de fabrikanten uit het 'vrije westen' maar al te graag voor grof geld verkopen aan corrupte régimes).

Daarom van mij geen 'voorspoedig nieuwjaar', maar een oproep om in ieder geval vanaf nu voortdurend te denken aan de verantwoordelijkheid van de westerse 'beschaving' voor een enorm deel van de ellende op de wereld, en om je, bij alles wat je doet, af te vragen wat de gevolgen daarvan zijn voor de mensheid als geheel.