Tot mijn grote vreugde las ik gisteren een artikel in La Voz de Galicia, waarvan de kop suggereerde dat "Venezuela [..] oorlogszuchtige videogames en oorlogsspeelgoed [zal] verbieden". Bij verdere lezing blijkt dat het gaat om een wetsontwerp dat unaniem (!) werd goedgekeurd door de Venezolaanse Nationale Assemblée. Het betreft het ontwerp voor een wet die beoogt "oorlogszuchtige videogames en oorlogsspeelgoed" te verbieden, omdat daarmee het geweld wordt overgebracht "naar het dagelijkse leven van de minderjarige". Bij de oorlogszuchtige videogames gaat het om games die "gebruik maken van wapens, of waarin de vernietiging en het geweld het essentiële element vormen om de overwinning te behalen", terwijl bij oorlogsspeelgoed wordt verwezen naar "namaak-vuurwapens, zwaarden en elke andere tastbare uiting van aggressiviteit".
Men kan veel bezwaren opperen tegen de huidige politiek van Venezuela (ik schaar me nadrukkelijk niet onder de critici!), maar het is erg verfrissend dat er eindelijk een regering is die zich niet laat manipuleren door sociologen en andere door de producenten van videogames en speelgoed betaalde 'wetenschappers', die deze maar al te vaak rechtvaardigen met de bewering dat die games en dat speelgoed juist de jongeren in staat stellen zich te los te maken van de aggressiviteit van hun dagelijkse leven.
Het is duidelijk hoe de sociologische rechtvaardiging van deze producten werkt: in het kapitalisme gaat het niet om solidariteit tussen mensen, maar om een ware strijd met het doel de 'anderen' maximaal uit te buiten en te misbruiken. De productie van en de handel in deze producten vormen een duidelijk voorbeeld van deze mentaliteit: om een maximale winst te halen uit deze games en dit speelgoed maakt men zich niet bezorgd om de verzieking van de geest van de jongeren, hoezeer deze artikelen ook ertoe kunnen leiden dat dezen het verschil uit het oog verliezen tussen de gewelddadige en agressieve wereld van de videogames en het échte leven van alledag. Het gevolg is dat sommigen zich gaan gedragen als in de games, bijv. door leraren en medeleerlingen dood te schieten...
Daarom moet de strijd tegen de misbruiken van het kapitalisme ook de confrontatie aangaan met het verzieken van de jeugd en dit wetsontwerp is daarbij een belangrijke stap voorwaarts.
Meer informatie over het wetsontwerp is te vinden op de website van de Venezolaanse radiozender Radio Mundial van 26 augustus, in de Venezolaanse krant Ultimas Noticias van de 27e en in de Telegraaf van vandaag.
Het is interessant dat er de laatste tijd in de pers artikelen verschenen zijn over de negatieve effecten van videogames, al gaat het daarbij dan niet om juist datgene wat de Venezolaanse politici bezighoudt, maar daarentegen over zwaarlijvigheid en -vooral voor vrouwen- over een groter risico voor depressies (de Franse L'Exprèss van 19 augustus), of over gokproblemen voor het verdere leven van de jongeren (de Australische Sunday Morning Herald van 21 augustus): een onderzoek van de universiteit van Adelaide onder 2669 jongeren tussen 13 en 17 jaar oud, toonde aan dat 'jongeren die regelmatig videogames spelen met grotere waarschijnlijkheid obsessieve en asociale karaktertrekken ontwikkelen, die leiden tot gokproblemen'. En nog een artikel over zwaarlijvigheid in de Chileense krant el Amaule van de 26e.
De journalisten hebben kennelijk nog wat meer moed nodig voordat ze zich durven wagen aan het verband tussen gewelddadige spelletjes en speelgoed en het geweld in de samenleving...
Ik vind het Venezolaanse initiatief uitstekend, hoezeer sommigen ook volhouden dat het verband tussen gewelddadige spelletjes en het geweld in de samenleving niet kan worden aangetoond. Het zou moeten gaan als met medicijnen: zolang niet is aangetoond dat ze geen gevaarlijke neveneffecten hebben, mogen ze niet gebruikt worden; zoals de oude Romeinen al zeiden: in dubio abstine! (bij twijfel niet doen!).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten