Bij een verrassingsbezoek aan Irak gisteren van hemzelf en 'andere leden van zijn nationaal veiligheidsteam' [hoezo 'nationaal'? Irak is toch geen onderdeel van de VS], heeft George Bush uiteengezet dat hij gekomen was "om met zijn eigen ogen te zien hoe veel veranderingen er plaats hebben in de provincie Anbar", die -naar hem verleden zomer werd gemeld- verloren was gegaan, maar desondanks toch stevig onder controle is. Hij moet daarvoor wel helderziend zijn geweest (en dat zou toch ook vanuit Washington mogelijk moeten zijn geweest?), want hij heeft bij dit bezoek de zwaar bewapende luchtmachtbasis niet verlaten. Later, weer in zijn vliegtuig, onderweg naar Australië, onderstreepte hij dat een terugtrekking van VS-soldaten afhankelijk was van een verder verbeterde veiligheidssituatie. Er was -zei hij- geen beslissing genomen over vermindering van het aantal soldaten (momenteel ruim 160.000), maar de veiligheid was wel zodanig verbeterd dat "over hypotheses gespeculeerd" kan worden. Informatie van andere VS-overheidsbronnen wijst echter op slechts een maginale verbetering van de veiligheidssituatie, die niet evenredig is met de nieuw gestuurde lading soldaten. Het verzet in Anbar en Bagdad is dan wel verminderd, maar elders in Irak is het verhevigd. Bush waarschuwde ook nog dat de VS Irak niet in de steek zouden laten, maar dat de centrale [Iraakse] regering door politieke actie de vermindering van gewelddadigheden moet bestendigen. [Want anders...?] Vóór zijn vertrek sprak hij nog mariniers toe, die hij liet weten dat stabiliteit in Irak ervoor zou zorgen dat terroristen geen basis hadden vanwaar ze "aanvallen op ons thuisland [zeg maar 'heimat'] zouden kunnen bedenken en plannen".
Een terugtrekking zou hoe dan ook niet op angst of politiek gebaseerd zijn: "Wanneer we onze soldaten uit Irak terug beginnen te trekken, zal dat zijn vanuit een positie van macht en succes, niet vanuit een positie van angst en mislukking." (Washington Post vandaag) Ondanks het hoge preek-voor-eigen-parochie gehalte van Bush' woorden, kunnen we wel afleiden, dat hij serieus de mogelijkheid openhoudt om Verenigdestaatse soldaten uit Irak weg te halen. Hij bouwt die mogelijkheid al in door te stellen dat enerzijds terugtrekking alleen zal plaats vinden bij stabilisering van de veiligheidssituatie, maar anderzijds dat de veiligheidssituatie in Anbar drastisch verbeterd is. Aangezien hij met eigen ogen gezien heeft dat hij op de legerbasis geen gevaar liep, heeft hij nu de mogelijkheid om die situatie te extrapoleren naar heel Irak. Tenslotte gaat het er de VS alleen om een zodanig stevige greep te hebben op de Iraakse olie-industrie, dat die vanuit de kolossale VS-ambassade als afstandbediening voor de Iraakse regering bestuurd kan worden.
1 opmerking:
melkmuil in kevlar-pakking
Logisch dat Buts in het grootst mogelijke geheim even op en neer vliegt naar zijn (nieuwe) melkkoe. Was hij aangekondigd vertrokken, zou er hoogstwaarschijnlijk nauwelijks iets gehoord zijn van zijn slijmerige gekokhals: de koe zou hem met grof geweld van de melkkruk hebben getrapt. Ondanks het onwaarschijnlijk dikke menselijke schild dat de knauwende kleuter te allen tijde om zich heen hield (niet alleen het 'veiligheidsteam', maar ook het 10.000 personen tellende zwaarbewapende volk op de luchtmachtbasis) - zijn min Rijst-Condomiesje was er trouwens ook bij.
Het Washington Post-artikel zet ook kanttekeningen bij de aard van de laatstelijk extra ingevlogen troepen, dat zouden bouwvakkers zijn: "[they] helped cement the gains" (ze hebben de winsten, wat er bereikt is, in beton omgezet). Stromend water, elektriciteit en ziekenhuizen voor de lokale bevolking blijven voorlopig nog op het verlanglijstje staan - wat is er dan wel aan opbouwwerk gedaan?
Even de aankondiging van de (mogelijke) terugtrekking van verengde staatstroepen bekijkend, zie ik het ervan komen, dat binnen nú en afzienbare tijd er alleen maar slaafsoldaten (nederlanders, australiërs, andere 'bondgenoten') achterblijven om afgeslacht te worden -door gerechtvaardigd irakees verzet- ter verdediging van financiële belangen van verengdestaatse oliehoeren en oorlogspooiers.
Wanneer gaan Balk en andere vóórstemmers van deze afbraakmissie op uiterst goed geheim gehouden bezoek (de AIVD verliest vast wel weer een taktisch USB-stickie) naar de sloppenwijken van Baghdad om met vuurwerk onthaald te worden door de juichende en (dankzij 'onze' uitsluitend humanitaire en ondersteunende hulp) welvarende bevolking - hoeven we ook niet meer bang te zijn dat er een Balk-V komt.
Een reactie posten