Verleden week kreeg minister Donner, zogenaamd van sociale zaken, zowel in de Spits als in De Pers de kans om twee bladzijden lang de leugens over de noodzaak van verhoging van de AOW-leeftijd te herhalen. In De Pers komt in ieder geval nog een hoogleraar (Harry Verbon, van de Universiteit van Tilburg) aan het woord met een aantal tegenargumenten, ofschoon hij ook niet aan de werkelijke motieven toekomt van Donner (en eigenlijk de Nederlandse régimes vanaf de jaren 1980, toen Dries van Agt begon met zijn Bestek 81).Vanaf dat moment zijn de diverse Nederlandse kabinetten zich gaan inspannen om de in Nederland na de Tweede Wereldoorlog opgebouwde sociale zekerheid langzaam maar zeker uit te hollen. Zo werd in verschillende stapjes de WAO (Wet op de Arbeidsongeschiktheidsverzekering) uitgehold totdat die nu verworden is tot een boekhoudkundig spelletje, waarbij geen rekening wordt gehouden met de gezondheidstoestand van een WAO-aanvrager, maar met diens "verdiencapaciteit". Ook de WW (Werkloosheidswet) is flink uitgehold, en mensen die in aanmerking komen voor een bijstandsuitkering, worden tot dwangarbeid gedwongen.
Dit zijn allemaal maatregelen die ertoe moeten leiden dat arbeiders steeds eerder geneigd zullen zijn een lager loon of een verslechtering van hun arbeidsvoorwaarden te accepteren. Het alternatief is immers maar al te vaak een minimale uitkering en dwangarbeid. Degenen die hiervan profiteren zijn, zoals voor de hand ligt, de kapitalisten, de uitbuiters, die nu nog meer -door de inspanningen van de arbeiders gecreërde- meerwaarde (winst) in hun zak kunnen steken.
Nu de bazen gemerkt hebben dat met de Nederlandse kabinetten zaken te doen valt (tenslotte hebben de ministers er allemaal belang bij dat ze na hun wanbeleid in het régime een leuke baan krijgen bij een of ander groot bedrijf), grijpen ze werkelijk elke kans aan om de arbeidersklasse nog verder uit te persen. Een favoriet onderwerp (dat ook al speelde voordat het Nederlandse régime zich nog maar kon voorstellen dat er een grote crisis zou komen) is het verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd. Door de huidige crisis was het alleen maar makkelijker om die verhoging erdoor te drukken.
In plaats van crisisbestrijdende maatregelen te nemen, wordt de arbeidersklasse weer maar eens verder uitgeperst. En bij die maatregelen bedoel ik dan nog niet eens de opheffing van het kapitalisme, maar bijv. het annuleren van de afspraken over de JSF, het verbieden van bonussen in het bedrijfsleven, het opheffen van de monarchie en het daarmee bespaarde geld gebruiken voor zinnige zaken. En als de grootgraaiers dan dreigen naar het buitenland te gaan, dan kunnen ze het beste maar meteen oprotten. Leeghoofden hebben we niet nodig voor een gezonde samenleving.Het is helemaal niet zo dat de ouderen langer moeten werken, omdat er zo veel vacante banen zijn. Er lopen genoeg schoolverlaters en andere jongeren rond die geen baan kunnen vinden. Bovendien is het met de huidige stand van de techniek zeer wel mogelijk de werkweek te verkorten tot bijv. 30 uur. En er kan natuurlijk ook nog overwogen worden om het consumisme eens wat terug te dringen: minder hebbedingetjes produceren en producten van betere kwaliteit leveren. Dat is ook nog eens goed voor het milieu: minder CO2-uitstoot en minder verspilling van grondstoffen. Bovendien is het voor iemand van 50 jaar of ouder al moeilijk genoeg om een baan te vinden, laat staan voor iemand van 65 jaar.
De bedoeling is simpelweg het creëren van een zeer grote groep werklozen, zodat de bedrijven de arbeiders nog beter kunnen manipuleren. Werklozen zijn gedwongen elk beschikbaar werk aan te nemen (anders wordt hun minimale uitkering nog verder geminimaliseerd) of ze worden tot dwangarbeid veroordeeld. En dat allemaal met de zegen van de Nederlandse christenfundamentalisten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten