Ben is het niet met me eens...

Misschien maakt het andere mensen niet uit of men het met hen eens is of niet, maar ik vind dat lang niet altijd even prettig. Als Wouter Bos of Johan Cruyff (om zomaar enkele namen te noemen) vinden dat ik me vergis, dan zal het me worst zijn, maar in andere gevallen vind ik het toch niet leuk. Ik ga er namelijk van uit dat ik min of meer gelijk heb en ik hoop dat andere intelligente (of: andere, intelligente) mensen daarom mijn gedachtengang zouden moeten kunnen billijken.

Hoe dan ook, blog-collega Ben is het (in een inmiddels door hem verwijderd stukje) niet eens met mijn reactie op de zelfverrijking van het Haagse bluffersclubje. Hij is het dan wel met me eens dat "kamerleden gaan 10% meer verdienen, dat is ook onrechtvaardig veel", maar ik moet "ook beseffen dat er Kamerleden en Kamerfracties zijn die iets dóen".

Ja, en dan val ik om te beginnen over het woord "verdienen". Het Nederlands is soms van een verrassende lompheid en getuigt maar al te vaak van een grootgruttersmentaliteit. Waar in andere talen*) een duidelijk verschil is tussen "verdienen" (als in iets waard zijn) en "verdienen" (in de betekenis van het ontvangen als loon), worden beide begrippen in het Nederlands (in het Duits trouwens ook) met één woord aangeduid. Dat wijst op een zieke mentaliteit, die ervan uitgaat dat het inkomen van iemand automatisch het gevolg is van zijn prestaties.

Helemaal fout: niemand verdient (is waard) in principe meer dan een ander: in het algemeen is één uur in het leven van de ene persoon evenveel waard als één uur van een ander. Het feit dat de ene persoon gezegend is met een goede intelligentie en is opgegroeid in een milieu dat van alle kanten steun biedt en waar nodig kruiwagens levert voor een winstgevende positie mag geen rechtvaardiging zijn voor een luxe leven, terwijl een ander die zwakbegaafd of ziek is of aan de onderkant van de maatschappij geboren is zich tevreden moet stellen met een minimaal inkomen of uitkering (en dan door 'de maatschappij' ook nog eens wordt nagewezen als profiteur).

Het feit dat iemand na een leuke studententijd, betaald door pa of door een studiebeurs, zich een positie kan verwerven als notaris, geeft die notaris geen recht op een hogere vergoeding per uur van zijn leven dan degene die op zijn 16e ergens in een vieze fabriek of in de bouw terecht komt en zijn gezondheid ruim vóór de pensioengerechtigde leeftijd verspeeld heeft.

Integendeel, zou ik zeggen: die fabrieksarbeider/bouwvakker loopt een hoger risico om door zijn werkomstandigheden jong te sterven dan die notaris en zou daarom recht moeten hebben op een hogere uurvergoeding. Het mag toch niet zo zijn dat mensen in minder gelukkige omstandigheden ook minder recht hebben op leefgeluk. Bovendien kan ik me maar al te goed voorstellen dat die notaris (of chirurg of IT-er) veel meer bevrediging vindt in zijn werk. Op dit moment is het zo dat de fabrieksarbeider/bouwvakker/gehandicapte minstens dubbel gediscrimineerd wordt ten opzichte van de notaris (enz.): fysieke beperkingen én financiële beperkingen.

Na dit principiële betoog dan weer even terug naar de kamerleden: ook degenen die hun inkomen daadwerkelijk verdienen omdat ze zich serieus inspannen om iets goeds te doen en niet hun tijd verdoen met oeverloos geleuter en het verdedigen van allerlei -verzwegen- oneigenlijke belangen (zoals de 'filebestrijding' in het belang is van de autohandel, de oliehandel en de wegenbouwers, om nog maar niet te spreken van de electorale aspecten) ontvangen voldoende inkomen om een aangenaam leven te kunnen leiden. Als zij een nieuwe auto nodig (menen te) hebben, hoeven ze -ook zonder die 10% extra- zich niet te laten verleiden door lenen.nl of een van die leenclubs, als ze op vacantie willen hoeven ze zich niet tevreden te stellen met een midweek-arrangement in een bungalowpark op de Veluwe en als de kindertjes nieuwe kleren nodig hebben hoeven ze niet naar Zeeman of naar de opruiming bij C&A.

Kortom, die 10% hebben ze niet nodig en dergelijke beslissingen maken zo vreselijk duidelijk dat de 'overheid' geen flauw benul heeft van wat haar taak eigenlijk is: ervoor zorgen dat het land (goed!) geregeerd wordt en dat de belangen van de bevolking gediend en beschermd worden. Dat doen ze niet door de bevolking zoveel mogelijk op de nullijn te houden en de omstandigheden van de arbeidende klassen zelfs te verslechteren (soepelere ontslagregeling, zorgpersoneel -gezinshulp e.d.- ontslaan en dan de mogelijkheid bieden om hetzelfde werk onder ongunstigere omstandigheden te doen als alpha-hulp), terwijl ze zichzelf op alle mogelijke manieren begunstigen.

Niemand schijnt zich ook te herinneren (politici wel op de laatste plaats) dat het Latijnse woord 'minister' simpelweg 'dienaar' betekent. Het zou al heel wat zijn, wanneer het tot de ministers en andere politici zou doordringen dat zij ten dienste staan van het volk en niet andersom. Zolang zij dat niet eens beseffen is het onmogelijk om Nederland als democratie te beschouwen (er zijn trouwens nog wel andere redenen om Nederland niet als democratie te kenmerken, maar dan dwaal ik wel heel erg ver af)...

*) Frans: mériter t.o. gagner; Spaans: merecer t.o. ganar; Engels: to deserve t.o.to gain