Op 16 juli 2002 antwoordde Tony Blair op vragen in het Britse parlement of er voorbereidingen werden getroffen voor mogelijke militaire actie in Irak: "Nee. Er zijn geen beslissingen genomen over militaire actie".
Uit inmiddels in de Sunday Telegraph gepubliceerde rapporten blijkt echter dat hij al in februari 2002 in overleg was over mogelijke militaire actie, en "vanaf maart (of op zijn laatst mei) 2002, bestond er al een aanzienlijke mogelijkheid voor een grootschalige Britse operatie."
Op 13 augustus dat jaar besprak generaal Tommy Franks, de commandant van US Central Command al het concentreren van een grote Britse troepenmacht voor een invasie vanuit het noorden via Turkije, en dat werd toen ook als plan aangenomen. Tony Blair hield dat echter allemaal stil, omdat de stemming onder het publiek en in zijn partij, Labour, sterk tegen militaire actie gekeerd was.
Pas op 24 september 2002 begon Blair zijn campagne met zijn leugenverhaal over de massavernietigingswapens, waarover Irak zou beschikken, maar hij hield daarbij vol dat "niemand een militair conflict wil" en zelfs in november dat jaar hield hij nog vol dat het doel van Groot Brittannië was: "disarmament, not regime change", het ging er dus niet om om Saddam Hussein af te zetten, maar om die massavernietigingswapens te ontmantelen... (zie de Telegraph van 21 november 2009, met links naar de originele rapporten.)
Als we in aanmerking nemen dat Saddam Hussein op 5 november 2006 ter dood werd veroordeeld wegens de moord op 148 shi'ieten in 1986, dan is het duidelijk dat Tony Blair -en natuurlijk George W. Bush en alle andere medeplichtige regeringsleiders- de doodstraf verdienen (de vraag is alleen hoeveel maal) voor de honderdduizenden Iraakse burgers die ze in koelen bloede hebben laten uitmoorden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten