Het volgende artikel, van de hand van Eliades Acosta Matos, stond gisteren in CubaDebate:
Na de landing op 22 juni 1898 op het strand van Daiquiri in het oosten van het eiland [Cuba], nadat de Cubaanse troepen de Spaanse troepen uit het gebied verdreven hadden, begon het vijfde legerkorps van de Verenigde Staten een rampzalige grondcampagne, die gedoemd was een van de meest vernederende nederlagen te worden.
Cavalerie-troepen moesten te voet vechten omdat hun paarden niet verscheept waren; vaste artillerie werd in de strijd niet gebruikt, omdat niet bekend was in welk van de bijna 50 schepen van het konvooi die zich bevond; er werd gebruik gemaakt van verouderde geweren en granaten met zwart kruit dat door rook de locatie van de strijders verried; er was een chronisch tekort aan voedsel en medicijnen die nooit gelost waren; er was nauwelijks samenhang tussen de soldaten en de commandanten en er werd nóg slechter leiding gegeven door de onkundige generaal Shafter, die door zijn obesiteit het bed moest houden; de soldaten gingen onder de brandende tropenzon gekleed in dikke winteruniformen, en ze werden gehinderd door zwermen toeristen, buitenlandse militaire waarnemers, fanfares en 130 verslaggevers, die de opmars belemmerden en tot overmaat van ramp door een felle Spaanse tegenstand die alleen al bij de gevechten op 1 juli in San Juan en El Caney 10% van alle expeditietroepen uitschakelde door hen te verwonden of te doden.
Maar omdat de dappere Spaanse soldaten in de belegerde stad aan hun lot waren overgelaten, konden de troepen van Shafter, mede door de onschatbare hulp van de Cubanen, de capitulatie van hun vijanden afdwingen en trokken ze op 17 juli de stad binnen, nadat ze dat hun bondgenoten verboden hadden. En toen de Noordamerikaanse vlag op het stadhuis werd gehesen, leek het alsof het startschot was gegeven voor een georkestreerde marathon van een zwerm vraatzuchtige handelaars, overvallers en allerlei soorten gewone dieven, van op West Point afgestudeerde generaals tot Teddy Roosevelt's Rough Riders, die niet de opdracht hadden om de Cubanen de vrijheid te brengen, maar om zoveel mogelijk krijgsbuit bij elkaar te vegen.
Bij die vieze oorlogszaakjes werden de laatste eigendommen van de inwoners van Santiago afgepakt door hen gouden horloges, sierkammen, mantilla's en juwelen te laten ruilen voor koeken en blikken conserven, die hen behoedden voor een wisse dood en die verondersteld werden "humanitaire hulp" te zijn. De handelswaar van winkels en juwelierszaken onderging hetzelfde lot, evenals de eigendommen van de Spaanse regering, waaronder banken, kunstwerken, wapens en zelfs de schors van de kapokboom, in de schaduw waarvan de wapenstilstand getekend werd. Alles werd bestemd voor koop, verkoop en ruilhandel. Zo stelden de kleine visjes van de school vissen van het Imperium zich schadeloos voor hun leed en verwondingen. En het is logisch, dat de grote stukken van het conflict meegenomen werden door de grote haaien, de grote opstokers en profiteurs van de oorlog die geen voet gezet hadden op het slagveld en de verschrikkingen ervan niet ondergaan hadden.
Ik kan niet anders dan denken aan die vieze immorele zaakjes, die bijna elke oorlog aan het draaien houden, met name de imperialistische oorlogen, en die zich alleen in Irak al geuit hebben in de plundering van paleizen, musea, bibliotheken en archeologische locaties, in de handel in sigaretten, brandstof en wapens, in een opleving van prostitutie, de illegale verkoop van alcoholische dranken en drugs, waardoor de waanzin dezelfde niveaux bereikte als Curzio Malaparte die beschreven heeft in zijn romans over het Italië van na de Tweede Wereldoorlog, tijdens de bezetting van het land door de troepen van de Amerikaanse "bevrijders". En dat is natuurlijk niets nieuws, met uitzondering van het raffinement en de diepte van de ontbering en het niveau en de omvang van de betrokkenheid van de gecorrumpeerden, temeer daar een groot deel van de oorlog is geprivatiseerd, waarbij de deelnemers zelf zich niet eens houden aan de meest elementaire gedragsregels.
Iemand die zich volledig gestort heeft op het zwemmen en vissen in deze woeste en stinkende wateren van de twee door de VS in Irak en Afghanistan gevoerde oorlogen, die dagelijks méér dan 400 miljoen dollar uit de begroting van het land kosten, is de visionaire fanatiekeling met de codenaam "The Hammer", die voor zijn verbaasde medeburgers in beeld kwam bij de hoorzittingen over het Iran-Contra schandaal in het tijdperk van Ronald Reagan. In feite hoefde het niemand te verbazen dat luitenant-kolonel Oliver North van de Navy en hoge functionaris in de Nationale Veiligheidsraad, die het illegale netwerk had bedacht en georganiseerd voor het financiëren van de Contra's in Nicaragua, waarmee wapens gekocht werden met de opbrengst van de cocaïnehandel in de Verenigde Staten, nu opnieuw opduikt met een kerst-initiatief waarmee hij ongetwijfeld niet weinig zal opstrijken ter compensatie van zijn patriottische inspanningen.
Townhall Com, het elektronische portaal dat door de ideologen van het neoconservatisme gebruikt wordt om oorlog te voeren tegen de regering van Obama, om wetenschappers in discrediet te brengen die de verslechtering van het milieu aan de kaak stellen, om TV-series aan te vallen, waarin het Amerikaanse volk een stem krijgt, of die gewoon iedereen belasteren door middel van de hysterische kreten van Ann Coulter of Michelle Malkin, is het kanaal dat Mr. Hammer nu gebruikt om met kerstspreuken en met zijn onmiskenbare glimlach van gehaaide handelsreiziger een aanslag te plegen, niet op de Sandinisten of de volgelingen van de Iraanse Revolutie, maar... op de zakken van de Noordamerikaanse burgers.
De op 25 december gepubliceerde "Kerstboodschap van luitenant-kolonel Oliver North", is alleszins de moeite waard en moet, op zijn eigen mérites, opgenomen worden in elke encyclopedie op het gebied van oplichting. Hij is gericht aan "lieve Amerikaanse patriotten", zoals hij degenen aanspreekt die hij als zijn vaste lezers beschouwt, en hij begint met het verhaal van luitenant Dan, die bij een explosie in de buurt van Kandahar aan de grens met Pakistan zijn benen verloor, en van wiens heldenmoed North zelf getuige was, tijdens een van zijn 16 nieuwsmissies voor de rechtse TV-zender Fox News om "de oorlog tegen het radicaal-islamitische terrorisme in beeld te brengen." Dit verhaal is een beetje onaangenaam voor het geheimzinnigdoende Pentagon, waarvan in de laatste drie maanden, alleen al in Afghanistan, meer dan duizend Noordamerikaanse soldaten gewond zijn geraakt, terwijl er nog twaalf duizend aan het revalideren zijn in de zogenaamde Warrior Transition Units op de militaire bases. Na zijn toekomstige slachtoffers hiermee voorbereid te hebben, springt North in de ring en gaat hij, zonder een spoor van wroeging, vrolijk met de schaal rond.
"Zij en hun gezinnen die enorme offers voor ons gedaan hebben", schrijft deze neocon-versie van de Kerstman, "... zijn helden die hun huis en haard verlaten hebben en risico's lopen om ons land veilig, sterk en vrij te houden." Vergeleken met deze bewijzen van de onbaatzuchtigheid van hetzelfde leger, dat een oorlog voert als die in Irak, waarbij al meer dan 1,3 miljoen doden gevallen zijn, heeft het geen enkele betekenis dat de gewone Amerikaanse burger, in zijn gerieflijke woning bij het vuur in de open haard en naast zijn kerstboom, een beetje zijn portefeuille uitknijpt om met een patriottische gebaar "belastingvrij gulle giften in contanten" te doen door, zoals deze voorbeeldige filantroop voorstelt, geschenken te kopen en deze aan soldaten en hun gezinnen te sturen. De omzet en de winst kan geschat worden aan de hand van de gegevens van dezelfde, vorig jaar uitgevoerde, transactie: meer dan 5 duizend zendingen via de Freedom Alliance, waarvan North, toevallig, de oprichter en ere-voorzitter is.
Zou het iemand verbazen dat we nu, na de toespraak van president Obama in Oslo bij het in ontvangst nemen van de Nobelprijs voor de Vrede, die de definitieve capitulatie markeert van het liberaal-burgerlijke pacifisme voor de cynische redenen van het oorlogszuchtige militaristische Imperium, Mr. Hammer zien opduiken als president van een multinationaal luchtvrachtbedrijf, van het type Federal Express of DHL, dat dan het monopolie krijgt om protserige snuisterijen te sturen naar de soldaten die "in de donkere hoeken van de planeet" aan het vechten zijn?
Dat zou ook niet iets nieuws zijn, maar een waardige terugkeer naar zijn eigen creatieve afkomst. Een nieuwe activiteit voor iemand die belastinggeld van zijn medeburgers gebruikte om tuig als Michael Palmer, de Koning van de Marihuana, te betalen voor het bieden van "humanitaire hulp" aan de Contra's, of die in 1984 cynisch aan twee functionarissen van de DEA voorstelde om een in beslag genomen vliegtuig en anderhalf miljoen te overhandigen aan het drugskartel van Medellín, ter ondersteuning van de heilige zaak van de vrijheid in Midden-Amerika.
Het is de moeite waard terug te denken aan de voorgeschiedenis van deze schaamteloze kampioen, die na het Iran-Contra schandaal, zelfs het lef had om zich in Virginia verkiesbaar te stellen voor een senaatszetel. Dat is nodig om de winstmogelijkheden, de schijnheilige zelfingenomenheid en het valse patriottisme te begrijpen van zijn nieuwste kerstliedjes. "Al deze geheime operaties", die in oktober 1996 door Peter Kornbluh, hoofdanalist van het National Security Archive, aan de kaak gesteld werden bij zijn getuigenis tijdens een hoorzitting van het Congres, gewijd aan het onderzoek naar schimmige buitenlandse vijanden, "zijn weer teruggekeerd naar hun thuisbasis om de Amerikaanse burgers lastig te vallen, wier veiligheid zogenaamd beschermd werd... Deze schandalen bieden ons de mogelijkheid om het Noordamerikaanse volk zichzelf te laten beschermen tegen zijn beschermers. "
Geen opmerkingen:
Een reactie posten