Hoe zou dat nu hebben kunnen gebeuren?

Het zal wel niemand ontgaan zijn dat enkele dagen geleden een Transavia-piloot (Julio Alberto Poch) op verzoek van de Argentijnse autoriteiten in Spanje gearresteerd is wegens zijn actieve deelname aan 'dodenvluchten' tijdens de Argentijnse dictatuur van Jorge Rafael Videla (tijdens wiens moordende dictatuur overigens de vader [?] van Máxima Zorreguieta minister was). (zie o.a. de berichten in de Argentijnse krant Página 12 van 24 dezer, de Spaanse El País en Het Parool van dezelfde datum, De Volkskrant en het NRC/Handelsblad van 23 september).

Ofschoon Poch's verleden kennelijk al in 2006 onderzocht was, heeft dit onderzoek toch pas in 2008 geleid tot een strafrechtelijk onderzoek. Dit onderzoek wordt echter beëindigd zodra Poch naar Argentinië wordt overgebracht voor vervolging. (de Volkskrant van 25 september)

VVD-parlementariër Lætitia Griffith (VVD) snapt niet hoe het mogelijk is dat Poch jarenlang door de pilotenscreening van de AIVD is kunnen komen en ze wil dat graag horen van het kabinet (Het Parool van 24 dezer). Uit een AIVD-onderzoek in 2004 zou niets negatiefs van de man gebleken zijn (de Volkskrant van 23 september). Vergelijk hiernaast wat NOS-Teletekst gisteren meldde.

De vraag van Griffith lijkt mij ook wel interessant, maar ik ben bang dat we daar toch nooit een correct antwoord op zullen krijgen. In dit geval is dat niet alleen omdat de Balkenbende van leugens en onwaarheden aan elkaar hangt, maar ook omdat het Nederlandse régime ongetwijfeld ook in dit geval weer zijn best zal doen om het Nederlandse 'koningshuis' uit de wind te houden, zoals het al eeuwen doet, denk maar aan de manier waarop de regering Den Uyl Prins Bernhard zur Lippe-Biesterfeld matste ten tijde van het Lockheedomkoopschandaal, en in diezelfde tijd zelfs het door diezelfde prins opgestreken smeergeld van vliegtuigfabrikant Northrop onder het tapijt veegde. Voor meer schandalen over diezelfde prins verwijs ik graag naar het recente boek De prins kan me nog meer vertellen van Gerard Aalders (2009, Uitgeverij Elmar), of naar het alleen nog antiquarisch beschikbare Prins Bernhard, een politieke biografie van Wim Klinkenberg (1979).

Toen prins Willem A. in 2002 met Máxima Zorreguieta wilde trouwen was het algauw bekend dat haar vader behoorlijk fout was geweest tijdens de militaire dictatuur van Jorge Rafael Videla (1976-1983), maar uiteraard kon dat Máxima niet in de schoenen geschoven worden. Bij hun bruiloft mocht pa Zorreguieta niet aanwezig zijn (officieel althans), maar Hare Koninklijke Bea had er geen moeite mee zich met die verdachte persoonlijkheid in het openbaar te vertonen (zie bijv. mijn artikel Ja, wat deed Bea eigenlijk in Argentinië? van 14 april 2006). En eigenlijk lijkt het me ook niet eens onmogelijk dat haar avontuurlijk aangelegde vader, prins Bernhard, zelfs eens een keer met een dergelijke vlucht was meegevlogen, en dat Poch gedreigd had dat bekend te maken - maar dat is uiteraard niet meer dan een theoretische mogelijkheid, waarvoor ik geen enkele aanwijzing heb.

Het lijkt mij hoe dan ook helemaal niet onwaarschijnlijk dat het onderzoek naar de oorlogsmisdaden van Poch zo zorgvuldig werd uitgevoerd dat het nog jaren zou duren voordat er conclusies getrokken zouden kunnen worden om te voorkomen dat er weer een nieuw schandaal zou worden bijgeschreven in het zwarte boek van oranje...

Het blijft overigens wel vreemd dat Spanje wél oorlogsmisdadigers oppakt uit dictaturen in andere landen (Poch is de tweede opgepakte Argentijn), terwijl de misdadigers en medeplichtigen uit het eigen Spaanse verleden onder de dictatuur van Franco, ongestraft kunnen blijven rondlopen en zelfs nog belangrijke functies kunnen blijven vervullen, zoals Manuel Fraga Iribarne, die tot 2005 aan het hoofd stond van de Xunta (autonome deelregering) van Galicië...