Eigenlijk had ik nog nooit van watermanagers gehoord, totdat onze nationale fan van hockey-meisjes er een bleek te zijn.
Ik heb nooit een hoge pet op gehad van zijn kwaliteiten als historicus (ja, ik heb het over Willem A), gezien de geheimzinnigheid rond zijn afstuderen (een geheim gehouden stuk, gebaseerd op een geheim gehouden privé-archief), en al zeker niet meer toen hij de dubieuze Argentijnse krant La Nación gebruikte om zijn al minstens even dubieuze schoonvader Z. vrij te pleiten van medeplichtigheid aan de misdaden van het Argentijnse regime Videla.
Over zijn watermanage-kwaliteiten kon ik eigenlijk niet veel zinnigs zeggen, tenzij de veranderingen in het klimaat (en dus ook in de regenval) onder zijn invloed plaatsvonden.
Toen ik enkele dagen geleden las dat hij betrokken was bij een waterconferentie in het Marokkaanse Marrakech, was ik vaag benieuwd naar wat daar allemaal voor belangrijke beslissingen waren genomen. Of zou het alleen maar een show-conferentie geweest zijn met een hoop fanfare, fraaie woorden, veel persfotografen en TV-ploegen (en veel weggegooid geld natuurlijk) én zonder praktische resultaten? Ik verwacht en vrees het laatste.
En toen ik vanavond in het Jeugdjournaal zag hoe zijn jongste dochter werd gedoopt met water dat speciaal uit de rivier Jordaan was overgevlogen, wist ik dat watermanagen een nutteloze bezigheid is. Iemand die zich zegt bezig te houden met het verbeteren van de waterhuishouding en intussen speciaal water uit een droog gebied laat overkomen om zijn kind een plens water over het hoofd te gooien, begrijpt overduidelijk niet waarmee hij bezig is. Symbolisch had net zo goed water uit een gracht in de Jordaan in Amsterdam (tenslotte nog steeds de hoofdstad van Nederland) gebruikt kunnen worden...
1 opmerking:
En ik maar denken dat het lied "Bij ons in de Jordaan" het klublied was van de Mokumse afdeling van een Joodse zwemvereniging!
Een reactie posten