Overgenomen uit Het echte nieuws van 14 october 2006:
Bij de Kiesraad heeft zich onlangs een lijst zonder naam aangemeld, een z.g. "blanco lijst". Hierop staan allerlei namen van individuele burgers, die zich kandidaat voor de kamerverkiezing hebben gesteld.
De bedoeling is de ongrondwettige partijbureaucratie die, met daadwerkelijke steun van het staatshoofd, in Nederland in feite de lakens uitdeelt, eindelijk te ontmaskeren en te bestrijden, zodat kamerleden, in plaats van jaknikkende marionetten, weer volksvertegenwoordigers worden, zoals de bedoeling van de Grondwet is.
De Grondwet kent namelijk geen politieke partijen. De leden van de Tweede Kamer worden rechtstreeks gekozen (art. 54 lid 1 ) en stemmen zonder last (art. 67 lid 3). D.w.z. zij zijn volledig vrij om te stemmen, zoals zij zelf willen, ongeacht welke belofte, overeenkomst of afspraak dan ook.
Bovendien zweren of beloven Kamerleden bij hun ambtsaanvaarding trouw aan de Grondwet en een getrouwe vervulling van hun ambt (art. 60). Vanaf dat moment is een Kamerlid grondwettelijk vrij om te stemmen zoals hij wil, d.w.z. afspraken of overeenkomsten met een politieke partij zijn nietig wegens strijdigheid met de Grondwet.
Toch worden kamerleden uit de partij gezet, zodra ze zich daadwerkelijk aan de grondwettelijke belofte of eed wensen te houden. Immers de "partijhierarchie" bepaalt, dat aspirant-kamerleden pas op de kieslijst gezet worden, nadat ze hebben beloofd zich aan de partijlijn te houden. Op soortgelijke wijze als de Kamerleden wordt het staatshoofd, "nadat hij de uitoefening van het koninklijk gezag heeft aangevangen", beëdigd. Ook hij zweert en belooft trouw aan de Grondwet en een getrouwe vervulling van zijn ambt (art. 32).
De uitvoering van de Grondwet wordt in "formele wetgeving" geregeld. In dit verband denken we dan aan de Kieswet. De Kieswet kent wel partijen, althans z.g. "lijsten". Via die lijsten kunnen politieke partijen (verenigingen), CDA, Christen-Unie, D'66, Groen-Links, LPF, PvdA, PvdV, SGP, SP, VVD zich afficheren. Hoewel hun doelstellingen en daden in strijd lijken met de Grondwet, is een rechter onbevoegd "formele wetten" (zoals de Kieswet) aan de Grondwet te toetsen (z.g. toetsingsverbod art. 120 Gw): "De rechter treedt niet in de beoordeling van de grondwettigheid van wetten en verdragen."
Met het partijstelsel ontduikt de politiek met steun van het beëdigd Staatshoofd, stelselmatig de Grondwet. Je zou kunnen zeggen, dat Nederland zich daardoor willens en wetens in een permanente staat van samenzwering bevindt.
Zo is het bijvoorbeeld mogelijk, dat in dit land niet meer de volksvertegenwoordiging, het parlement, maar de regering tegenwoordig beslist over oorlog en vrede. Denk aan Afghanistan. (VS-delegatie -> Regering -> Commissie Stiekem (fractievoorzitters) -> fractiediscipline -> Kamerbesluit)
Bron en volledig (nog pittiger) artikel: Vrijspreker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten