En jullie weten inmiddels dat ik geen TV-kijker ben, dus je kunt je voorstellen dat het écht wel om iets belangrijks gaat. Dankzij een reactie van lezer Blatant Bill (die me op de uitzending wees) kan ik jullie nu wijzen op een TV-uitzending en ik wil jullie ook dringend adviseren komende donderdag te kijken.
Welnu, op de ARD (gemeenlijk Duitsland 1 genoemd) wordt komende donderdag 00:00-00:45 - dus eigenlijk vrijdagochtend (herhaling 03:55-04:40) in het kader van de programmareeks Die Story de documentaire Das Super-Konto uitgezonden over wat er gebeurt met het geld dat de EU-leden aan de EU afdragen.
De Vrije Geluiden (zoals ik de VPRO-Gids nog steeds noem), geeft de volgende uitgebreide toelichting (van de hand van Oliver Kerkdijk):
Jaarlijks incasseren de EU-penningmeesters zo'n 112 miljard euro van de lidstaten. Waar blijven die centen?
In Den Haag chanteren politici volksvertegenwoordiging en burger met 'We-blijven-achter'-dreigementen in geval van een tweede nee tegen een eventuele nieuwe EU-grondwet. In achterkamertjes in het buitenland bekokstoven leid(st)ers plannen om zonder burgerstem alsnog met Turkije over toetreding te onderhandelen. De Unie, ondertussen uitgebreid met landen waar corruptie zo hardnekkig is als een ingegroeide teennagel en de grenzen zo lek zijn als een vergiet, legt 'welvarende' lidstaten boetes op bij het niet terugdringen van nationale begrotingstekorten. De individuele belastingbetaler, als onwetend gekleineerd door arrogante opiniemakers van de pro-EU-loge, staat er machteloos bij en kijkt ernaar. De EU-tax is geniepig verdisconteerd in zijn/haar jaarlijkse bijdrage aan de staatskas: ook wie contra is, betaalt mee.
Waar pot te verteren valt, klitten tegenwoordig adviesbureaus, bedrijfsjuristen, industriëlenlobby's en andere aasgieren samen, respectabel gekleed, met kantoor, internetadres en visitekaartje. Nergens anders is dat zo zichtbaar als in Brussel. Veilig ver van de betalende burgers in de West-Europese landen kennen de dames en heren van de herdistributie der EU-fondsen de weg in de papier- en regeltjesjungle. Dit kardinale aspect van de Unie wordt doorgelicht in de vandaag herhaalde WDR-reportage Das Superkonto van Michael Grytz en Klaus Martens. Rekeningen zonder enige vorm van politieke verantwoording, ondoorzichtige subsidietoekenningen, politici en topambtenaren die bedreven zijn in het optrekken van rookgordijnen - na de blootlegging in de jaren negentig door BBC-journalisten van de absurde Straatsburg-presentievergoedingen en -onkosten-declaraties van gelegenheidspolitici wordt opnieuw duidelijk welk monster hier is gecreëerd.
Je zou denken dat inmiddels in brede lagen van onze nationale volksvertegenwoordiging het kwartje (oude valuta) is gevallen. Dat een fors deel van de budgettering voor gezondheidszorg en onderwijs royaal kan worden rondgemaakt met de zakken geld die jaarlijks in de bodemloze brusselput verdwijnen. Maar nee, zich op de eigen problemen en staatsfinanciering concentreren getuigt van benepenheid, egocentrisme en kortetermijndenken, zo wordt de Nederlandse burger ingepeperd. Is de EU-scepticus een specimen zonder toekomst? Das Superkonto reikt de nee-stemmers hun gelijk per strekkende meter aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten