Vandaag berichtte NRC/Handelsblad over een boek (De grote recessie) van de hand van Casper van Ewijk en Coen Teulings, directeuren van het CPB (Centraal Planbureau), waarin ze de huidige crisis bespreken en onder meer bestuderen wat de consequenties van die crisis zullen zijn voor de Nederlandse bevolking. Die consequenties zijn niet mals, vooral niet voor de huidige vijftigers en zestigers. Die kunnen een koopkrachtverlies van 15% tegemoet zien, en misschien zelfs 18%...
Het gaat hier om de generatie die in de jaren 1950 in niet al te grote rijkdom is opgegroeid, en dus nu ook weer zonder al te veel luxe aan haar eind zal komen.
Met één enorm verschil: in de jaren 1950 waren we allang blij dat de Tweede Wereldoorlog voorbij was en dat het allemaal langzamerhand beter zou worden, we beschikten nog niet over de huidige mogelijkheden om aan informatie te komen en degenen die eventueel twijfelden werden wel tam gehouden door de overheid, daarbij met groot enthousiasme geholpen door de pastoors en dominees.
Nu daarentegen zien we niet alleen ons levenspeil afbrokkelen, maar we weten nu ook aan wie we die ellende te danken hebben: aan de nuttelozen die hun zakken vullen door middel van het kapitalisme: bankdirecteuren, commissarissen van multinationals en bestuurders van allerlei grote bedrijven en instellingen, en tevens aan talloze medeplichtige (en in een aantal gevallen hoogstwaarschijnlijk zelfs medeschuldige) politici, die er met het oog op hun toekomstige kapitalistische carrière alle belang bij hebben om vooral de uitbuiters niets in de weg te leggen.
Worden de vakbonden nu misschien wakker? Of vallen hun bestuurders ook in de categorie die vindt dat vakbonden er alleen zijn om de arbeiders rustig te houden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten