Waar maken we ons dan druk over, zou je zeggen? Inderdaad, de gemeten waarden liggen ver onder de "blootstellingslimiet".
Verhelderend (lees vooral tussen de regels) zijn de nobele doelstellingen van het in 2000 vastgestelde Nationaal Antennebeleid:
Het doel van het Nationaal Antennebeleid is om binnen duidelijke kaders van volksgezondheid, leefmilieu en veiligheid voldoende ruimte voor antenne-opstelpunten te stimuleren en faciliteren. Er zijn afspraken gemaakt tussen het Rijk, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en de mobiele telecomoperators. Eén van die afspraken is dat blootstellinglimieten nooit overschreden mogen worden. Dit om de veiligheid in de buurt van antenne-installaties en op voor publiek toegankelijke plaatsen te garanderen.Het klinkt allemaal geweldig, maar het betekent niets. Wie heeft tenslotte - en op basis waarvan- die blootstellingslimiet vastgesteld? Het is maar al te vaak voorgekomen dat als veilig beschouwde 'normen' moesten worden bijgesteld. Het is onmogelijk om over de korte tijd dat GSM- (en zeker UMTS-) antennes het Europese landschap ontsieren ook maar enig inzicht te hebben over de risico's op lange termijn.
En het is ook beslist niet de eerste keer dat iets toch niet zo veilig bleek als door de overheid gesteld werd. Denk maar aan het slaap- en kalmeringsmiddel thialomide (in Nederland verhandeld onder de naam Softenon), dat rond 1960 wereldwijd zo'n 15.000 misvormde kinderen opleverde (het aantal slachtoffers in Nederland heb ik niet kunnen achterhalen).
Het bovengenoemde rapport geeft in de inleiding aan dat de blootstellingslimieten afkomstig zijn van de ICNIRP (International Commission on Non-Ionizing Radiation Protection), een 'onafhankelijke' organisatie van wetenschappers. Deze aanbevelingen uit 1998 (!) zijn opgesteld aan de hand van "alle wetenschappelijke publicaties op dit gebied" zijn op advies van de Raad van Ministers van de EU door Nederland overgenomen.
De rest van het rapport is verder (voor mij) weinig interessant. Ik ga er althans van uit dat de inhoud correct is. Het gaat mij vooral om de manier waarop gegevens benaderd worden. de ICNIRP heeft in 1998 "alle wetenschappelijke publicaties op dit gebied" bestudeerd. Wanneer iemand op zó absolute toon beweert "alles" geanalyseerd te hebben, vertrouw ik het al bij voorbaat niet, want dat is ten enenmale onmogelijk; zelfs met de toevoeging van "relevante" zou het nog ongeloofwaardig zijn.
Maar zelfs, gestéld dat ze alles wat in 1998 bekend was, bestudeerd hadden, dan geeft dat de Nederlandse overheid nóg niet het recht om in 2007 op grond van de conclusies van die commissie het beleid te baseren.
Sedert 1998 is in ieder geval reeds een -zeer gedeeltelijk (zal anders weer wel te veel geld gekost hebben)- onderzoek gedaan door het TNO (in 2003), waarbij alleen de invloed op het "welbevinden" en de "cognitieve vaardigheden" onderzocht zijn. Verder is daarná een "Zwitsers" onderzoek uitgevoerd, waarvan de Duitse samenvatting (het volledige onderzoek heb ik niet kunnen vinden) ongedateerd is, maar wél verwijst naar het TNO-onderzoek van 2003, dus recenter moet zijn). Dit "Zwitsers" onderzoek werd door toenmalig staatssecretaris Van Geel (bekend van de vergunningen voor gifschepen) gemanipuleerd en misbruikt om "aan te tonen" dat UMTS-straling veilig was...
Ik geef hierna nog maar eens de links naar mijn eerdere artikelen over de manier waarop wij in de onzekerheid worden gehouden over de UMTS-antennes:
UMTS - of: Rampenrégime in Nederland. Hoe lang nog? (15.09.2006)
UMTS (vervolg) - Of: hoe we belazerd worden door 'onze' regering (16.09.2006)
Cijfermatige belazerij (27.09.2006)
Geld telt, mensen niet! (14.10.2006)
Weer halve waarheid verabsoluteerd (09.11.2006)
De GSM/UMTS-mafia kan weer rustig slapen (08.12.2006)
UMTS nog steeds niet bewezen veilig (13.01.2007)
Toch bang voor schadeclaims? (23.06.2007)
Het leuke is dat er een heel veilige oplossing is. Overal liggen al telefoonkabels in de grond, dus wat let de telecom-bedrijven overal bij parkeerplaatsen, of buiten de steden bij vluchtstroken en langs fietspaden, antennes te bouwen?
Mensen die iets te melden hebben, parkeren bij zo'n paal (of stappen van hun fiets) en doen hun zegje. De signalen van die paal hoeven niet het hele land te bestrijken, maar uitsluitend een gebied met een straal van pak-weg 100 meter en zijn dus veel zwakker, want de communicatie van de paal naar de bestemmeling gaat gewoon per kabel. Mocht bovendien na verloop van tijd blijken dat de door de ICNIRP bedachte (bij elkaar gegoochelde, kun je beter zeggen) blootstellingslimieten veel te ruim bemeten zijn, dan zijn er in ieder geval veel minder mensen veel minder lang en sterk blootgesteld geweest...
En dat zou bovendien weer heel wat rust opleveren in de trein, waar we voortaan niet meer onderworpen zullen worden aan de terreur van halve telefoondialogen, die (ter compensatie?) op dubbele geluidsterkte worden gevoerd. Als ervaringsdeskundige weet ik na het jarenlang dagelijks aanhoren van trein-telefonie dat het altijd om triviale dingen gaat ("ik zit nu in de trein en ik ben op de gewone tijd thuis") of om zaken die niet in openbare ruimten thuishoren (zoals van een door haar vriend gedumpt meisje, dat gedetailleerd uitlegde wat ze allemaal nog voor hem had willen doen; of van een man die -kennelijk na een eerste nacht met iemand anders- met een onvoorstelbare luxe aan bijzonderheden nog eens meende behoefte te hebben aan een nabespreking over de voorafgaande nacht).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten