Iedereen die ook maar een beetje geïnformeerd is, begrijpt onmiddellijk dat het op 30 october ondertekende en op 2 november gepubliceerde accoord met de eufemistische naam "Aanvullend Accoord inzake de Technische Samenwerking en Ondersteuning op het gebied van Defensie en Technische Bijstand tussen de regeringen van Colombia en de Verenigde Staten" overeenkomt met de annexatie van Colombia door de Verenigde Staten.Het accoord brengt theoretici en politici in het nauw. Het is niet eerlijk om nu het zwijgen te bewaren en later te praten over souvereiniteit, democratie, mensenrechten, vrijheid van meningsuiting en andere heerlijkheden, wanneer een land met hetzelfde gemak wordt verzwolgen door het Verenigdestaatse Imperium als waarmee een hagedis een vlieg opslokt. Het gaat hier om het opofferingsgezinde, nijvere en strijdbare Colombiaanse volk. Ik heb in de lange tekst gezocht naar een acceptabele rechtvaardiging, en ik heb er geen enkel motief aangetroffen.
Op een totaal van 48 bladzijden van elk 21 regels tekst, worden er vijf gewijd aan gefilosofeer over de schandelijke overname, die Colombia verandert in een overzees gebiedsdeel. Ze zijn allemaal gebaseerd op de overeenkomsten met de Verenigde Staten na de moord op de gezaghebbende progressieve leider Jorge Eliécer Gaitán op 9 april 1948 en de creatie va de Organisatie van Amerikaanse Staten op 30 april 1948, besproken door de ministers van buitenlandse zaken van het Westelijk Halfrond, die in Bogotá verzameld waren onder leiding van de Verenigde Staten in die tragische dagen waarin de Colombiaanse oligarchie het leven van die leider afbrak en de gewapende strijd in dat land ontketende.
Het Accoord inzake Militaire Ondersteuning tussen de Republiek Colombia en de Verenigde Staten in april 1952; het op 7 october 1974 ondertekende accoord met betrekking tot "een missie van de landmacht, een missie van de marine en een missie van de luchtmacht van de strijdkrachten van de Verenigde Staten; de Overeenkomst van de Verenigde Naties tegen de onrechtmatige handel in drugs en psychotropische stoffen uit 1988; de Overeenkomst van de Verenigde Naties tegen de transnationale georganiseerde misdaad uit 2000; Resolutie 1373 van de Veiligheidsraad uit 2001 en het Democratisch Interamerikaans Charter; het Charter van Defensie en Democratische Veiligheid, en nog een aantal dat in het genoemde document wordt aangehaald. Er staat niets bij dat een rechtvaardiging kan vormen om een land met een oppervlakte van 1.141.748 km2 in het hart van Zuid-Amerika, te veranderen in een militaire basis van de Verenigde Staten. Colombia is 1,6 maal zo groot als het grondgebied van Texas, de tweede staat van de VS qua oppervlakte, die Mexico werd ontstolen en die later diende als basis om te vuur en te wapen meer dan de helft van dat verwante land te veroveren.
Daarnaast zijn er inmiddels al 59 jaren verstreken sinds het moment waarop in october 1950 Colombiaanse soldaten naar het verre Azië gestuurd werden om daar samen met de troepen van de Yankees te vechten tegen Chinezen en Koreanen. Wat het Imperium van de VS nu wil is hen te laten strijden tegen de Venezolaanse, Ecuatoriaanse en andere Bolivariaanse broeders en tegen lidstaten van de ALBA, om zo de Venezolaanse Revolutie te verpletteren, zoals ze dat in april 1961 probeerden met de Cubaanse Revolutie.
Gedurende meer dan anderhalfjaar was de Yankee-regering bezig met het opbouwen, bewapenen en inzetten van de contrarevolutionaire bendes, die zich hadden verscholen in de Cubaanse regio Escambray, zoals ze nu gebruik tegen Venezuela gebruik maakt van de Colombiaanse paramilitairen.
Bij de aanval op Girón werden de B-26 aanvalsvliegtuigen, die vanuit Nicaragua bestuurd werden door huursoldaten, naar het strijdgebied getransporteerd op een vliegdekschip, terwijl de uit Cuba afkomstige aanvallers, die daar aan land gingen, begeleid werden door oorlogsschepen en marine-infanteristen uit de Verenigde Staten. Nu bevinden hun oorlogsmiddelen en hun troepen zich in Colombia, niet alleen als een dreiging tegen Venezuela, maar tegen alle staten van Midden- en Zuid-Amerika.
Het is werkelijk cynisch om te verkondigen dat het schandalige accoord noodzakelijk is in de strijd tegen de drugshandel en het internationale terrorisme. Cuba heeft aangetoond dat er geen buitenlandse troepen nodig zijn om te voorkomen dat er drugs geproduceerd en verhandeld worden en om de binnenlandse orde te handhaven, ondanks dat de Verenigde Staten, het machtigste land van de wereld, gedurende tientallen jaren de terroristische acties tegen de Cubaanse Revolutie georganiseerd, gefinancierd en bewapend heeft.
De binnenlandse vrede is een basisrecht van elke staat; de aanwezigheid van Yankee-troepen in welk Latijnsamerikaans land dan ook met dit doel is een schaamteloze buitenlandse inmenging in zijn binnenlandse aangelegenheden, die onvermijdelijk moet leiden tot verzet van de bevolking.
Lezing van het document toont aan dat niet alleen de vliegbases van het Colombiaanse leger in handen van de Yankees komen, maar ook de burgervliegvelden en uiteindelijk alle voorzieningen die voor hun strijdkrachten nut kunnen hebben. Het radiospectrum komt ook ter beschikking van dat land met zijn andere cultuur en andere belangen die niets te maken hebben met die van de Colombiaanse bevolking.
De Noord-Amerikaanse strijdkrachten zullen uitzonderlijke voorrechten genieten.
Overal in Colombia kunnen de bezetters misdaden plegen tegen de Colombiaanse gezinnen, bezittingen en wetten, zonder dat ze verantwoording hoeven af te leggen tegen de autoriteiten van dat land; op diverse plaatsen heeft dat geleid tot schandalen en ziekten, zoals bij de militaire basis in Palmerola, Honduras. Als ze in Cuba de toenmalige kolonie bezochten gingen ze wijdbeens op de hals van het standbeeld van José Martí zitten in het Parque Central van de hoofdstad.
De beperking in het totale aantal soldaten kan op verzoek van de Verenigde Staten ongelimiteerd gewijzigd worden. De vliegdekschepen en oorlogsschepen die aanleggen in de ter beschikking gestelde marinebases kunnen net zo veel bemanningsleden vervoeren als ze willen, en dat kunnen er in slechts één van hun grote vliegdekschepen al duizenden zijn.
Het Accoord wordt verlengd in achtereenvolgende perioden van 10 jaar, en het kan alleen aan het eind van elke periode beëindigd worden, na opzegging één jaar eerder. Wat zullen de Verenigde Staten doen, als een regering zoals die van Johnson, Nixon, Reagan, Bush senior of Bush junior e.d. het verzoek krijgt om Colombia te verlaten? De Yankees zijn er in geslaagd om tientallen regeringen op ons halfrond omver te werpen. Hoelang zou een regering in Colombia kunnen blijven zitten als het iets dergelijks zou voorstellen?
De Zuid-Amerikaanse politici staan nu voor een moeilijk probleem: de elementaire verplichting om hun standpunten over het annexatie-document toe te lichten. Ik begrijp dat wat er op dit beslissende moment in Honduras gebeurt de belangstelling van de media en de ministers van Buitenlandse Zaken op dit halfrond bezighoudt, maar het zeer ernstige en verreikende probleem dat zich nu in Colombia voordoet mag niet onopgemerkt blijven bij de Latijns-Amerikaanse regeringen.
Ik koester niet de geringste twijfel over de reactie van de volken; zij zullen de dolk voelen die in het diepste van hun gevoelens gestoken wordt: ze zullen zich verzetten en ze zullen zich nooit onderwerpen aan zoveel laagheid!
De wereld staat nu voor ernstige en dringende problemen. De klimaatveranderingen bedreigen de hele mensheid. Europese leiders smeken in Kopenhagen bijna op hun knieën om een accoord dat de ramp kan vermijden. Ze stellen als realiteit dat op de Top niet de doelstelling bereikt zal worden van een overeenkomst die de uitstoot van broeikasgassen drastisch zal verminderen. Ze beloven de strijd voort te zetten om deze overeenkomst vóór 2012 te bereiken en er bestaat een reëel gevaar dat die niet bereikt zal worden voordat het te laat is.
De landen van de Derde Wereld eisen terecht van de meer ontwikkelde en rijke landen om honderden miljoenen dollars per jaar voor het bekostigen van de strijd voor het klimaat.
Heeft het ook maar enige zin dat de regering van de Verenigde Staten tijd en geld stopt in de bouw van militaire basis in Colombia om zijn gehate tirannie op te leggen aan onze volken? Langs deze weg wordt, terwijl de wereld door een ramp bedreigd wordt, het Imperium bedreigd door een nog grotere en snellere ramp, en dat alles zal het gevolg zijn van hetzelfde systeem van uitbuiting en plundering van de planeet.
Vandaag gepubliceerd in CubaDebate.
(vertaald door Dwarslezer)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten