Vanmiddag zat ik in de bus, toen ik ineens twee bankjes achter me twee mannen nogal luid hoorde spreken. Ik had hen niet binnen zien komen, want ik was bij de eindhalte (eigenlijk de beginhalte) ingestapt - en toen ik later uitstapte, waren ze alweer verdwenen. Beetje jammer vond ik dat wel, want ik had toch wel eens willen zien wat voor mensen het waren.
Ik begon pas op hun dialoog te letten (een échte dialoog is so-wie-so verfrissend, want tegenwoordig hoor je in het openbaar vervoer vooral halve dialogen van met veel stemverheffing telefonerende passagiers), toen een van de twee zei dat hij de tekst van de nieuwe Europese grondwet bekeken had. Blij verrast was ik, want dat was de eerste keer dat ik merkte toch niet de enige burger te zijn die daadwerkelijk wil weten wat de Europese overheden voor plannetjes hebben.
De blijdschap was echter al gauw weer over, nadat zijn buurman hem gevraagd had of er nog wat interessants in stond. "Nou eh...", luidde het antwoord, "ik ben niet ver gekomen, want er is geen doorkomen aan. Het lijkt wel of ze hem expres zo geschreven hebben dat niemand begrijpt wat er staat."
Dat kan inderdaad zo lijken, maar ik denk dat dat maar een gedeelte van de reden is. Zo'n verdrag moet waterdicht zijn en dus is het vaak nodig om met alle luxe van details punten uit te werken - dat maakt zoiets minder leesbaar dan -om maar iets te noemen- Kort Amerikaans van Jan Wolkers. Wat echter niet wegneemt dat de lastige puntjes, de cobra's in het gras zeg maar, achter in de laatste regels van de artikelen weggemoffeld zijn, al is dat in wetsteksten eigenlijk ook wel logisch: een artikel begint zo algemeen mogelijk en gaat daarna steeds gedetailleerder in op uitzonderingen.
De Nederlandse overheid heeft dat in 2005 een beetje doeltreffender aangepakt: in de drie - voor rekening van de belastingbetaler gedrukte en verspreide - pro-grondwet brochures werden de gifslangen simpelweg niet vermeld.
Ondanks dat alles was de ontwerptekst voor de Europese Grondwet duidelijk - het is alleen wel een tekst die je niet even met een boterham in de ene hand en een mok koffie in de andere hand doorleest. Het is, kortom, een vrij weekend stevig doorbijten, maar dan weet je ook wél precies wat er voor plannen bestaan.
Alleen... als die ene stem daadwerkelijk de nieuwe tekst gelezen had, dus van de niet-meer-Grondwet, van het "herzieningsverdrag", dan had ik toch wel heel graag willen weten waar hij die gevonden had, want ik heb hem nog steeds niet kunnen vinden: wel een overzicht van de "belangrijkste punten", maar daar koop ik niks voor. Ik wil zelf kunnen bepalen wat ik het belangrijkste vind!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten