Máxima en Willem A. vinden dat de door een persfotograaf gemaakte foto's van hun kinderen "een onaanvaardbare druk op[leveren] voor onze kinderen. Wij willen dat ze kunnen participeren in het leven van alledag.'' (Brabants Dagblad vandaag) *)
En zóiets durven deze mensen met hun super-de-luxe uitkeringen te zeggen, terwijl het Nederlandse volk, naast alle ellende van hun verslechterende levensstandaard (waardoor steeds meer mensen niet meer kunnen 'participeren in het leven van alledag'), niet alleen gefotografeerd wordt, maar op alle mogelijke manieren gecontroleerd en gevolgd wordt. En dat is beslist niet voor het bestrijden van terrorisme, zoals we maar steeds te horen krijgen, maar om ervoor te zorgen dat wij ons steeds meer aanpassen aan de behoeften van het kapitalisme, dat tenslotte uitsluitend behoefte heeft aan goedkope slaven, die vooral bang zijn om door kritiek op te vallen.
De enige doden in Nederland door terrorisme (als we de honderden mensen die elk jaar opgeofferd worden aan het automobilisme niet meetellen) zijn drie bij de treinkaping in Wijster in december 1975 door Molukse treinkapers doodgeschoten inzittenden van de trein, en de in opdracht van minister Dries van Agt bij de treinkaping in De Punt in mei 1977 gedoden (2 passagiers en 6 Molukse kapers).
En eigenlijk zijn die treinkapingen dan ook nog terug te voeren op de vage beloften van het Nederlandse régime in 1951, nadat Indonesië zich van het Nederlandse kolonialisme had bevrijd. Toen werden de Molukse élite-troepen (met hun gezinnen) van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL) naar Nederland overgebracht. Het Nederlandse régime (onder Willem Drees) had daarbij aangegeven dat ze slechts tijdelijk in Nederland zouden blijven, waarna voor hen een onafhankelijke Molukse republiek gecreëerd zou worden - die nooit gerealiseerd is.
*) Zie in dit verband mijn artikel Populair zijn okee, maar privacy inleveren o-nee... van 6 augustus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten