Wanneer ziet de Balkenbende het licht?

Nadat Nieuw-Zeeland jarenlang hét grote voorbeeld is geweest van de neoliberale privatiseringsdrang, besloot het land in 2001 Air New Zealand te renationaliseren (door voor een bedrag van $ 726 miljoen 83% van de aandelen te kopen), nadat de luchtvaartmaatschappij in twaalf jaar tijds nagenoeg kapotgeprivatiseerd was. (ABC, de Australische staatsomroep, op 4 october 2001)

Intussen heeft de Nieuw-Zeelandse overheid ook besloten de privatisering van het openbaar vervoer (treinen en veerboten) terug te draaien, nadat door van de privatiseringen zowel de prijzen als het aantal ongevallen (tengevolge van bezuinigingen op het onderhoud) flink waren gestegen - en dat terwijl het railbeheer na enkele jaren veiligheidshalve door de overheid weer in eigen handen genomen was. (Financial Times van 5 mei 2008)

Ook in Groot Brittannië heeft de privatisering van het openbaar vervoer grote problemen veroorzaakt, waarbij achterstallig onderhoud geleid heeft tot ongevallen en waar door het winstbejag van de aandeelhouders de prijzen schrikbarend gestegen zijn. (zie o.a. in The Guardian van 18 october 2000 en 22 mei 2006.

Enkele maanden geleden besloot de Britse overheid zelfs een grote bank (Northern Rock) te nationaliseren, omdat de kapitalistische wereld kennelijk niet in staat is verantwoord om te gaan met de belangen van de bevolking. (BBC News op 22 februari 2008).

Ook in Nederland zijn de gevolgen van de privatisering op allerlei vlakken duidelijk voelbaar: PTT, KPN Post, TNT sluit postkantoren en ontslaat personeel, terwijl het resterende personeel onder druk gezet wordt om slechtere arbeidsvoorwaarden te accepteren; de diverse privé bus- en treinbedrijven leveren ondermaatse diensten en zorgen er in toenemende mate voor dat passagiers hun aansluitingen missen (Zie in dit verband ook het recente rapport Komt de bus wel zo? van het Wetenschappelijk Bureau van de SP.); de bevolking wordt gek van de druk om te moeten kiezen tussen energie-, telefoon-, en gezondheidszorg-aanbieders.

In al deze sectoren, die eigenlijk als nutsvoorzieningen voor de hele bevolking tegen kostprijs ter beschikking zouden moeten staan, wordt de bevolking misbruikt om de zakken van enkele nuttelozen (aandeelhouders e.d.) te vullen, nadat in eerste instantie de staatskas gevuld is voor allerlei overbodige, megalomane en onwettige uitgaven (hoge-snelheidsspoorweg, Betuwelijn, JSF-straaljagers, waarvan nog steeds niet duidelijk is hoe duur ze uiteindelijk zullen zijn; en niet te vergeten de deelname aan de koloniale oorlogen van de Bush-bende).

Het betreft hier de verkoop van bedrijven die met ons eigen geld (namelijk van de belastingbetaler) zijn opgericht. Het is niet voldoende dat we die bedrijven uit onze eigen zak betaald hebben, nu worden we ook nog eens gedwongen de kosten van die privatisering uit eigen zak te betalen - via hogere premies en kosten!

Het wordt zeer dringend tijd dat de Balkenbende en alle andere régimes in de Europese Unie beseffen dat ze steeds meer de poten onder hun eigen legitimiteit aan het doorzagen zijn. Of proberen ze misschien uit hoe lang de bevolking alles slikt totdat ze in opstand komt. Het moge duidelijk zijn dat dat even kan duren, maar dat de gevolgen dan ook wel érg drastisch zullen kunnen zijn... Het moderne onderwijs heeft weinig op met spreekwoorden, maar misschien kan de Balkenbende toch eens even nagaan wat de betekenis is van 'De kruik gaat zolang te water tot ze barst'!...

[Met dank aan blogger Eurocraat, die voor blog GeenCommentaar een artikel schreef over de renationaliseringen in Nieuw-Zeeland en de nationalisering van Northern Rock.]