Een maand of twee geleden heb ik al aangegeven dat het begrip 'rechtsstaat' in Nederland weliswaar nog wel bestaat, maar dat het geen betekenis meer heeft. Momenteel bestaat het alleen als een samentrekking van 'rechtse [dus conservatieve] staat' en niet meer in de betekenis van een staat waarin het recht geldt.
Ik verwijs nu naar het geval van landbouwminister Veerman, die eigenlijk met een veer in zijn kont de straat opgestuurd zou moeten worden tot afschrikwekkend voorbeeld voor de burgerij. Tenslotte moeten burgers het ook bezuren wanneer ze niet op tijd laten weten dat hun situatie zodanig is gewijzigd dat dat van invloed kan zijn op de hoogte van een eventuele uitkering. In het gunstigste geval moeten ze (terecht uiteraard, althans vanuit juridisch oogpunt bezien) het ten onrechte ontvangen bedrag terugbetalen. Als ze echter een beetje pech hebben rolt er ook een boete uit en dat maakt het natuurlijk alweer veel erger. Het is tenslotte toch al erg wanneer mensen geld moeten terugbetalen, waarvan ze niet wisten dat ze er geen recht op hadden (de wettelijke regeltjes zijn tenslotte niet voor iedereen even duidelijk, en soms zelfs voor de meeste mensen onduidelijk).
Om weer terug te komen op onze boerende minister: Hij heeft zich niet aan de regeltjes gehouden en, terwijl hij zelf boerenbedrijven bezit en die ook zelf bestuurde, bijv. driftig gepleit voor het behoud van EU-landbouwsubsidies. Misschien heeft hij dat uit een oprechte bezorgdheid gedaan (misschien ook niet), maar dat neemt niet weg dat het toch een verdachte situatie is, temeer daar hij kennelijk jaarlijks een bedrag van € 190.000 aan subsidie ontvangt voor zijn eigen bedrijven in Frankrijk.
Vanuit goed christelijk oogpunt wordt hem zijn dwaling vergeven, want hij heeft zich klaarblijkelijk verontschuldigd. Het oneerlijke is alleen dat deze christelijke vergevingsgezindheid ineens niet meer aanwezig is bij uitkeringsgerechtigden - en daarentegen weer wel bij de belastingschuld van het Van der Valk-concern, die een aantal jaren geleden kon worden afgekocht voor een fractie van de oorspronkelijke schuld; en trouwens ook bij de bouwfraudeurs, die er veelal met een schikking afkomen - en in sommige gevallen zelfs nog gunstiger.
Het blijft allemaal erg vreemd. Het grote voorbeeld van christenen, Jezus Christus, voer regelmatig uit tegen mensen die veel waarde aan geld hechtten, maar het Nederlandse regime (en ik moet toegeven dat dat niet alleen het geval is sinds het aantreden van Balk & Zalm) is juist extra gul jegens deze mensen die kennelijk hun prioriteiten verkeerd leggen. Kan een of andere farizeeër (schriftgeleerde) mij dat misschien verklaren? Bij voorbaat dank!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten