Naast het Sudan dat we kennen van de beelden van oorlog en honger uit Darfur, van de uitzetting van VN-vertegenwoordiger Jan Pronk, bestaat er ook een heel ander Sudan. Lees een artikel in de New York Times van enkel dagen geleden over de ongelooflijke rijkdom in de hoofdstad Khartoum, waar men slechts lacht over het westen dat een embargo tegen het land hanteert. Het westen kan daardoor immers niet mee profiteren met o.a. China, Maleisië, India en de Verenigde Arabische Emiraten.
Een oplossing voor de huidige problemen zou ik niet kunnen bedenken, zolang als de situatie in de wereld als geheel niet verandert. Uit het artikel zelf blijkt overigens wel dat de zakenwereld bang is dat 'het westen' erin zou kunnen slagen de huidige handelspartners ook over te halen om deel te nemen aan de boycot.
In feite gaat het hier natuurlijk ook over hetzelfde als wat er wereldwijd aan de hand is. Het rijke deel van de wereld buit en hongert het arme deel uit en de armen willen ook hun deel van de rijkdom, maar vooral een menswaardig bestaan. Waarom zouden de rijke Sudanezen hun welvaart delen met de armen in hun land, wanneer het rijke westen ook alles voor zichzelf houdt, wanneer in de westerse landen de tegenstellingen tussen arm en rijk ook steeds groter worden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten