"Dokters" hebben bij "patiënten in Amerika" (d.w.z. de USA, de natie waar men vindt dat vrede en democratie gevestigd kunnen/moeten worden door onderdrukking en oorlog) ontdekt dat het luisteren naar (je favoriete) muziek kan leiden tot verlaging van het cholesterolgehalte. Britse experts zijn blij met dit gegeven.
Michael Miller, de directeur van het Centrum voor Preventieve Cardiologie (Center for Preventive Cardiology) van Maryland University geeft aan dat "Het muziekeffect in de bloedstroom slechts enkele seconden duurt, maar het gecombineerde effect van favoriete nummers blijft bestaan en kan bij mensen van alle leeftijden erg positief zijn."
Uit aanvullend onderzoek is gebleken dat:
- je jezelf kunt motiveren met positief-klinkende artiesten als Rihanna, Queen of de Red Hot Chili Peppers;
- Mozart en Miles Davis een kalmerend effect hebben;
- Ozzy Osbourne en MIA stress kunnen bevorderen;
- de symfonieën van Bach of 'modernere muziek' van Philip Glass de geestelijke concentratie bevorderen.
(Sunday Times van 21 december)
Ik kan me wel voorstellen dat muziek gunstig is, maar hoe kan dit effect vastgesteld worden? Wordt gedurende een aantal dagen elke vorm van muziek onthouden aan de proefpersonen, waarna het cholesterolgehalte gemeten wordt; en vervolgens na enkele dagen met de favoriete muziek een nieuwe analyse? Hoe kan aangetoond worden dat een hoger cholesterolgehalte tijdens de muziekloze dagen uitsluitend te wijten is aan het ontberen van muziek? Voor zuivere onderzoekresultaten moet ervoor gezorgd dat alleen de te onderzoeken invloed veranderd wordt, maar wellicht zijn alleen de maatregelen die ervoor moeten zorgen dat de proefpersonen geen toegang hebben tot hun favoriete muziek al dusdanig belastend dat daardoor stress ontstaat.
En zelfs áls dit cholesterolverlagende effect van iemands favoriete muziek aantoonbaar bestaat, wat is dan het nut ervan? Hoeveel mensen zijn er die in hun vrije tijd niet naar hun favoriete muziek luisteren? Met andere woorden, hoeveel mensen hebben er practisch nut van deze 'ontdekking'?
P.S.: Ik ken een heleboel muziek van Bach, maar er komt me niet één symfonie voor de geest (althans in de betekenis die tegenwoordig aan de term "Symphonie" gegeven wordt). En dan ken ik ook nog tal van mensen die van Philip Glass eerder gestresst raken (ikzelf niet!). En eerlijk gezegd word ik niet gemotiveerd door Queen of de Peppers...
1 opmerking:
muzikaal ontvetten
U weet toch, dat Bach een hele familie van muziekmakers is, zo heeft ene "Carl Philipp Emanuel B." (zoon van Johann Sebastian B.) simfonisch werk (nét geen twintig stuks) op papier gepoept en ook "Johann Christian B." (andere zoon van J.S.B.) wist zich simfonisch wel raad met muzieknoten. Wat me op- en tegenvalt, is dat u de soortnaam Bach op die ene J.S. laat slaan, als een tang op ... en dat soort gezwijn bevalt me helemaal niet.
Volgens mij is er trouwens wel een labo-test te bedenken om de hypothese over het positieve effekt op het cholesterolgehalte van het luisteren naar favoriete muziek aan op te hangen: inventariseer wat iemands persoonlijke favorieten zijn en wat iemand heftig deprecieert op dat gebied; werk met een aantal testpersonen (onafhankelijk van elkaar en in smaakgelijke groepen); werk in drie richtingen, namelijk [1] eerst favo's dan walgmuziek, [2] eerst gruwels dan geliefde muziek, [3] wel of geen muziek, naar keuze van en in overleg met de deelnemers; meet bloed en cholesterolen vooraf, tijdens en ná de periodes waarin de muzikale konfrontaties plaatsvonden; voorkom valse resultaten door de testperiodes te laten samenvallen met gelijke delen van het dag-nachtritme van de getesten (d.w.z. als het eerste deel van de test plaatsvindt in iemands piekuren, dan ook het tweede deel).
Voor een volledige opzet van testen (welke dan ook) kunt u zich het beste wenden tot mijn kollega Quinten 't Grouw, immediator.
Een reactie posten