Enkele dagen geleden moest ik met het vliegtuig weg (voordat iemand me milieubewusteloosheid gaat verwijten: ik probeer het zoveel mogelijk te voorkomen, maar in bepaalde situaties is vliegen niet te vermijden) en toen werd ik voor het eerst persoonlijk geconfronteerd met de achterlijkheid van de terrorisme-paranoïa.
Het is verboden om meer dan een beperkte hoeveelheid (100 ml, dat is een wijnglaasje...) frisdrank of andere vloeistoffen van huis mee in het vliegtuig te nemen, want daarmee zou je een vloeistofbom kunnen maken. In Groot Brittannië waren namelijk verleden jaar 24 (!) mensen opgepakt omdat ze van plan zouden zijn geweest om met vloeistofbommen vliegtuigen te laten ontploffen.
Dat feit is door de media destijds flink opgeblazen en diende voor de recente maatregelen ten aanzien van vloeistoffen. Het feit dat deze eventueel-potentiële terroristen alweer vlug werden vrijgelaten wegens gebrek aan bewijs kreeg om een onduidelijke reden (al stel ik me zo voor dat dát feit nu weer niet in het straatje past van de 'oorlog tegen het terrorisme') véél minder aandacht. Dat kan ook de enige reden zijn waarom de passagiers deze debiele beperking blijven slikken.
Eenmaal voorbij de douane zie je dan kuddes mensen met lege flesjes naar kraantjes lopen om zo in het vliegtuig toch iets te drinken te hebben. Ook in de zogenaamde tax-free shops zijn tal van vloeistoffen te koop, tot en met zwaar alcoholische dranken, die ongetwijfeld met een stukje draad en een batterijtje van 4,5 Volt tot ontbranding kunnen worden gebracht.
Misschien zijn bij de 'tax-free' maar (ondanks de goedkoop klinkende suggestie) erg dure winkels nog wel andere dingen te koop, waarvan met de nodige scheikundige en/of natuurkundige kennis (bij mij niet aanwezig!) enge dingen gedaan kunnen worden.
Voor wie vergeten is een leeg flesje mee te nemen (of wie niet van lauw plat water houdt) kan er ook aan boord nog van alles gekocht worden aan drank: zoals een blikje lauwdrank (aangekondigd als frisdrank, maar Coca Cola van 25° verdient die naam niet) voor € 2,50, dat wil zeggen ƒ 5,50 (!), of een bekertje warm water met een smaakje (thee of koffie) voor dezelfde woekerprijs.
De Britse publicatie The Register heeft vandaag precies een jaar geleden een interessant artikel gepubliceerd over de mogelijkheid van het produceren van een vloeistofbom - of eigenlijk: de onhaalbaarheid van dat soort creativiteit. Er moet met zó veel dingen rekening gehouden worden en er is zó veel apparatuur en tijd mee gemoeid dat het niet haalbaar is om dat in een krap vliegtuigtoilet te doen (nog afgezien van de risico's die de springstof-menger loopt).
Tot mijn grote verbazing merkte ik dat tallozen (vooral vacantiegangers, sommigen met kinderen) er geen moeite mee hadden om bij elke langslopende marskra(a)m(st)er de beurs te trekken.
Ikzelf had gelukkig vooraf nagevraagd of er ook beperkingen waren met betrekking tot appels -tenslotte bevatten die ook een behoorlijke hoeveelheid vloeistof- en die waren er niet, zodat ik in ieder geval geen dorst hoefde te lijden tijdens de vlucht, zonder de kas van de woekeraars te spekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten