Leugens en bedrog van de platenmafia

Via de Nieuwsbrief van het consumentenprogramma Kassa, waarin gemeld wordt dat de platenmafia in New York een rechtszaak aangespannen heeft tegen het uitwisselprogramma LimeWire, wordt tegelijk zonder commentaar het propaganda-praatje van de 'brancheorganisatie IFPI' (zeg maar de platenmafia) overgenomen dat "op internet in totaal twintig miljard illegale kopieën van muzieknummers [zwerven]. De muziekindustrie is daardoor vorig jaar 4,5 miljard dollar aan omzet misgelopen."

Op de eerste plaats valt op dat bij al dit soort berichten steeds benadrukt wordt hoeveel verlies de 'muziekindustrie' lijdt, nooit hoeveel schade de artiesten lijden - dat wordt alleen maar gebruikt in zielige verhaaltjes, waarmee de platenmafia en hun slaafjes van de gewetenloze club BREIN ons een schuldcomplex proberen aan te praten voor onze legale rechten. En dat terwijl de platenindustrie alleen kan bestaan bij de inspanningen van de artiesten!

Verder moeten we op de eerste plaats maar geloven dat er inderdaad 20 miljard illegale copieën rondzwerven. Ik loop intussen lang genoeg rond op de wereld om te weten dat het bedrijfsleven en zijn lakeien nooit te vertrouwen zijn.
De volgende vraag is: wie bepaalt wat illegaal is? Er zijn ook artiesten die hun eigen muziek legaal aanbieden, die dus ook gewoon legaal uitgewisseld mag worden. Of wat te denken van muziek, waarvan uitvoerenden in 1925 bij een scheepsramp allemaal omgekomen zijn? Daarop rust geen auteursrecht meer, en die mag dus ook legaal uitgewisseld worden.
Ik veronderstel echter dat de mafia gewoon met Google de zoekopdracht "mp3" heeft ingegeven (waarbij ik tot 994 miljoen kom) en het resultaat met een ongetwijfeld 'wetenschappelijke' factor vermenigvuldigd heeft tot 20 miljard.

De leugen: de muziekindustrie is 4,5 miljard dollar aan omzet misgelopen. Stel dat een groot-downloader bijv. per dag 100 nummers downloadt, dus 30.000 nummers per maand. Zou die persoon als hij die muziek niet downloadde, dan -pak weg- 2.000 CD's kopen per maand? Dan zou hij wel een multimiljonair moeten zijn.
Een ander aspect van dit verhaal is dat heel veel muziek simpelweg niet te koop is - om wat voor reden dan ook. Soms blijft iemand die bepaalde muziek zoekt niets anders over dan die te downloaden. Die iemand zou best de CD hebben willen kopen, maar omdat die gewoonweg niet bestaat, is het voor deze verzamelaar een zegen dat er nog mensen zijn die oude LPs digitaliseren en die muziek aanbieden. Die misgelopen omzet heeft de platenmafia dan gewoon aan zichzelf te danken!

Het bedrog: door de 20 miljard illegale nummers is een omzetverlies van 4,5 miljard dollar ontstaan. Reken even mee: dit betekent dat een nummer 0,225 cent (let wel: dollarcent,) aan omzetverlies oplevert. Omzetverlies: dat betekent kosten + geplande winst!
En dan durven ze nog te beweren dat CD's niet te duur zijn! Wanneer we legaal een nummer in slechte kwaliteit (128 kb/s is misschien wel acceptabel voor een Ipod, maar niet voor een goede geluidsinstallatie) en zonder onbeperkt gebruiksrecht willen downloaden (downloaden van muziek, ook indien illegaal aangeboden, is overigens in Nederland nog steeds legaal), betalen we daarvoor € 0,99 of iets in die buurt. Daarbij mag niet vergeten worden dat voor het downloaden van muziek geen CD geperst hoeft te worden, geen doosje om die CD hoeft te worden gedaan en er geen boekje hoeft te worden bijgevoegd, dus je kunt met je ogen dicht wel nagaan dat de klachten over te duren CDs terecht zijn.

Iets anders, wat voor mij best te vuur en te zwaard bestreden mag worden, is het op (semi-)industrieële wijze illegaal copieëren en verhandelen van CDs. Ik veronderstel echter dat de platenbazen daar minder moeite mee zullen hebben - ze zullen althans wel begrip hebben voor de illegale copieerders: uiteindelijk willen die hetzelfde als de platenbedrijven: zonder veel moeite veel geld bij elkaar harken...