1. Zowel de paus als Bush hebben rechtstreeks contact met hun god - althans: ze beschouwen zich allebei als zijn woordvoerder op aarde.
2. Ze streven allebei de wereldhegemonie na: Bush wil op last van de wapen- en olie-industrie de wereldeconomie naar zijn hand kunnen zetten (en daarmee in grote lijnen het materiële en geestelijke leven van de hele mensheid). De paus wil simpelweg de macht over de hele wereld (en daarmee eveneens in grote lijnen het geestelijke en materiële leven van de hele mensheid). Bush streeft dat na door oorlogen, door andere vormen van geweld en door ons angst aan te jagen (bijv. voor HET terrorisme), de paus door overal de media en de politiek te manipuleren (denk maar aan bijv. de samenwerking met de Spaanse post-fascistische Partido Popular of aan grote campagnes in Italië tegen homosexualiteit) en uiteraard ook door de gelovigen (én ongetwijfeld veel twijfelaars) angst aan te jagen (als je niet leeft zoals god [de paus dus] wil, kom je later niet in de hemel).
3. Bush zowel als de paus hebben lak aan het (volgens hun eigen sprookjesboek) door de laatste profeet van hun god gepredikte gebod van de naastenliefde en zijn afkeer van luxe en materieel gewin.
4. Bush trekt zich niets aan van democratische rechten (de privacy van de Verenigdestaatse staatsburgers, maar ook van degenen die buiten de VS wonen, denk maar aan de gegevens die de het VS-régime wil van vliegpassagiers) en ook de paus houdt geen rekening met democratische beginselen (ongetwijfeld omdat zijn beeld van god boven menselijke rechten staat): hij is de alleenheerser over het Vaticaan, de laatste dictatuur in Europa.
5. Bush heeft enkele jaren geleden al te kennen gegeven dat Turkije eigenlijk opgenomen zou moeten worden in de EU. En nu heeft ook de paus, bij monde van zijn woordvoerder Tarcisio Bertone, via een interview in de krant La Stampa nogmaals te kennen gegeven dat hij Turkije graag in de EU opgenomen zou willen hebben (aldus meldt de Metro van vandaag. Ik lees La Stampa niet en kan helaas niet gratis de editie van gisteren lezen, dus ik baseer me hier op tweedehands nieuws - ook nog eens afkomstig van het ANP).
Het vreemde is dat het Vaticaan al een tijd aan het proberen is om de christelijke grondslag van Europa in de Europese 'grondwet' opgenomen te krijgen, maar nu zegt Bertone -alsof het een positief punt is- dat in Turkije de scheiding tussen kerk en staat uitzonderlijk scherp is. Hoe zit het nou? EU zou gebaseerd zijn op christelijke ideeën (alhans dat wil het Vaticaan in de Europese 'grondwet'), maar een uitgesproken niet-religieuze staat hoort thuis in de EU. Aangezien het Vaticaan duidelijk geen voorstander is van die scheiding tussen kerk en staat (anders zou het immers zichzelf al lang hebben opgeheven), moet er iets anders achter zitten. Die dubbele agenda, kan Nova daar niet eens naar snuffelen in de vuilnisbakken bij Nederlandse bisschoppen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten