Zojuist hoorde ik op het radionieuws van RTBF dat Bush over de voortdurende aanslagen in Irak iets gezegd heeft in de zin van (sorry, maar ik hoorde het een beetje tussen neus & lippen) "Het land heeft de keus tussen chaos en vrijheid".
De man heeft nooit uitgeblonken in intelligentie, maar hij begint de laatste tijd steeds meer te klinken als een uitgemolken oliebron, waaruit nog wat modder opborrelt.
Hoe durft hij te suggereren dat Irak nog enige keuzemogelijkheid heeft, nadat hij het door zijn olie-oorlog in een bodemloze chaos gestort heeft?
Voor dit soort mensen (Bush & kornuiten en al hun medeplichtigen, en trouwens alle enge politici) zou ik zo graag willen dat alle verhaaltjes van gelovigen over een bestaan na dit -aardse- leven toch waar zouden zijn, zodat ze na hun dood tot in lengte van dagen (of hoe de tijdloze tijd daar dan ook gemeten wordt) in het helse vuur kunnen lijden...
2 opmerkingen:
dus het is echt waar ...
ik heb het me altijd al afgevraagd, maar de afgelopen tijd wordt keer op keer het bewijs geleverd dat het spreekwoord gelijk heeft, en dat het zelfs in de olie opgaat.
zojuist hoorde ik het ook, en ik had mijn radio niet aanstaan (moet de batterijen sparen, want in mijn hutje heb ik geen elektra), en buiten mijn hond woef en ik was er niemand in velden of wegen te bekennen (en dat is iets wat hier op de hei echt wel opvalt).
en als je nou wilt weten wat ik hoorde, en over welk spreekwoord ik het heb, moet je gewoon doorlezen.
het duurde natuurlijk even voor ik het allemaal goed kon thuisbrengen, maar na een kop sterke koffie (met een scheutje oud-franse opwarmolie - vieux) vielen de kwartjes (euro's is geld voor oplichters).
de eerste die ik kon thuisbrengen, was de voormalig zeeuwse kaaskop die in zijn ivoren torentje zat te balken "ia-boesj, ia-boesj" en toen een-of-ander vaag geluid dat het meeste leek op iets wat woef doet als-ie met zijn kont in de weer is, niet echt smakelijk, maar het zit in de natuur van't beestje, denk ik altijd maar.
toen, een beetje koud en stijfjes die britse blaarkop die "meu-djollie-naais" probeerde te loeien (maar wat wil je met zo'n bovenlip in dit natte vriesweer) en op de achtergrond hoorde ik een big aan zijn andere been trekken (dat met die belletjes).
maar, boven alles uit hoorde ik een knauwende plastic glimlach (die voor mij altijd een snorretje heeft, hoe goed ie dat ding ook probeert af te scheren) pathetisch gesticuleren dat de "new world-order is chaos".
die alles terroriserende stem was het duidelijkst en toch had ik de grootste moeite met 'm herkennen, en weet je waarom? omdat de olie 'm dun door de broek aan het lopen was, en hij steeds meer helemaal ging klinken zoals z'n kop (hersenpan klinkt zo als innerlijke tegenspraak) al jaren klinkt, hol.
en als je het spreekwoord waar ik het over heb nu nóg niet weet, kan ik niet meer doen dan medelijden met je hebben en het hieronder vet neerzetten:
holle vaten klinken het hardst (ze hebben niet eens versterkers nodig).
dat geloof ik niet
Beste meneer Dwarslezer,
Waarom noemt u zich zo, heeft u ooit bezoek gehad van de duivel in de vorm van een dwarslaesie (misschien moet dat wel anders geschreven worden, dwarslezie, ik weet het niet, en van mijn mannetjes vrienden word ik ook niet veel wijzer)? Maar een nog veel belangrijkere vraag is deze: Waarom is u zo voortdurend boos, op alles en iedereen, en waarom voelt u zich zo door God en zijne Heirscharen verlaten en verraden?
Dat vraag ik, omdat u zoiets vreemds schrijft aan het einde van uw stukje over JP's vleesetende collega uit Amerika. U schrijft daar: "Voor dit soort mensen (###) zou ik zo graag willen dat alle verhaaltjes van gelovigen over een bestaan na dit -aardse- leven toch waar zouden zijn" en dat is alleraardigst van u, maar dan gaat u op zo'n vreselijke manier verder "zodat ze na hun dood tot in lengte van dagen (###) in het helse vuur kunnen lijden".
Iemand die van het goede fijnzinnige geloofshoutje gesneden is, kan zo'n opmerking niet maken, zo iemand gunt iedereen juist de Hemelse Gouden Feesten met bordjes en slingers en Gejubel. En zelfs als die ander een hele foute man zou zijn, wat ik van de zoon van George, die ik ook heel goed ken, niet kan geloven, tenzij hij me zelf die fouten opbiecht. Net zoals zijn vader indertijd mij zijn indiscreties heeft toevertrouwd. Wel aan mij, omdat ik onbevooroordeeld kan luisteren, en niet tegen zijn vrouw, want die zou boos worden, terwijl ze gelovig is en weet dat alles een test is om te kijken of we het Koninkrijk der Hemelen waardig zijn. Amen.
Wilt u mij misschien ook toevertrouwen waar uw boosheid gezeteld is? Heeft u ook onschuldigen geslachtofferd, keer op keer, in duizendvoud? Ik vergeef u uit naam van de Allerhoogste, en Onze Moeder Beatrijs zal u evenzo vergeven, mocht u haar vergeving wensen.
Mijn geliefde secretaris heeft uw naam diep in mij uitgestort, opdat ik vanavond voor het slapen gaan daar even een vrome gedachte aan wijden moge.
In vertrouwen dat ons aller God de schamelen niet zal beschamen wens ik u veel devotie,
Uw eerste vrouwe,
Jeannie-Pieta Balkenendje-Weg
Een reactie posten