Ik weet dat dromen bedrog zijn, maar na vier jaar kommer en kwel onder leiding van de balkende club van Zwam & Co. moet je gewoon soms eens wegdromen om niet ten onder te gaan aan somberheid en pessimisme. En redenen voor somberheid zijn er helaas volop. Denk maar aan de bijna vanzelfsprekendheid waarmee mensen zich lieten overtuigen door de praatjes van Pim Fortuyn, of aan de manier waarop de hardvochtige mentaliteit van Rita Verdonk bij grote groepen van de bevolking kan rekenen op steun.
Ik spreek echter ook steeds meer mensen die wel degelijk zien dat het zo niet verder kan, en die dat eigenlijk ook vier jaar geleden al zagen. Velen hunner hadden toen hun stem aan de PvdA gegeven, in blind vertrouwen op de oproep van Wouter Bos om vooral taktisch te stemmen...
Toen ik vanmiddag in een slap herfstzonnetje rustig naar het gemeentehuis wandelde om mijn stempas om te ruilen in een kiezerspas (waarmee ik ook computervrij -dus met potlood en papier- kan stemmen in Amsterdam), fantaseerde ik wat er vóór en na volgende week nog zou kunnen gebeuren om Nederland toch weer op het goede spoor terug te brengen.
Het lijkt er momenteel sterk op dat de taktische stemmers hun lesje geleerd hebben, waardoor de PvdA de laatste weken in de peilingen sterk aan het dalen is. Ook de VVD krimpt langzaam weg, ongetwijfeld door de weinig bezielende en bezielde verkiezingspropaganda van die partij.
Ik stelde me voor dat een deel van de recente CDA-aanwas toch weer spijt zou krijgen van hun verschuiving en maar weer terug zou keren naar de PvdA. Ook een deel van de sterk krimpende VVD zou hopen dat er nog iets van een neoliberaal beleid gevoerd zou kunnen worden door een regering met de PvdA. Op deze manier zou de krimp van de PvdA toch weer kunnen worden omgezet in een groeiend aantal PvdA-stemmers.
In mijn fantasie zag ik verder een kleine meerderheid van PvdA, SP, GroenLinks, de Partij van de Dieren en de ChristenUnie uit de verkiezingen komen. Hare koninklijke Bea probeert in eerste instantie toch nog een minderheidscoalitie van CDA, VVD en klein rechts door te drukken, maar al bij het eerste overleg worden er over en weer (letterlijk) rake klappen uitgedeeld en in een enkel geval komt het zelfs tot heuse bedreigingen. Daarom wordt uiteindelijk Jan Marijnissen -als lijsttrekker van de partij met het duidelijkste en meest consistente programma- belast met de vorming van een nieuwe regering.
Een aantal ministersposten kunnen gemakkelijk worden ingevuld (bijv. Agnes Kant voor Volksgezondheid en Femke Halsema voor Milieu - weer een volledig ministerie), over andere portefeuilles moet wat langer beraadslaagd worden, maar één ding is in ieder geval duidelijk: Wouter Bos wordt géén eerste minister! De interne meningsverschillen binnen de PvdA hebben zijn positie binnen de partij danig ondermijnd en het partijbestuur heeft zelfs besloten dat hij ongeschikt is voor een wezenlijke rol in de politiek.
Op voorspraak van Femke Halsema wordt hij niet helemaal uitgerangeerd, maar wordt hij ingeschakeld als toiletjuffrouw (M/V) in het parlementsgebouw. Dat is een erg nuttige functie en bovendien kan hij daar, achter het schoteltje met de centen, naar hartelust klagen over de manier waarop hij al vier jaar gepest is door CDA en VVD en dat hij niet begrepen wordt door het Nederlandse volk. Bovendien kan hij vanaf die neutrale positie de toiletbezoekende politici gratis advies geven over prangende zaken.
Voordat in mijn fantasie de hele regering was samengesteld, kwam ik aan bij het gemeentehuis en had ik mijn gedachten weer nodig voor het omzetten van mijn stempas. Het belangrijkste had ik echter al bedacht: er komt een regering met een signatuur die duidelijk links van het centrum ligt, een uitstekend uitgangspunt voor een betere toekomst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten