Wie de laatste jaren de politiek in de -o zo democratische Europese Unie- een beetje volgt, moet ongetwijfeld gemerkt hebben dat het belangrijkste kenmerk van de politici in de diverse lidstaten het vermogen is om hun poten stijf te houden.
In Nederland hebben we duidelijke voorbeelden in minus-ter Zalm (die alleen maar kan denken aan het terugdringen van het begrotingstekort en daar dan ook halsstarrig aan vasthoudt en alles wat hij kan oppot - waarschijnlijk gaat hij daarmee volgend jaar vóór de verkiezingen proberen stemmen te kopen), Verdonk (die krampachtig vasthoudt aan haar uitzettingsbeleid, en alle overwegingen van menselijkheid of begrip daaraan ondergeschikt maakt) of Hoogervorst (die zijn Zorgverziekingswet onverminderd wil handhaven, ten koste van grote aantallen 'verplicht verzekerden' in binnen- en buitenland, die ernstig benadeeld worden door zijn wet).
In het buitenland hebben we de zogenaamd socialistische Tony Blair en de neofascistische (of postfascistische?) José María Aznar, en trouwens ook de Nederlandse Balkende Ellende, die tegen de wil in van 'hun' bevolking de illegale oorlog van Bush in Irak (en Afghanistan) steunen, of de Nederlandse minus-ter van Oorlog Kamp, die volhoudt dat Nederlandse soldaten in Afghanistan met een humanitaire operatie bezig zijn, ofschoon iedereen uit berichten in de pers kan weten dat de Nederlandse troepen op grond van een geheime afspraak behulpzaam zijn bij de Verenigdestaatse martelpraktijken.
In Frankrijk (en daarom kom ik hierop) houdt de Franse eerste minus-ter Dominique de Villepin (die in ieder geval het fatsoen had om zich vanaf het begin te verzetten tegen de oorlog in Irak) op dit moment zijn poot stijf, door te verklaren dat hij wel wil overleggen met degenen die bezwaar hebben tegen de CPE (de wet waardoor jongeren zonder meer ontslagen kunnen worden tijdens de eerste twee jaren van een betrekking), maar dat hij geen letter wil veranderen aan de tekst van de wet. (nieuws van de Franstalige radiozender RTL).
Een ander (on)fraai voorbeeld is de koppigheid waarmee de Europese Commissie toch wil proberen om over enkele jaren de Europese 'grondwet' alsnog in te voeren.
Enkele weken geleden kreeg ik een uitnodiging (heb toen helaas niet genoteerd van wie) om een enquête in te vullen, waarmee de overheid wilde vaststellen hoe 'wij' denken over Europa.
De uitnodiging maakte echter al meteen duidelijk dat het weer een poging tot misleiding was, want de inleidende tekst gaf aan dat de overheid o.a. wilde weten hoe ik dacht over de toetreding van Turkije. En de hele toetreding van Turkije is nou juist een mooi voorbeeld van een zaak, waarover de hele 'grondwet' niets te zeggen heeft, maar het maakt wel meteen duidelijk dat de enquêteurs in willen spelen op primitieve onderbuikgevoelens van 'de kiezer'.
Werkelijk belangrijke zaken (zoals de almacht van de Europese Centrale Bank, de Europese Strijdmacht die nauw moet samenwerken met de [vanuit Washington gecontroleerde!] NATO, het mooi klinkende maar bij voorbaat krachtloze burgerinitiatief of de schijnheilige houding ten opzichte van bijv. stierengevechten) heb ik niet teruggevonden in de paar pagina's die ik ingevuld heb voordat ik -kokhalzend- alles gewist heb.
1 opmerking:
De Europese Unie is god. Mensen zoals jij gaan naar de hel.
Een reactie posten