Blogger Ben liegt nooit reageerde eerder vandaag op mijn stukje van vandaag (12:14 uur), waarin ik meende te mogen stellen dat misdaden geen individuele misdaden zijn, maar het gevolg van een zieke maatschappij. Ik gaf daarbij als voorbeeld het feit dat het maatschappelijk gebruikelijk is dat mannen 'stoer' zijn, wat maar al te gemakkelijk leidt tot dronken en/of onverantwoordelijk rijgedrag.
Ben liegt nooit (zie zijn artikel Hakbijlmooord) is het daarmee niet eens. Hij vindt het onjuist om te stellen dat een jochie van 10 jaar dat geld pikt uit de zak van zijn tante, en die tien jaar later dronken zijn buurvrouw doodrijdt daartoe komt door de maatschappij.
Juist! Waarom steelt dat jochie dat geld? Vermoedelijk niet omdat hij de afbeelding op dat geld zo mooi vindt, maar omdat hij iets wil kopen (snoep? een computerspelletje, waarvoor hij nog niet voldoende zakgeld gespaard heeft?). In een evenwichtige samenleving zou het niet in dit jochie zijn opgekomen om dit te doen, maar in 'onze' maatschappij hoor je er pas bij, wanneer je met alles meedoet. Wanneer je 'skittles' hebt (wattuh? ja, dat was ook zo'n rage) of Nikes draagt, of een telefoon hebt waarmee je herrie kunt produceren, dán tel je pas mee. Dat is ook de boodschap die door de reclame en door de media in het algemeen wordt uitgedragen.
Uiteraard werkt dat ook zo bij volwassenen: door de reclame worden mensen opgeroepen om breedbeeld-televisies te komen (HDTV of HDTV-voorbereid uiteraard) en dat doen ze dan ook massaal, ook al doet hun eigen toestel het nog uitstekend. Ik weiger althans te geloven dat de legioenen die zo'n nieuwerwetse televisie gekocht hebben, dit nodig vonden omdat hun oude toestel het ineens begeven had.
Ben liegt nooit laat me ook weten dat ik (ik, Dwarslezer!) medeplichtig ben aan de misdaden, wanneer mijn mening correct zou zijn, omdat ik immers ook deel uitmaak van diezelfde maatschappij. Fout! Netzomin als je kunt stellen dat elke automobilist een doodrijder is, ofschoon het automobilisme verantwoordelijk is voor een hoop verkeersdoden. Ik functioneer min of meer in deze maatschappij, maar door mijn activiteiten draag ik niet bij tot de ellende (tenzij ik er misschien voor zorg dat sommige mensen balen van wat ik zeg, omdat ze zichzelf daardoor aangevallen voelen, maar dat gaat wel erg ver - dat is net zoiets als mensen die menen mij te moeten aanvallen omdat ik hun god zou beledigen, in hun angst dat zou blijken dat die god niet bestaat, omdat hij immers niet reageert op mijn vermeende 'beledigingen').
Voor alle duidelijkheid: in mijn stukjes heb ik geen zin om uitvoerige werkstukken te publiceren. Niemand zou ze lezen, en ik houd ook niet van lange verhalen. Daardoor analyseer ik ook niet alles tot in de kleinste details. Niet in de laatste plaats omdat ik ervan uitga, dat mijn lezers slim genoeg zijn om aan de hand van de dingen die ik aangeef verder door te denken en mijn achterliggende gedachten te begrijpen.
'Onze maatschappij', daarmee bedoel ik de neoliberale (kapitalistische, conservatieve, noem haar maar hoe je wilt) structuur resp. mentaliteit die Nederland (en de hele 'westerse' wereld) overheerst, die ervan uitgaat (althans dat beweert) dat een zo hoog mogelijke consumptie goed is voor de hele bevolking, omdat grote rijkdom bij de patsers leidt tot kleine rijkdom (of een niet al te grote armoede) bij de 'lagere' klassen. Die theorie klopt natuurlijk niet, want we zien (of we nu in Nederland kijken of elders - een duidelijk voorbeeld zijn de Verenigde Staten) dat de armoede alleen maar toeneemt (en inderdaad: het is een relatieve armoede, zelfs de armste Nederlander bezit meer dan welke arme in bijv. Afrika dan ooit, die overigens ook een slachtoffer is van de kapitalistische globalisering).
Het gaat echter niet om rijkdom (= materiële 'welvaart'), maar om welzijn. Geld kan een middel zijn om welzijn te bevorderen, maar het is beslist niet het enige middel. Een maatschappij, die ook een samenleving is, kent onderlinge solidariteit, waarbij mensen elkaar (al dan niet indirect via sociale voorzieningen) ondersteunen. Juist dat aspect wordt in 'onze maatschappij' steeds meer verwaarloosd, zelfs actief afgebroken.
Verder wil ik nu -om er niet tóch een lang betoog van te maken- niet ingaan op de seriemoordenaars in 'heel andere maatschappijen' - en ik hoop maar dat Ben liegt nooit daaruit niet concludeert dat ik daartoe niet in staat zou zijn.
Wat ik nog wel wil ontkrachten is het fatalistische idee dat "je zult moeten accepteren dat er mensen zijn met een bepaalde krankzinnigheid: een bereidheid grote risico's te nemen, plus een afwezigheid van gevoelens als spijt, berouw en schaamte".
Jaja! En wat hoort er te gebeuren met zieke mensen (ook krankzinnigen vallen daaronder). In Nederland krijgen psychiatrische patiënten om te beginnen te maken met wachtlijsten, vervolgens worden ze maar al te gemakkelijk weer de straat opgestuurd, d.w.z. aan hun lot overgelaten. Het gebeurt regelmatig dat hun begeleider niet aanwezig is (die heeft natuurlijk ook recht op vacantie), en als er dan sprake is van een probleem moeten ze maar wachten totdat hij/zij weer terug is (dit staat misschien niet in de statistieken, maar ik weet het uit mijn eigen omgeving van diverse patiënten - "cliënten" in neoliberaal Nederlands).
Hetzelfde geldt voor 'misdadigers' met TBS (TBR?) (tussen aanhalings- en sluittekens, omdat uit de TBS blijkt dat er vaak sprake is van psychiatrische problemen, en het is nog maar de vraag of je dan van 'misdadigers' kunt spreken) die maar al te gemakkelijk en met een minimale (zeg maar: microscopische) begeleiding in de maatschappij worden losgelaten en dan ook weer regelmatig terugvallen in hun oude probleem.
Verder is het nog de vraag in hoeverre het ontbreken van spijt, berouw, schaamte en de bereidheid om risico's te nemen te wijten zijn aan 'een bepaalde krankzinnigheid'. Ik ben ervan overtuigd dat er in een groot deel van die gevallen sprake is van een niet-toereikende of verkeerde opvoeding (tenslotte mag iedereen -zonder opleidingseisen- kinderen op de wereld zetten, terwijl je als vakkenvuller bij een supermarkt al minimaal een paar jaar MAVO of zo achter je kiezen moet hebben). De vroeger corrigerende werking (ik heb dat nog meegemaakt tot in de jaren 1960) van 'de kerk' is inmiddels volledig weggevallen, zodat zelfs de angst voor de eeuwige verdoemenis niet meer kan voorkomen dat mensen ontsporen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten