zaterdag 2 juli 2005

Alle beetjes helpen...

Vanmiddag hoorde ik op een of andere Britse radiozender een mevrouw vertellen dat het allemaal hartstikke leuk was dat er door de Live8-concerten veel aandacht was voor de armoede in met name Afrika, maar ze vroeg zich meteen af wat die landen er zelf mee opschieten.

Op de eerste plaats klopte haar vraag natuurlijk niet, want 'landen' lijden niet onder armoede. De mensen die toevallig ergens wonen gaan gebukt onder de armoede. De enigen die op een of andere manier met de 'landen' vereenzelvigd kunnen worden zijn de respectievelijke regimes, en die voelen niets van de armoede: die zorgen wel dat ze alles uit de bevolking persen om zelf in ieder geval in luxe te kunnen leven en om wapens te kunnen kopen, waarmee ze de bevolking kunnen (blijven) onderdrukken.
(Ik wil hiermee overigens niet zeggen dat alle landen in Afrika door zulke verwerpelijke regimes geknecht worden!)

Om even terug te komen op de vraag van die mevrouw: in eerste instantie zullen de armen van de wereld er niet veel van merken. Toch ben ik ervan overtuigd dat er ook mensen zijn, die nu wat meer zullen gaan nadenken, en hopelijk geldt dat ook voor degenen die deelnemen aan de aanstaande G8 vergadering.

En hoe dan ook: het is in ieder geval beter om, zoals de optredende artiesten, op een of andere manier iets te proberen, dan lekker in je luie stoel te blijven zitten en je af te vragen "wat die landen er zelf mee opschieten".

1 opmerking:

Anoniem zei

De geluidsproducenten op Live8 zijn niet de enigen die de aandacht op de G8 (en de millenniumdoelen) richten: David Yates (script: Richard Curtis) heeft er kortelings (2005) een film voor/over gemaakt "The girl in the café", die de afgelopen weken in ieder geval op BBC1 en NED3 (25 juni) en op Ketnet/Canvas (02 juli) te zien was.

Hier heel kort de inhoud:
Lawrence (Bill Nighy) werkt zich uit de naad in de aanloop naar de top van de G8 in IJsland. In een Londens café ontmoet hij Gina (Kelly MacDonald) en op een houterige manier klikt het tussen die twee. Lawrence nodigt Gina uit om mee te gaan naar de top (hij mag iemand meenemen en hij kent verder niemand). Onverwachts speelt ze een rol in de conferentie (over o.a. wereldarmoede).

Die film deed mij veel meer dan het op en neer gehos van popsterren (zingend en spelend) op podia "all over the globe", omdat de boodschap veel eenduidiger gebracht werd: "kun jij daar mee leven, nou, ik niet, en zie maar wat je met die wetenschap doet".