Bij de bron aanpakken?

Het ANP verhaalt vandaag (in o.a. Metro en Spits) over de agressie waarmee het personeel van UWV (het vroegere GAK), CWI (het vroegere Arbeidsbureau) en de Sociale Dienst geconfronteerd wordt, die bij het personeel van deze instanties voor traumatische ervaringen kan zorgen. "Opvallend is dat klanten bewust schelden en intimideren om hun zin te krijgen, om bijvoorbeeld een uitkering te krijgen."

De staatssecretaris van Sociale Zaken (Henk van Hoof) vindt het nodig dat de "instellingen die in gebreke zijn, maatregelen nemen om werknemers te beschermen."

Het gisteren door de Arbeidsinspectie gepubliceerde onderzoek geeft aan dat 'agressie vaak niet bij de bron wordt aangepakt' en dat is inderdaad het grote probleem. Wanneer mensen door bijvoorbeeld een traag werkende ambtelijke molen weken, zo niet maanden, moeten wachten op een bijstands- of een werkloosheidsuitkering, of wanneer door hufterig wetsgekronkel een arbeidsongeschikte ineens arbeidsgeschikt wordt verklaard, terwijl zijn gezondheidstoestand op geen enkele wijze verbeterd is en er voor hem ook geen werk is, dan kan ik me maar al te goed voorstellen dat mensen wanhopig worden. In die situatie zullen ze helaas ten onrechte vaak hun agressie botvieren op degenen die ze achter het loket treffen en niet op de politici die voor de asociale maatregelen verantwoordelijk zijn.

Wanneer dus agressie bij instanties 'bij de bron' moet worden aangepakt, betekent dat dat uitkeringsgerechtigden ook een uitkering moeten krijgen op het moment dat ze die nodig hebben, dat arbeidsongeschikten niet ineens door herformulering van de regeltjes buiten de boot vallen. Ook uitkeringsgerechtigden zijn mensen met hun behoeften. Ook zij moeten hun kinderen te eten geven, de rekening voor gas en licht en de huur betalen. Het is niet menselijk om mensen die in uiterste wanhoop agressief worden beschuldigend na te wijzen! Agressie 'bij de bron' aanpakken betekent daarom dat asociale regels teruggedraaid moeten worden. Het zou een leuke straf zijn voor de verantwoordelijke figuren als ze eens een maand of zo geen wachtgeld zouden krijgen.