dinsdag 27 juni 2006

Nederlands recht of Nederlands krom?

Goed, de Metro is niet de beste bron voor jurisprudentie, maar ik heb ook niet het geduld om te wachten totdat ik over volledigere en wellicht betrouwbaardere bronnen beschik, dus voorlopig haal ik de informatie over een uiterst vreemde uitspraak van de rechtbank in 's Hertogenbosch uit de Metro van vandaag. Deze (de rechtbank, niet de Metro) heeft twee jongens vrijgesproken van groepsverkrachting van een 15-jarig meisje (waarbij overigens nog vier andere jongeren [?] betrokken waren). Het meisje had niet duidelijk te kennen gegeven dat ze het niet wilde. Mogelijk [!] worden ze nog wel vervolgd voor ontucht met een minderjarige.

Het meisje gaf aan dat ze niet durfde protesteren, omdat ze bang was voor de consequenties die dat zou kunnen hebben, maar desondanks hecht de rechter meer waarde aan het feit dat ze geen bezwaar had gemaakt. Ik neem aan dat ze niet ongelukkig gekeken heeft, want ik hoop dat de ongetwijfeld zeer geleerde en rechtvaardige rechter dát toch wel beschouwd zou hebben als een blijk van niet-willen?

Met een grote dosis cynisme kan ik overigens wel begrip hebben voor de beslissing, want jongens/mannen die vrouwen/meisjes verkrachten zijn zó dom, dat ze niet uit zichzelf begrijpen dat een verkrachting, waartegen niet geprotesteerd wordt, net zo goed een verkrachting is - en so-wie-so niet gewenst is.

Dit levert enge mannetjes dus meteen een blanco vrijbrief om te verkrachten op. Ze moeten alleen oppassen dat ze het niet meer doen met minderjarige meisjes (of jongens, natuurlijk). En als ze bang zijn, dat het slachtoffer toch zal protesteren moeten ze het vooraf maar dronken voeren (of gewoon een glaasje cola geven met wat rohypnol). Als daar niet tegen geprotesteerd wordt, hoeven ze nergens meer voor te vrezen, want in dat geval heeft het slachtoffer zélf de drank tot zich genomen...

Kotsverdomze, wat is Nederland toch een lekker land... Langzamerhand gaan we niet alleen qua onderwijs en sociale voorzieningen terug naar de jaren 1930, maar ook qua vogelvrijheid van vrouwen.

Het zal wel niet lang meer duren voordat een aantrekkelijk meisje opgepakt en (om Tita Verdomd maar te citeren) 'adequaat' gestraft wordt, omdat ze verkrachting uitlokt. Dit naar analogie van de 'filosofie' dat iemand die zijn fiets op straat niet op slot zet strafbaar is, omdat hij diefstal uitlokt. Dat verklaart waarschijnlijk waarom er zo weinig fietsdiefstallen worden opgelost: niet de fietsendief is een boef, maar degene die zijn fiets op straat niet op slot zet.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

verkrachters moeten 'geholpen' worden

Jazeker, met een bot en roestig mes of met een splinterende houten hamer.

Wat is dat nou voor een schertsvertoning daar in Den Bosch, waar groepsverkrachters worden vrijgelaten, omdat het slachtoffer, een vijftienjarig meisje, niet duidelijk genoeg zou hebben laten blijken dat ze niet wilde, omdat ze bang was voor nog meer geweld dat tegen haar gebruikt zou worden door zes kerels (Brabants Dagblad 27/06/2006). Volgens de rechter had ze niet de juiste formulering gebruikt, of haar 'ik wil niet' niet hard genoeg geschreeuwd (had meneer de wetskenner het twintig kilometer verder met eigen oren willen horen misschien?).

En dan nog, vijf verkrachters (van de zes, waaronder twee volwassenen) worden er vrijgelaten, maar eentje (een zeventienjarige, degene die het meisje had ontvoerd) moest nog in de bak blijven tot de uitspraak (op 10 juli a.s.), want hij zou de initiatiefnemer zijn.
Dat geloof ik natuurlijk meteen, want die andere vijf zaten in die flat heel toevallig uit hun neus te vreten, die hadden daar ook niet kunnen zijn. Volgens mij is er duidelijk sprake geweest van een vooropgezet plan, waarbij zes figuren gelijkelijk betrokken waren, die alle zes op een beestachtige manier dat meisje hebben onteerd, vernederd, beschadigd. Die ene heeft alleen wat voorbereidend werk gedaan en het meisje ontvoerd en afgeleverd bij zijn mede-beesten.
Maar wie bewijst mij dat die eerste ontmoeting met dat meisje, een week voor de groepsverkrachting, niet al opzettelijk was ter inleiding van de mensonterende streken van de week daarna, met die andere vijf ergens in de buurt.
Wie garandeert mij dat niet hetzelfde gebeurd zou zijn, als een van de anderen een ander meisje had ontmoet.
Wie garandeert mij, dat deze club dat niet al eerder heeft gedaan (met meisjes die daar niet mee naar buiten kwamen) en wie garandeert mij, dat deze club dat niet nog vaker gaat doen?

De vraag is, wat voor die rechter wél voldoende was geweest om aan te nemen dat het meisje gedwongen seks had gehad met zes kerels, kortom, wat geldt voortaan als bewijs van verkrachting. Moet er een video of dvd van de herhaalde verkrachtingen boven water komen, waarop duidelijk te zien is dat het meisje doodsangsten uitstond? Of wordt dat dan weggewuifd als toneelspel?

De volgende stap in dit onderuithalen van de rechten van verkrachtingsslachtoffers is, lijkt me, dat een meisje dat verkracht wordt, daar schriftelijk bezwaar tegen moet maken (want mondeling is klaarblijkelijk niet voldoende). In dat geval kan ik iedereen alleen maar aanraden om zo'n brief bij voorbaat al te schrijven, als een soort omgekeerd donor-codicil.
Hoewel zo'n brief waarschijnlijk door de rechter zal worden afgewezen, omdat de naam van de verkrachter er niet opstaat, of misschien niet correct gespeld. En wellicht is dat briefje dan ook alleen maar geldig als de dader(s) er zijn/hun handtekening(en) onder gezet heeft/hebben?

Het maakt mij helemaal niet uit, wie de initiatiefnemer is bij een groepsverkrachting, alle verkrachters dienen even zwaar gestraft te worden, en leeftijd lijkt mij nauwelijks een argument om strafverlichting toe te kennen. Als je oud en rijp genoeg bent om mee te doen aan een (groeps)verkrachting, dien je als verkrachter te worden beschouwd en zul je daar de consequenties van moeten dragen, als volwassenen, ongeacht je leeftijd. En als je verhaal wilt halen, spreek er je ouders, opvoeders en omgeving maar op aan.

Hoe zwaar de straf ook is, die kan nooit opwegen tegen de schade die is toegebracht aan het slachtoffer.

Die rechter dwingt mij om mijn dochters te leren medemensen (die haar op een bepaald moment lastigvallen) uit te schakelen en wel zo goed, dat die lastpakken hen voorgoed met rust laten.
En als ze dat dan dóén, draaien zij (mijn dochters) de bak in vanwege mishandeling.
En als ze dat níét doen, en verkracht worden, krijgen de klootzakken een symbolische straf en een brevet van mannelijkheid.

Mannelijkheid, het mocht wat, impotente scheitlijsters zijn het, die niet in staat zijn hun eigen problemen op te lossen en ze daarom maar op anderen afwentelen. En natuurlijk liefst in groepsverband, want als ze alleen zijn lopen ze het risico, dat een meisje ze de baas is, zelfs eentje van vijftien jaar.

Het komt de laatste tijd steeds vaker voor, dat ik mij hartgrondig schaam voor het land waarvan ik een aantal jaren geleden bewust de nationaliteit heb aangenomen.

Dit soort misdaden, waarbij de ene mens de andere onteert, komen in mijn land van herkomst niet voor. Waaraan dat ligt weet ik niet, maar wat ik wel weet, is dat via onderwijs en opvoeding eerbied voor het leven wordt overgebracht (voor dat van jezelf, maar meer nog dat van de ander). Wat vast veel zal helpen bij het voorkomen van dit soort misdaden is dat het rechtssysteem aldaar aan duidelijkheid niets te wensen overlaat, het komt in veel gevallen neer op "oog om oog, tand om tand" (daar helpt fijnslijperij en kommaneukerij van advocaten nauwelijks iets tegen).

Het Nederlands heeft in dit verband ook zulke fraaie spreekwoorden: "wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet", "wat gij zaait, zult gij oogsten", "wie kaatst moet de bal verwachten", om er maar een paar te noemen, maar wie kent die tegenwoordig nog, of begrijpt wat ze betekenen.

Het Nederlands rechtssysteem in ieder geval niet, dat vindt dat daders vertroeteld moeten worden en slachtoffers in de hoek gesmeten.

Anoniem zei

Helaas, ik ben eens in de berichten gaan zoeken en het is treurig hoeveel groepsverkrachtingen er zijn. Ik vond zelfs een stukje van een psycholoog, die wist te melden dat dit van alle tijden was: ik kreeg bijna het idee dat dit een vergoelijking was van dit soort verkrachtingen. Net alsof we leuke middeleeuwse volksspelletjes als palingtrekken en katknuppelen ook maar weer moeten gaan doen. Heksen verbranden is ook wel weer eens een idee. Misschien iets voor een Joop van den Ende show?

Maar goed, er is een kant aan de zaak waarover weinig wordt gemeld: ik ken uit de randstad wel het verhaal dat er meisjes zijn die, door sexuele gunsten te verlenen, macht uitoefenen over een groepje jongens. Als er van het groepje dan vijf sex mogen en de zesde mag niet maar zet zijn wil toch door, dan is die zesde ineens een verkrachter. Hoewel mijn sympathie bij dit soort berichten naar het slachtoffer uit gaat, zou ik toch liever meer achtergronden van het gebeuren weten.

Over fietsen jatten is meer te zeggen. Er is een truuk dat men een fiets steelt door hem op slot te zetten (de dief brengt dus een tweede slot aan); te wachten tot de eigenaar komt opdagen; die gaat thuis een zaag halen om het aangebrachte slot te verwijderen en zo heeft de dief tijd genoeg om de fiets mee te nemen. De politie doet niets als je dit gaat aangeven, want een fiets die op slot staat is kennelijk van iemand.

Zelfde toen de oude brommer van mijn broer werd gejat: hij vond hem terug, maar omdat hij op slot stond deed de politie niks.

En zeer vreemd: enkele jaren geleden stond er bij mij in de straat een opvallend beschilderd goudkleurig scootertje, zo eentje die bij tieners heel geliefd is. Buren vroegen zich na een paar dagen ook al af van wie hij was; niemand in de straat kwam er voor in aanmerking. Ik bel de politie, want we hadden het idee dat hij wel eens gestolen kon zijn en tijdelijk bij ons in de straat was geparkeerd. Maar: de politie kon niks doen, want hij stond netjes op slot, en erger: ze konden ook niet nagaan of aangifte van diefstal was gedaan! Ze kunnen niet in de bestanden met alle aangiften kijken!
De volgende dag was het ding verdwenen. Ik hoop dat de eigenaar hem terug heeft.

Anoniem zei

afplakken die hapklare brokken

Waar je nooit iemand over zult horen, is dat die juridische bokkepruik met zijn vrijlaat-aktie tegen alle verkrachters zegt: zorg ervoor dat je slachtoffers niet kunnen schreeuwen, nee, zelfs niet zéggen dat ze niet verkracht willen worden. Iets waar je met een stuk gaffer- of duct-tape al voor kunt zorgen. En dan heeft beeldmateriaal van de mishandelingen natuurlijk ook ineens geen waarde meer, want dat stuk plakband heeft het slachtoffer vast zelf over haar mond geplakt. En als iemand anders het heeft gedaan, dan moet dat wel met haar toestemming zijn gebeurd, want heeft er iemand iets van protest gehoord, nou dan. Tóch? Wereldvreemde toga!