Hoe wordt men besmet met apathie?

Vanmiddag was er weer een demonstratie in Amsterdam, de zoveelste en ongetwijfeld niet de laatste, tegen de Israelische bezetting van Palestina en tegen de voortdurende onderdrukking en vernedering van de Palestijnen.

De organisatie had alle moeite gedaan voor een goed programma (er was muziek, er waren sprekers, waaronder een indrukwekkende mevrouw die in 1982 uit Israel naar Nederland was geëmigreerd en Harry van Bommel van de SP, en er was een "gratis picknick" met heerlijk brood en o.a. lekkere olijven).

Het enige dat ontbrak -en dat ontbreekt eigenlijk bij elke demonstratie na de grote vakbondsdemonstratie van een aantal jaar geleden (maar toen ging het dan ook om de portemonnaie van de demonstranten)- waren demonstranten.

Volgens mijn eigen schatting waren er zo'n 200 à 250 demonstranten. Zelfs de parlementaire politieke partijen ontbraken, uitgezonderd de SP (en Rood, de jeugdafdeling van de SP). Dat de PvdA er niet was, verbaasde me niet: die mocht natuurlijk van Balkenende niet. Echter ook GroenLinks vond het kennelijk niet belangrijk genoeg om zich zichtbaar te uiten over dit onrecht dat al meer dan 40 jaar duurt. Femke Halsema had iets anders te doen, dus er zou iemand anders van GroenLinks spreken, maar die was nauwelijks als zodanig herkenbaar... Wel waren er vlaggen van de Marxistisch-Leninistische MLKP en er liepen ook veel mensen rond van de Internationale Socialisten.

Waar waren de andere inwoners van Nederland? Moesten ze allemaal naar een meubelboulevard of een recreatiepark? Of was er een aflevering van een of andere zeep-opera op de TV die ze niet wilden missen? Of was er soms een "belangrijke" voetbalwedstrijd?

Of interesseerde het hele onderwerp hen niet? Voelen ze zich nog steeds collectief schuldig omdat hun (groot)ouders erbij gestaan hadden en toegekeken hadden hoe hun Joodse landgenoten in de Tweede Wereldoorlog weggevoerd werden? Alsof dat voldoende is om nieuw geweld te rechtvaardigen...

Wat weet de gemiddelde Nederlander eigenlijk over wat er in het ver-van-mijn-bedde Palestina gebeurt en gebeurd is. De Nederlandse pers (met inbegrip uiteraard van het NOS-Journaal, de grote nieuwsbron voor de massa, is uitermate selectief in de al dan niet gepubliceerde berichten, en is uiterst onbetrouwbaar voor wat betreft de feitelijke inhoud. Bij wijze van voorbeeld verwijs ik naar twee stukjes die ik hierover onlangs nog geschreven heb:
- Wat is de wisselkoers Palestijn-Israeliër? van 27 mei 2007 en
- Hoe zit het nou met die dode Palestijnen? van 28 mei 2007.

Een uitgewerkt overzicht van de laatstste 60 jaar in Palestina, vind je in het artikel Het Israelisch expansionisme 46 van journalist Stan van Houcke. In de voorafgaande maanden in zijn weblog kun je nog een schat aan verdere informatie vinden over wat er allemaal gebeurt in Israel en elders.

Opvallend genoeg wijdt ook Trouw (die toch voorwaar niet bekend staat als anti-Israel) een artikel aan de waarheid over de Zesdaagse Oorlog / Nederland hoorde in 1967 niet het echte verhaal.