Het spijt me werkelijk Obama te moeten bekritiseren in de wetenschap dat er in dat land andere, ergere, presidenten mogelijk zijn. Ik begrijp dat tegenwoordig die taak een vreselijke pain in the neck is. Misschien is er niets dat dat duidelijker maakt dan het bericht dat Granma gisteren publiceerde over het gegeven dat 237 leden van het Congress, dat wil zeggen 44% van die leden, miljonair zijn. Dat betekent nog niet dat ze allemaal verplicht onverbeterbaar reactionair zijn, maar het is moeilijk voor te stellen dat ze hetzelfde denken als wie dan ook van de vele miljoenen Noord-Amerikanen die geen ziekenfonds of werk hebben of die hard moeten werken voor hun levensonderhoudObama is in ieder geval geen armoedzaaier, want hij bezit miljoenen dollars. Hij onderscheidde zich als professional, zijn taalbeheersing, zijn welsprekendheid en zijn intelligentie staan buiten kijf. Hij was de eerste Afroamerikaan die in de geschiedenis van zijn land tot president werd gekozen in een racistische samenleving, die gebukt gaat onder een diepe internationale economische crisis, waarvoor zij zelf verantwoordelijk is.
Het gaat er niet om al dan niet anti-VS te zijn, zoals het systeem en zijn kolossale media zijn tegenstanders proberen voor te stellen.
Het Noord-Amerikaanse volk is niet schuldig aan, maar het slachtoffer van een systeem dat onhoudbaar is, en nog veel erger: dat onverenigbaar is met het leven van de mensheid.
De intelligente en opstandige Obama die in zijn kindertijd en in zijn jeugd leed onder de vernedering en het racisme begrijpt dat, maar de goed-opgeleide Obama, die bij het systeem betrokken is en bij de methodes die hem tot president van de Verenigde Staten gemaakt hebben kan niet aan de verleiding weerstaan om druk uit te oefenen op de anderen, hen te bedreigen en zelfs te bedriegen.
Hij is bezeten van zijn werk. Misschien zou geen enkele andere president van de Verenigde Staten in staat zijn zich te houden aan een zo intensief programma als wat hij voor de komende week gepland heeft.
Volgens de planning voert een uitgebreide tocht hem naar Alaska, waar zij zal spreken met de daar gelegerde troepen; naar Japan, Singapore, de Chinese Volksrepubliek en Zuid-Korea. Hij gaat deelnemen aan vergaderingen van het APEC-forum (voor Economische Samenwerking in Azië en de Stille Oceaan) en van ASEAN (Associatie van Naties in Zuidoost-Azië). Hij zal in het Land van de Rijzende Zon spreken met de Japanse eerste minister en met keizer Akihito; met de eerste ministers van Singapore en Zuid-Korea, met president Susilo Bambang van Indonesië, met die van Rusland, Dmitri Medvedev en met die van China, Hu Jintao. Hij zal toespraken en persconferenties geven. Hij heeft ook zijn 'nucleaire koffer' bij zich, die hij hopelijk tijdens zijn haastige tocht niet nodig zal hebben.
Zijn veiligheidsadviseur laat weten dat hij met de Russische president zal spreken over het herstel van het START-1-Verdrag, dat op 5 december 2009 afloopt. Ongetwijfeld zullen er afspraken gemaakt worden over enkele verminderingen van het enorme kernarsenaal, die echter voor de economie en de wereldvrede niet van groot belang zullen zijn.
Wat denkt onze illustere vriend tijdens zijn intensieve reis te bespreken? Het Witte Huis kondigt dat plechtig aan: de klimaatsveranderingen, het economisch herstel, de vermindering van de kernbewapening, de oorlog in Afghanistan, de dreigende oorlog in Iran en de Democratische Volksrepubliek Korea. Volop materiaal voor een roman.
Maar hoe zal Obama de klimaatproblemen kunnen oplossen, wanneer de positie van zijn vertegenwoordigers bij de voorbereidende bijeenkomsten (zowel in Bangkok als in Barcelona) voor de topconferentie in Kopenhagen over de uitstoot van broeikasgassen de slechtste was van alle geïndustrialiseerde en rijke landen, omdat de Verenigde Staten het Protocol van Kyoto niet ondertekend hebben, terwijl de oligarchie van zijn land niet bereid is om daadwerkelijk mee te werken?
Hoe kan hij bijdragen aan de oplossing van de ernstige economische problemen waaronder een groot deel van de mensheid gebukt gaat, wanneer de totale schuld van de Verenigde Staten (met inbegrip van de Federale Regering, de overheden van de staten en de plaatselijke overheden, de bedrijven en de gezinnen) bij de afsluiting van 2008 in totaal 57 biljoen bedroeg, hetgeen overeenkwam met meer dan 400% van hun BNP en wanneer het begrotingstekost van zijn land voor het fiscale jaar 2009 bijna 13% van hun BNP bedroeg, feiten waarvan Obama ongetwijfeld op de hoogte is?
Wat kan hij Hu Jintao bieden, wanneer zijn politiek eerlijk gezegd protectionistisch gericht is op het beperken van de Chinese export; als hij koste wat het kost eist dat de Chinese regering de Yuan revalueert, wat schadelijk zal zijn voor de import van de Derde Wereld uit China?
De Braziliaanse theoloog Leonardo Boff -die geen volgeling is van Karl Marx, maar een eerlijke katholiek, een van degenen die niet bereid zijn om in Latijns-Amerika met het imperialisme samen te werken- stelde onlangs: "... we riskeren onze vernietiging en de verwoesting van de biodiversiteit."
"... bijna de helft van de mensheid leeft tegenwoordig onder de armoedegrens. De rijkste 20% verbruikt 82,49% van alle rijkdommen van de aarde en de armste 20% moet zich in leven houden met een minuscule 1,6%." Hij haalt de FAO aan en wijst erop dat: "... er in de komende jaren tussen de 150 en 200 miljoen klimaatvluchtelingen zullen zijn." Daaraan voegt hij zelf toe: "de mensheid verbruikt tegenwoordig 30% meer dan de vernieuwbaarheidscapaciteit... De aarde geeft onmiskenbare tekenen dat ze niet meer aankan."
Wat hij stelt is juist, maar het is nog niet doorgedrongen tot Obama en het Congres van de Verenigde Staten.
Wat biedt hij ons in ons halfrond? Het broedende probleem in Honduras en de annexering van Colombia, waar de Verenigde Staten zeven militaire bases gaan installeren. Ook in Cuba vestigden ze meer dan 100 jaar geleden een militaire basis, die ze nog steeds met geweld handhaven. Daar hebben ze het gruwelijke martelcentrum geïnstalleerd dat in de hele wereld bekend is en dat Obama nog steeds niet heeft kunnen sluiten.
Ik blijf van mening dat vóór het einde van de regeerperiode van Obama zes of acht rechtse regeringen in Latijns-Amerika bondgenoten van het Imperium zullen zijn. Spoedig zal ook de meest rechtse sector in de Verenigde Staten zich gaan inspannen om zijn regeerperiode tot vier jaar te beperken. Dan zal er weer een Nixon, een Bush president worden, of iemand die op Cheney lijkt. Dan zullen we in alle duidelijkheid zien wat die volstrekt niet te rechtvaardigen militaire bases betekenen, die nu alle volken van Zuid-Amerika bedreigen onder het voorwendsel van de strijd tegen de drugshandel, een probleem dat is gecreëerd door de tientallen miljarden dollars die vanuit de Verenigde Staten in de georganiseerde misdaad en in de drugsproductie in Latijns-Amerika gepompt wordt.
Cuba heeft aangetoond dat voor het bestrijden van drugs rechtvaardigheid en sociale ontwikkeling nodig zijn. In ons land horen de misdaadcijfers per honderdduizend inwoners bij de laagste ter wereld. Geen enkel land op ons halfrond kan dezelfde lage cijfers van gewelddadigheid laten zien. Het is bekend, dat ondanks de blokkade geen enkel land een zo hoog opleidingsniveau kent.
De volken van Latijns-Amerika zullen de aanvallen van het Imperium weten te weerstaan!
De reis van Obama lijkt een Science Fiction-verhaal.
Fidel Castro Ruz
11 november 2009
19:16 uur
Gepubliceerd in CubaDebate op 12 november 2009; overgenomen met toestemming van de redactie (vertaald door Dwarslezer).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten