Het rommelt al een tijdje in de SP, omdat na de Eerste Kamer-verkiezingen Düzgün Yildirim met voorkeurstemmen gekozen werd, terwijl eigenlijk afgesproken was (zou zijn?) dat er geen voorkeurstemmen gegeven zouden worden.
Intussen is een nieuw probleem ontstaan (en de PvdA-getrouwe Volkskrant maakt daar dankbaar gebruik van om op de voorpagina weer eens wat stemming te maken tegen de SP).
Hoofdredacteur Elma Verhey van het SP-partijblad Tribune is namelijk geschorst omdat ze weigerde te voldoen aan het verzoek (volgens de Volkskrant; gezien de consequenties zou ik het eerder een opdracht noemen!) om een artikel terug te trekken uit het juli-nummer, dat volgende week moet verschijnen, zonder dat haar de reden daarvan verteld zou zijn.
Eerlijk gezegd vind ik de gang van zaken rond die afspraak om geen voorkeurstemmen te geven niet erg aangenaam overkomen, en ik vraag me af of een dergelijke afspraak wettelijk zelfs wel toelaatbaar is. Iets anders is natuurlijk dat de Tribune geen nieuwsmedium is zoals een krant of een opinieblad. Het is en blijft een partijblad en dat zou in zekere zin de inhoud en de redactionele vrijheid kunnen beperken.
De hele gang van zaken (zowel het gedoe rond Düzgün Yildirim als het weigeren van het gewraakte artikel en de schorsing van de hoofdredacteur) geeft me wel een vervelende smaak in de mond. Ik hoop dan ook dat die maar gauw op een bevredigende manier wordt uitgepraat, want dit soort zaken hoort niet thuis bij een partij, die democratie, solidariteit en betrouwbaarheid hoog in het vaandel heeft.
Voor wie overigens geïnteresseerd is in het gewraakte artikel, het is te downloaden via deze link bij de Volkskrant.
2 opmerkingen:
boekjes met rode hoekjes
[1] Over voorkeurstemmen
De leden van de Eerste Kamer worden gekozen door/uit de leden van Provinciale Staten. Partijen maken hun eigen lijsten op van verkiesbare leden, in een volgorde van gewenste verkiezing, maar de leden van Provinciale Staten worden geacht in alle vrijheid te stemmen op de door hen gewenste kandidaten (de kieswet schrijft voor dat er 'zonder last of ruggespraak' mag / moet worden gestemd), dus een besluit om géén voorkeurstemmen uit te brengen (volgens het SP-partijbestuur zou zo'n besluit op 17 maart door de partijraad zijn genomen, maar de notulen vermelden het niet) zou onwettig zijn, en konsekwenties kunnen binnen de wet niet worden afgedwongen.
Düzgün Yildirim had vijf voorkeurstemmen gekregen (waarvan er twee door hemzelf waren uitgebracht - hoe zit dat?), voldoende om als vierde in de lijst terecht te komen (hij stond oorspronkelijk op de 18e plaats). Aangezien er twaalf zetels aan de SP werden toebedeeld, mocht hij er dus een van innemen.
Dat op voorkeurstemmen gekozen kandidaten zélf besluiten hun zetel aan een ander op de lijst te gunnen, is hun goed recht - niet dat het recht doet aan degenen die op hen gestemd hebben, maar dat is iets wat we bij de uitkomst van alle verkiezingen van de laatste jaren als duidelijke kanttekening kunnen plaatsen, je zou er je vertrouwen in de demokratie stevig van kunnen kwijtraken.
Er waren over de gehele linie 5 zetels toegewezen aan kandidaten die via de lijstvolgorde niet op het pluche terecht zouden zijn gekomen (eentje bij respektievelijk CDA, D66, GroenLinks, PvdA en SP) - waarom wordt er alleen ophef gemaakt over die van de SP? - wat gebeurde er met de andere vier?
[2] Over het al dan niet plaatsen van een artikel en de schorsing van een hoofdredakteur
De drie grondbeginselen waarop de SP drijft zijn: menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. Elke partij die niet op die principes gegrondvest is, zet de deur open voor mishandeling, uitbuiting en verwaarlozing.
Laat ik voor de goede orde nog maar even verklaren dat ik geen SP-lid ben (overigens ben ik ook geen lid van een andere partij, en zo wil ik dat houden) en geen inzage heb gehad in het redaktiestatuut, maar dat ik er wel vanuit ga dat dat statuut zich tenminste konformeert aan de rechten van de mens, in dit geval in het bijzonder aan het persoonsgebonden recht op vrijheid van meningsuiting. Wat bedoel ik daarmee? Dat ieder voor de eigen mening mag uitkomen, tenzij... en dat tenzij bestaat uit een aantal uitzonderingsgevallen op die regel: (oproepen tot) uitingen van racisme en fascisme bijvoorbeeld vallen niet onder die vrijheid, omdat ze de vrijheid van anderen beperken, om het wat simpeltjes uit te drukken.
uit de tribune 12/2005: interview met Elma Verhey, de nieuwe hoofdredacteur van de Tribune: "De criteria waaraan ik Tribune-artikelen ga toetsen zullen niet anders zijn dan de criteria waaraan ik artikelen [...] altijd heb beoordeeld. Dan heb ik het bijvoorbeeld over hoor en wederhoor, feiten die moeten kloppen en alle andere journalistieke regels. Bovendien geloof ik niet dat de Tribune een dom propagandablaadje moet zijn. Dat is het niet en dat zal het ook nooit worden. De lezer wil dat ook niet. Die wil goed geschreven en uitgezochte verhalen die ze elders niet kunnen lezen. Natuurlijk: de SP-standpunten worden erin verwoord, maar ook uitgelegd en onderbouwd."
De slotopmerking van dat interview luidt: "Er is niets mooiers dan dingen helemaal tot op de bodem uitpluizen." en dat kan onmogelijk zonder voor- en tegenstanders (hoor-en-wederhoor) hun verhaal te laten vertellen of die verhalen tegen elkaar af te zetten.
En precies dat is - geeft de SP op de eigen website aan - wat ze niet gedaan zou hebben: "Er kwam in het stuk een aantal mensen uitgebreid aan het woord die achter Yildirim staan, maar er werd geen ruimte gegeven aan mensen die de uitspraak van de partijraad steunen. [...] Het artikel was dermate onevenwichtig dat de SP zich genoodzaakt zag om de hoofdredacteur te vragen om het niet in deze vorm te publiceren. Toen zij hier geen gehoor aan gaf, plaatsing van het artikel buiten het partijbestuur door wilde zetten en weigerde mee te werken aan een alternatief, is besloten om Verhey te schorsen."
Overigens is het gewraakte artikel niet alleen (als .pdf-bestand) bij de Volkskrant te downloaden, maar ook gewoon via NRC te lezen. En als je dat doet, wordt al gauw duidelijk dat het een diskussiestuk is over een onderwerp dat blijkbaar leeft en het niet verdient onder het tapijt geschoven te worden ten faveure van een star beleid, en niet zomaar eenzijdig schelden en trappen, zoals de website suggereert.
Mijn konklusie is, dat het artikel gewoon geplaatst had moeten worden, eventueel / desnoods geflankeerd door een redaktioneel kommentaar of wat relativerende / verduidelijkende opmerkingen van het partijbestuur. Een gemiste kans, waar de reguliere pers maar wat graag mee aan het jongleren sloeg. Het schorsen van Elma Verhey is mijns inziens ook duidelijk een vorm van overkill, koren op de molen van diezelfde pers.
Inderdaad een nare smaak. Ik vind het ook opvallend dat op het blog van Jan Marijnissen niets over dit onderwerp rept. Ik mag hopen dat hij of anderen snel ingrijpen, want dit bevestigt precies het vooroordeel over de SP als maoistisch/stalinistische partij. Wat dan weer als excuus dient om vooral niet met de SP te regeren.
Een reactie posten