Hoge figuren in het Witte Huis in Washington en in het Verenigdestaatse leger denken dat het nodig is om te overleggen met de Taliban om zo een einde te maken aan de geweldsspiraal in Afghanistan en in Pakistan. Dit overleg zou gevoerd moeten worden door de "centrale Afghaanse regering, maar met actieve deelname van de V.S." Eerder deze maand had generaal Petraeus al zijn steun uitgesproken voor overleg met minder radicale elementen binnen de Taliban.
Een definitieve beslissing van het Witte Huis wordt pas na de presidentsverkiezingen verwacht. Beide presidentskandidaten wekken de indruk dat ze op een of andere manier moeten nadenken over overleg.
De Midden-Oosten kenner Seth Jones denkt dat de leiders van de Taliban misschien geen zin hebben om te overleggen, omdat ze ervan uitgaan dat zij aan het winnen zijn, en omdat "hun beeld van het land zo lijnrecht staat" tegenover dat van de centrale Afghaanse regering. (Wall Street Journal van gisteren)
Op dit moment blijkt nog niet dat de mogelijkheid van overleg met de Taliban als een serieuze optie wordt beschouwd, nu sedert enkele weken ook militaire (en niet-militaire!) doelen in Pakistan met raketten worden beschoten en met -zoals ook vermeld in hetzelfde artikel van de Wall Street Journal- de plannen om volgend jaar 12.000 extra soldaten in Afghanistan te stationeren.
Eerlijk gezegd verwacht ik niet eens dat er serieus overlegd gaat worden. De Taliban zal het marionettenrégime van Verenigdestaatse zetbaas Karzai even weinig vertrouwen als Bush himself. Ook denk ik, net als Seth Jones, dat de Taliban zich er zeer van bewust is dat het overleg alleen bedoeld kan zijn om te voorkomen dat de militaire eenheden van de V.S. en van de NAVO (het Vreemdelingenlegioen van de V.S.) volledig in de pan gehakt worden. Én natuurlijk om toch nog tenminste een deel van de beoogde doelen te bereiken. Zonder al te veel moeite kan het oude spreekwoord geactualiseerd worden: "Als de Bush de passie preekt, boer pas op je kippen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten