woensdag 18 februari 2009

Is het Nederlandse volk écht zo dom?

Uit het kwartaalbericht van het SCP (Sociaal en Cultureel Planbureau), dat eergisteren gepubliceerd werd, blijkt dat 55% van de Nederlanders vertrouwen heeft in de regering, terwijl dat drie maanden eerder slechts 44% was. Het aandeel van degenen die negatief oordeelden over de regering liep terug van 40 naar 32%. En dan blijkt dat een meerderheid toch vindt dat het in Nederland over het algemeen de verkeerde kant opgaat... (re.Public, 16 februari 2009)

Zijn Nederlanders écht zo dom dat ze met (door?) de huidige ellende meer vertrouwen krijgen in de club die in grote lijnen al zo'n 10 jaar de boel aan het verzieken is in Nederland? In Balkenende, die al die tijd al belooft dat het 'volgend jaar' beter zal gaan? In Wouter Bos, die nog geen half jaar geleden durfde te beweren dat Nederland geen directe gevolgen zou ondervinden van de financiële crisis? In Donner, die zelf toegeeft dat hij het ook allemaal niet meer weet? ("Het is niet zo dat ik een rood knopje heb waarmee ik banen tevoorschijn tover.") en die so-wie-so al jaren bezig is de sociale zekerheid uit te hollen?

En dan hebben we het nog niet over de opmerkingen van Balkenende, die ons vertelt dat "de problemen [...] zo groot [zijn] dat iedereen zijn of haar steentje moet bijdragen"; in de electronische versie samengevat tot "iedereen moet een steentje bijdragen". (Metro, vandaag)
Hij zou minstens zo fatsoenlijk en eerlijk moeten zijn om de verantwoordelijkheid te leggen bij de schuldigen, zoals de bankdirecteuren (en aandeelhouders, want die hebben ook jarenlang hun zakken gevuld aan de schoftenstreken van 'hun' bedrijven), de directeuren van grote ondernemingen, die
over de rug van de arbeiders maar wat aangerotzooid hebben met 'reorganisaties' en 'outsourcing', en niet te vergeten de politici die deze misbruiken ongestraft hebben laten voortduren.

En kennelijk kan er bij de familie Von Amsberg ook nog wel wat af van de genoten uitkeringen, gezien de bouwplannen in Mozambique van Willem A. & Máxima en hun aankoop van een 'ranch' van minstens 1 miljoen euro (er zijn namelijk ook bronnen die het hebben over een aanzienlijk hoger bedrag) in het toevluchtsoord van tientallen Duitse nazi's. (zie mijn artikel Willem A in Bariloche... van 14 februari 2009). Volgens Calvinistische traditie (wie niet werkt, zal niet eten), krijgen deze mensen véél te veel geld (en secundaire arbeidsvoorwaarden).

Geen opmerkingen: