Betrokkene (Mohamed Haneef) werd op 2 juli jl. gearresteerd op het vliegveld van Brisbane toen hij -volgens de sensatiepers- Australië wilde ontvluchten vóór de (mislukte) aanslagen in Groot-Brittannië. In werkelijkheid had hij echter van zijn werkgever, het Gold Coast Hospital, buitengewoon verlof gekregen omdat zijn vrouw daar na haar bevalling complicaties had gekregen.
Uiteindelijk is aan Haneef door de AFP (Federale Australische Politie) ten laste gelegd dat hij het SIM-kaartje van zijn mobiele telefoon achteloos ("recklessly") had achtergelaten bij mensen (hij had hem aan zijn neef Sabeel gegeven, toen hij verleden jaar naar Australië vertrok!) die betrokken zouden zijn geweest bij de mislukte aanslag. Bij een hoorzitting werd ook aangehaald dat hij verleden jaar bij hen gewoond zou hebben. Ook vertelde de openbaar aanklager nog dat Sabeel de SIM-kaart weer zou hebben doorgegeven aan Kafeel. Ondanks de zwakte van de zaak verdedigde politiecommissaris Mick Keelty de lange opsluiting van Haneef door te zeggen dat er sprake was van 'het zoeken van evenwicht tussen mensenrechten en het vaststellen van de feiten' (Sydney Morning Herald).
Als je goed leest heeft de politie niets kunnen vinden (buiten de vage beschuldiging van het 'achteloos' afgeven van een SIM-kaart: volgens Keelty was de tenlastelegging gebaseerd op het resultaat van 12 dagen onderzoek, waarbij bijna 300 politiemensen en juristen betrokken waren geweest (Reuters vandaag). En als je dan na 3600 mensdagen nog niet meer hebt kunnen vinden dan een lullig verhaaltje over een SIM-kaart dan heb je wat mij betreft geen zaak!
De AFP had ook nog laten weten dat Haneef "niet helemaal eerlijk is geweest over zijn vertrek", zich daarbij baserend op een (privé!) e-mail aan een zakenrelatie ("associate") dat hij "snel weg moest" ("had to leave in a hurry"), waarbij "hij geen melding maakte van zijn zieke vrouw of kind" (News.com gisteren). Misschien had zijn relatie hem wel gevraagd of hij binnenkort een afspraak met hem kon maken, waarop Haneef had geantwoord dat hij nu met een rotgang weg moest...
Deze gang van zaken toont twee zaken maar al te duidelijk aan:
- De massapsychotische angst maakt iedereen dusdanig vatbaar voor dit soort "nieuws" dat ik tot op heden nog niemand gehoord heb die ook maar twijfelde of Haneef wel daadwerkelijk iets met dat terrorisme te maken heeft/had.
- Ook in Australië maakt de overheid maar al te gemakkelijk misbruik van gelegenheidswetgeving om mensen langer vast te houden. Volgens de "gewone" wetgeving kan iemand in Australië maximaal vier uur worden vastgehouden voor ondervraging. Op grond van de speciale Anti-Terrorism Act (uit 2004) kan echter een verdachte 24 uur worden vastgehouden, en deze tijdsbeperking kan worden verlengd om een grote verscheidenheid aan regels, zoals 'om andere "autoriteiten" binnen en buiten Australië "tijd te geven voor het verzamelen van informatie" en voor het "analyseren van informatie" uit andere bronnen'.
Nog afgezien van de boodschap dat iedereen het risico loopt om op wat voor gronden dan ook opgepakt te worden, krijgen we ook nog de boodschap mee dat we vooral dingen die we zelf niet meer nodig hebben weg moeten gooien - of zou dat ook nog te 'onvoorzichtig' zijn? Moeten we die bij een officieel destructiebedrijf vakkundig laten vernietigen (uiteraard met een extra heffing wegens terrorisme-bestendige eliminatie)? Tenslotte kunnen terroristen ook alle vuilnisbakken doorzoeken op weggegooide SIM-kaarten.
1 opmerking:
vingerafdruk op melkpak
Als die terroristen vuilnisbakken doorzoeken, doen ze dat natuurlijk minstens zo grondig als hun opleiders van CIA ("Commando's Internationale Activiteiten") en kollega-instituten hen dat leerden.
Daarom worden er ook zo snel na aanslagen bewijzen gevonden ("geplant" is de koosnaam voor die zaken) met nog sporen van grafiet rond de duidelijke vingerafdrukken van meteen herkende officiële terroristen - dat waren ze daarvoor natuurlijk nog niet, maar de vindplaats van 'het bewijs' is voldoende, de pers (onder aanvoering van het ANP - de Achterbakse Nieuws-Poepers) leukt het bericht nog wat op, dus een rechtszaak is al niet meer nodig.
Vandaar dat sporenonderzoeken ook zolang duren: eerst moet vastgesteld worden welke soort grafiet dat is, dan kan de huidige onderzoeker een potje met hetzelfde spul uit zijn/haar koffer halen, want twee verschillende soorten poeder op één vingerafdruk zou vraagtekens op kunnen roepen, en 'verontreinigd bewijsmateriaal' mag niet gebruikt worden (twee soorten poeder kán natuurlijk wel, maar dan moet de ene natuurlijk wel op een verboden lijst van inhaleerbaar spul staan).
Zo'n officieel destruktiebedrijf (waar jij het in de laatste alinea over had) is natuurlijk in handen van onze uiterst frisse overheid, die de plicht heeft om zaken eerst jarenlang op te slaan alvorens ze te vernietigen, wordt zo'n SIM alsnog door staatsterroristen gebruikt en krijg jij levenslang, want het bonnetje dat jij kreeg bij het inleveren van de SIM blijkt een vervalsing (had je anders verwacht?), of gedrukt met snelvervagende inkt: "Wat staat daar dan?" - "Daar staat niks!" -hoppa, de bak in, de maatschappij wordt steeds veiliger.
Een reactie posten