Mensen die mij kennen, weten dat ik weinig vertrouwen heb in wat in Nederland 'democratie' wordt genoemd. Misschien overdrijf ik, maar ik ben ervan overtuigd, dat maar weinig mensen een bewuste keuze maken bij verkiezingen, dat weinigen zelfs maar kennis hebben genomen van de ideeën van de partij waarop ze stemmen.
Voor wat de grootste partijen betreft lijkt de keuze voor veel mensen bepaald te moeten worden door TV-debatten - en daarbij gaat het er dan niet om wie de beste en haalbaarste plannen heeft, maar om degene die het beste oogt, het vlotst praat en de leukste grapjes maakt, die de andere aawezigen het vaakst kan laten struikelen en/of belachelijk kan maken. De dag na zo'n debat staat dan in de krant wie 'het beste' was. Dat is uiteraard onvoldoende om er een verantwoorde stemkeuze op te kunnen baseren.
Helaas heb ik nog nooit een werkbaar model kunnen bedenken, althans in de huidige samenleving, die vooral drijft op materiële behoeftenbevrediging en verstrooiing.
Nog niet zo lang geleden vroeg een vriend me wat ik zou doen, wanneer ik één ding in Nederland helemaal zou mogen veranderen. Mijn antwoord daarop was dat ik het onderwijs zou willen omvormen, zodat de leerlingen op de allereerste plaats zouden leren om zélf te denken, en waarin nieuwsgierigheid en leergierigheid moeten worden gestimuleerd. In dat onderwijs moet kennis volledig worden aangeboden en niet anecdotisch (bijv. wel de Tweede Wereldoorlog uitvoerig, en van de Eerste Wereldoorlog alleen de jaartallen 1914-1918).
Tot mijn spijt acht ik de kans dat mij dat aanbod ooit gedaan zal worden nog kleiner dan dat ik ooit een prijs win bij de Postcodeloterij (en daar speel ik niet in!), dus ik had me al min of meer neergelegd bij het idee dat ik alleen op erg kleine schaal, in mijn directe omgeving, wellicht iets zou kunnen doen voor een betere wereld.
Maar... (en dat mag nog wel een keer herhaald worden, om mijn verbazing en bewondering uit te spreken), maar... zojuist las ik bij Zapruder Inc. Portal een uiterst interessant betoog over een heel ander systeem van democratie, waarbij de kiezer niet slechts één maal in de paar jaar zijn stem mag afgeven (en daarna enkele jaren zijn mond moet houden, omdat hij tenslotte zijn stem afgegeven heeft), maar zo vaak als hij wil de politiek kan bijsturen. Enfin, lees zelf maar eens wat Patman te bieden heeft in zijn betoog Regering 2.0, eindelijk democratie.
Had ík dat stuk maar geschreven...
1 opmerking:
Inderdaad, een heel interessant stuk.
Het sluit aan bij mijn al lang sluimerende wens om mijn belastinggeld naar eigen believen te kunnen verdelen over dingen die ik belangrijk vind in plaats van het in een grote pot te moeten storten waaruit een kleine groep anderen dan kunnen graaien.
Het lijkt me dat dit technisch is te realiseren door middel van bijvoorbeeld het voorgestelde profiel. Het zou ook anoniem kunnen.
Ik zou dan in elk geval niks aan koningshuis, leger of Betuwelijn doneren, maar wel aan gezondheidszorg, armoedebestrijding, onderwijs en cultuur.
Ik ben bang dat de politici geen zin in de voorgestelde verandering hebben.
Een reactie posten