Toen we vanmiddag naar het Museumplein (in Amsterdam) liepen voor de demonstratie tegen de oorlogspolitiek van Bush & Co., stuitten we op de Dam tegen een demonstratie, die -blijkens opschriften op de zijkant van de opgestelde circurtent- kennelijk bedoeld was als protest tegen het feit dat op Cuba tal van mensen (nog altijd, qua aantal, maar een kleine fractie van het aantal mensen van de door dan wel namens Bush in Irak uitgemoorde mensen) vast zitten om politieke redenen. Er was zelfs een stukje cel (3 houten wandjes met een tralievenster) nagebouwd, waarop voor de minder slimme voorbijganger «CUBA» stond met Telegraaf-zwarte letters.
Op NOS Teletekst las ik zoëven dat die demonstratie o.a. de steun had van Freek de Jonge en Boris Dittrich (van Dom'66).
Van Boris D. had ik niet al te veel kritisch inzicht verwacht - hij is tenslotte lid van de partij met de hoogste zijwindgevoeligheid die de Nederlandse parlementaire 'democratie' ooit heeft gekend. Anders ligt dat bij Freek de Jonge. Ik had minstens verwacht dat die de nodige nuances had kunnen maken en daarom niet aan een dergelijke eenzijdige actie had deelgenomen (Freek: als ik het verkeerd zie, heb ik graag een reactie!).
Uiteraard is het uiterst kwalijk wanneer mensen om politieke redenen vastgezet of monddood gemaakt worden. Dergelijke bedenkingen heb ik zelfs bij de mensen van de Hofstad Groep, ofschoon ik ervan overtuigd ben dat ze bepaald geen frisse ideeën (en plannetjes) hadden. Het is alleen wel erg vaag om hun politieke (of godsdienstige, of zelfs godsdienstwaanzinnige?) ideeën bij de strafmaat mee te wegen.
Hoe dan ook, terug naar Cuba. Ik denk dat iedereen met een beetje inzicht kan bedenken dat de huidige politiek van Fidel Castro het gevolg is van de schandalige houding van de VS, nadat dankzij Fidel de wrede (maar helaas met het Verenigdestaatse régime bevriende) dictator Batista was afgezet.
Wanneer de VS (die tenslotte altijd een grote bek opentrekken als het gaat om het bestrijden van dictaturen en het bevorderen van de mensenrechten) eerlijk waren geweest, hadden ze Fidel gelijk gegeven en hadden ze hem gesteund bij het uitvoeren van zijn sociale plannen. Ondanks alle tegenwerking zijn in Cuba wel de meest toegankelijke stelsels van onderwijs en gezondheidszorg opgebouwd.
Aangezien de VS echter al vrij vlug beslist hadden dat ze uiteindelijk (net zoals ze met Puerto Rico gedaan hebben) Cuba helemaal in hun invloedssfeer wilden krijgen (tropisch zwemparadijs met casino's en exotische hoertjes), isoleerden ze Cuba volledig (met de willige steun van de andere landen van het 'vrije' westen), waardoor voor dat land alleen de steun van de Sovjet Unie overbleef. Ongetwijfeld had de VS al ingecalculeerd (op grond van het adagio 'wiens brood men eet, diens woord men spreekt') dat Fidel Castro de communistische richting zou opgaan. Dat zou het alleen nog maar makkelijker maken om het land zwart te maken.
Ik ben waarlijk niet de enige die al jaren roept dat Cuba snel een vrijere samenleving zal krijgen wanneer de boycot eindelijk eens beëindigd wordt (ook ex-president Jimmy Carter van de V.S. heeft al talloze malen oproepen daartoe gedaan).
Het is echter duidelijk dat de VS er alles aan gelegen is te wachten totdat 'dictator' Fidel Castro sterft, zodat een machtsvacuüm ontstaat in Cuba, waarna het met een lading dollars geen enkel probleem zal zijn om de macht te krijgen.
En in deze context is het heel kortzichtig (en dom, eerlijk gezegd) om de hele verantwoordelijkheid voor de wantoestanden in Cuba bij het -inderdaad- niet al te vrijzinnige bewind van Fidel Castro te leggen. Vooral wanneer we op Cuba dan ook nog een overduidelijk voorbeeld zien van de manier waarop de 'grote voorvechter van de mensenrechten' (George B., maar ook de V.S. als natie) daar in het concentratiekamp van Guantánamo omgaat met mensen die al jaren zonder zelfs nog maar formeel in staat van beschuldiging te zijn gesteld (en dus volgens beschaafde normen nog steeds onschuldig zijn) in mensonterende omstandigheden opgesloten zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten