De afgelopen dagen hoor ik regelmatig op de Spaanse radio (en lees ik ook in de Volkskrant van gisteren), dat de aanslag in Madrid op 11 maart 2004 ("11-M", zoals het in Spanje genoemd wordt) de grootste terreurdaad in de Spaanse geschiedenis is.
Het is natuurlijk maar wat je onder een terreurdaad beschouwt. Zo kun je waarschijnlijk hard maken dat de wandaden van de Inquisitie weliswaar terroristisch van aard waren, maar niet kunnen worden samengevat als één terreurdaad.
Het lijkt me echter op zijn minst redelijk om de diverse bombardementen, die door het opstandige leger van Franco werden uitgevoerd op de burgerbevolking van bijv. Madrid en Málaga wél als terreurdaden beschouwd kunnen worden. Net als trouwens dat op Gernika, ook al werd dat dan door Duitse troepen uitgevoerd.
Mogelijk hebben de Spaanse autoriteiten geprobeerd de gevoelens (alsof dat tuig gevoelens heeft) willen sparen van de nog steeds prominent aanwezige fascistoïde Spanjaarden (ik hoef alleen maar te verwijzen naar de enge Partido Popular, die nog steeds met man en muis [zeg maar 'met man en rat'] probeert om heel Spanje onder één centraal bestuur te houden), maar dat is uiteraard volstrekt misplaatst. Die partij moet, samen met de RK kerk (zeg maar: de tweede hand op dezelfde buik), het voortbestaan onmogelijk worden gemaakt door goede voorlichting en goed onderwijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten